Mieczysław Kwiecień – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Kwiecień

Mieczysław Kwiecień (2013)
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1936 Warszawa
Data i miejsce śmierci	14 września 2020 Warszawa
Wyznanie	pentekostalizm
Kościół	ZKE w PRL Kościół Zielonoświątkowy w RP
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Tadeusz Kwiecień (ur. 15 czerwca 1936 w Warszawie, zm. 14 września 2020 tamże) – polski duchowny protestancki wyznania zielonoświątkowego, biblista, tłumacz Biblii, kaznodzieja w zborze Warszawa-Wola, absolwent Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (1960) i Uniwersytetu w Bazylei (1961), Kierownik Szkoły Biblijnej ZKE (1972–1981), wieloletni dziekan i wykładowca Warszawskiego Seminarium Teologicznego^[1] . Przygotował konkordancję dla Biblii warszawskiej. Współpracował z czasopismami religijnymi trzech Kościołów protestanckich.

Urodził się 15 czerwca 1936 roku w Warszawie. Jego ojciec zmarł w obozie koncentracyjnym Vaihingen w grudniu 1944 roku^[2]. W 1953 został członkiem zboru warszawskiego ZKE^[3]. Studiował teologię na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (1955–1960) oraz na Uniwersytecie w Bazylei (1960–1961). W Bazylei słuchał wykładów Karla Bartha i Oscara Cullmanna^[2]. Ożenił się z Bożeną, ekonomistką, z którą miał jedną córkę – Monikę^[4].

Od 1963 był kaznodzieją w I zborze warszawskim, a od 1984 roku w IV zborze warszawskim ZKE^[4][5] . W 1971 roku wszedł do Rady Kościoła ZKE z ramienia wolnych chrześcijan^[6]. Członkiem Rady Kościoła pozostał do roku 1978^[4][7]. Od roku 1972 był kierownikiem powołanej po dłuższej przerwie Szkoły Biblijnej^[4][8]. Funkcję tę pełnił do roku 1981, kiedy to zrezygnował ze względu na naciski ze strony Kazimierza Murantego, sekretarza Rady Kościoła^[9]. Funkcję tę przejął Włodzimierz Rudnicki^[10]. Wraz z grupą kilkunastu osób przyłączył się do ugrupowania zielonoświątkowców, z którą w 1984 utworzyli własny zbór – Zbór Warszawa-Wola. Pozostał wykładowcą, wykładał Wstęp do Starego Testamentu. Poza biblistyką do jego zainteresowań należała historia Kościoła oraz dialog chrześcijańsko-żydowski^[1] . Wychował wiele pokoleń pastorów i pracowników kościelnych^[11] .

W czasach PRL-u przez okres 15 lat był inwigilowany przez bezpiekę. Po upadku komunizmu nie chciał wiedzieć, kto na niego donosił. Według oceny Adama Ciućki był wzorem chrześcijanina w czasach PRL-u^[12] .

Zmarł 14 września 2020 roku^[12] . Pogrzeb Mieczysława Kwietnia odbył się 23 września, na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie^[11]  (kwatera 10-2-14)^[13].

Jego córka, Monika^[1] [4], była redaktorem naczelnym „Jednoty” oraz miesięcznika „Chrześcijanin” (2002–2009)^[14] [15].

W 1962 roku wespół z Edwardem Czajką napisał szereg artykułów do „Kalendarza Jubileuszowego” ZKE na rok 1963. We dwójkę zredagowali Kalendarz zarówno pod względem merytorycznym, jak i technicznym, ale ze względu na wymogi polityki wewnątrzkościelnej w stopce redakcyjnej pojawił się także Józef Mrózek i Bolesław Winnik^[16].

W latach 1963–1970 był stałym współpracownikiem „Jednoty”. W latach 1964–1971 i 1982–1988 był sekretarzem redakcji „Chrześcijanina”^[4][5] . W owym czasie główny ciężar pracy redakcyjnej spoczywał na nim, ponieważ pozostali członkowie redakcji mieli inne obowiązki kościelne i nie mogli poświęcać pismu wiele czasu^[17]. W wywiadzie dla „Chrześcijanina” z 1988 powiedział, że praca w redakcji tego pisma była istotną częścią jego życia^[18]. W roku 1989, od stycznia do grudnia, był redaktorem naczelnym tego miesięcznika^[17]. Współpracował też z dwumiesięcznikiem „Słowo i Życie”, pismem Kościoła Zborów Chrystusowych^[5] .

