Milan I Obrenowić – Wikipedia, wolna encyklopedia

Milan

mal. Stevan Todorović, 1883
książę Serbii
Okres	od 10 czerwca 1868 do 1878
Poprzednik	Michał Obrenowić
król Serbii
Okres	od 1878 do 1889
Następca	Aleksander I Obrenowić
Dane biograficzne
Dynastia	Obrenowiciów
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1854 Mărășești
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1901 Wiedeń
Miejsce spoczynku	Monaster Krušedol
Ojciec	Miłosz Obrenowić
Matka	