W latach 1982–2012 wraz z ks. Janem Anchimiukiem, późniejszym arcyb. Jeremiaszem (prawosławny), ks. prof. M. Czajkowskim (katolik) i Janem Turnauem (katolik) podjął się dokonania przekładu ekumenicznego Nowego Testamentu^[19]. Była to prywatna inicjatywa ekumeniczna, niemająca oficjalnego wsparcia ze strony Kościołów i dlatego przekład uzyskał nazwę – Ekumeniczny Przekład Przyjaciół (EPP)^[20][21]. Kwiecień był tłumaczem oraz redaktorem przekładu^[22].

Opracował biografię Watchmana Nee, która została opublikowana w odcinkach w „Chrześcijaninie” w 1981 roku, a następnie w całości w „Kalendarzu Chrześcijanina”. W 1999 zbór cieszyński wydał ją w formie książki^[23]. Wraz z Józefem Kajfoszem opracował konkordancję do Biblii warszawskiej^[24] .

W roku 1977 zaproponował definicję tzw. „wolnych kościołów”: „Jest to nowa wspólnota chrześcijan, która powstała z autentycznego pragnienia całkowitego wykonania woli Bożej i trwania w posłuszeństwie i wierności w stosunku do jedynego Pana, Jezusa Chrystusa, i Jego uniwersalnego Królestwa; a w swoim świadectwie wiary manifestuje inny rodzaj duchowości chrześcijańskiej, składa się z ludzi, którzy swoje uczestnictwo realizują dobrowolnie, odpowiedzialnie i świadomie”^[25]. Definicja ta była cytowana przez Henryka Ryszarda Tomaszewskiego^[26] i Wojciecha Gajewskiego^[27].

Książki

• M. Kwiecień: Watchman Nee. Biografia. Arka, 1999. ISBN 83-911305-2-5. Brak numerów stron w książce
• Konkordancja Biblijna do Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu (Biblia Warszawska). opr. Józef Kajfosz, Mieczysław Kwiecień. Warszawa: „Vocatio”, 1995. ISBN 83-7146-029-5. Brak numerów stron w książce

Artykuły

• M. Kwiecień: Ruch ewangelicznych chrześcijan. W: Kalendarz jubileuszowy 1963. Warszawa: Zjednoczony Kościół Ewangeliczny, 1963, s. 57–65.
• M. Kwiecień: Droga życia (Szkic biograficzny). W: Stanisław Krakiewicz: Aby byli jedno. Warszawa: ZKE, 1975, s. 7–22.
• M. Kwiecień. O dziejach języka Starego Testamentu. „Chrześcijanin”. Nr 3, s. 9–13, 1977. 
• M. Kwiecień. O wolnych kościołach. „Chrześcijanin”. Nr 7–8, s. 5–11, 1977. 
• M. Kwiecień. O ofiarach starotestamentowych. „Kalendarz Chrześcijanina”, s. 241–250, 1979. Warszawa. 
• M. Kwiecień. Słownik miar, wag i monet występujących w starożytności biblijnej. „Kalendarz Chrześcijanina”, s. 251–257, 1979. 
• M. Kwiecień: Die Freikirchen In Polen. W: Őkumene in Polen. Herausgegeben in Verbindung mit dem Polnischen Őkumenischen Rat von Gerhard Bassarak. Berlin 1982. s. 103–117.
• M. Kwiecień. Moje tak i nie, w: Papież w oczach Polaków innych wyznań i religii (ankieta). „Więź”. Nr 10 (480), s. 56–61, 1998. 
• M. Kwiecień. Moi mistrzowie duchowi (ankieta). „Więź”. Nr 9 (503), s. 67–71, 2000. 
• M. Kwiecień. Dlaczego chrześcijanie w Polsce powinni modlić się za narodem żydowskim?. „Chrześcijanin”. Nr. 5–6, s. 16–17, 2008. 
• M. Kwiecień, Chrześcijańska Akademia Teologiczna i Warszawskie Seminarium Teologiczne. Kontakty i współpraca, [w:] Ekumenizm i ewangelicyzm. Studia ofiarowane Profesorowi Karolowi Karskiemu w 70. urodziny, pod redakcją Marcina Hintza i Tadeusza J. Zielińskiego, Warszawa 2010, s. 219–233.
• M. Kwiecień, Abp Jeremiasz Jan Anchimiuk jako współtłumacz Nowego Testamentu (EPP), [w:] Ku Słowu, ku Kościołowi, ku światu. Księga pamiątkowa ofiarowana Arcybiskupowi Jeremiaszowi (Janowi Anchimiukowi) w 70. rocznicę urodzin, pod redakcją Kaliny Wojciechowskiej i Wsiewołoda Konacha, Warszawa 2013, s. 187–196.

Przekłady

• Aiden Wilson Tozer: Klucz do głębszego życia. przeł. M. Kwiecień, W. Lisieski. Warszawa: „Vocatio”, 1992. ISBN 83-85435-12-3. Brak numerów stron w książce
• Nowy Testament. Ekumeniczny Przekład Przyjaciół. Warszawa: 2012. ISBN 978-83-940927-2-6. Brak numerów stron w książce

• Adam Ciućka: Zmarł pastor Mieczysław Kwiecień. Ekumenizm.pl, 14 września 2020. [dostęp 2020-09-15].
• Edward Czajko: Tak oto biegnę. Warszawa: Instytut im T.B. Barratta, 2003. ISBN 83-911470-3-7.
• Wojciech Gajewski. Instytut Biblijny w Gdańsku. Dzieje i charakter seminarium pentekostalnego w okresie międzywojennym. „Studia Theologica Pentecostalia”. 2, s. 63–85, 2014. WSTS. ISSN 2300-729X. 
• M. Kamiński: Kościół Zielonoświątkowy w Polsce w latach 1988–2008 : Studium historyczno-ustrojowe. Warszawa: Wydawnictwo Arka, 2012. ISBN 978-83-905704-8-8.
• M. Kwiecień. O wolnych kościołach. „Chrześcijanin”. Nr. 7–8, s. 5, 1977. 
• Monika Kwiecień, R.H. Tomaszewski. Mieczysław Kwiecień. Nokrolog. „Gazeta Wyborcza”, 19 września 2020. 
• Monika Kwiecień. Śp. Mieczysław Kwiecień (1936-2020). „Łaska i Pokój”, zima 2021. 
• Jan Mironczuk: Polityka państwa wobec Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w Polsce (1947–1989). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2006, s. 242–243. ISBN 83-89100-95-9.
• G. Polak. Prace nad ekumenicznym przekładem Ewangelii według św. Marka. „BE”. Nr 2. 13, s. 48–50, 1984. 
• Henryk Ryszard Tomaszewski: Zjednoczony Kościół Ewangeliczny 1947–1987. Warszawa: KOMPAS II, 2009. ISBN 978-83-925744-5-3.
• Redakcja. Kolegium redakcyjne miesięcznika „Chrześcijanin” – o sobie i o swojej pracy. „Chrześcijanin”. 1, s. 12–14, 1988. 
• Chrześcijanin – Historia. chn.kz.pl, 2012. [dostęp 2016-12-11].
• Nowy Testament. Ekumeniczny Przekład Przyjaciół. Warszawa: 2012.
• Konkordancja Biblijna do Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu (Biblia Warszawska). opr. Józef Kajfosz, Mieczysław Kwiecień. Warszawa: „Vocatio”, 1995. ISBN 83-7146-029-5.
• Rada Programowa Wydawnictwa KZCh „Słowo i Życie” – o sobie i swojej pracy. „Słowo i Życie”. 9–10, s. 19, 1993. 
• Janusz Sobiech: Pierwochrześcijanie: Zrzeszenie Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan w latach 1912–1947. Warszawa: Kompas II, 2019. ISBN 978-83-954247-0-0.
• Kalina Wojciechowska. Ekumeniczny przekład Przyjaciół. „Jednota”. NR 1, s. 28–31, 2013. 
• Tadeusz J. Zieliński: Protestantyzm ewangelikalny. Studium specyfiki religijnej. Wyd. 2. Katowice: 2014, s. 344. ISBN 978-83-931204-9-9.
• Mieczysław Kwiecień / Kadra / O nas. [w:] WSTS [on-line]. wst.edu.

• Publikacje M. Kwietnia. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2013-06-28].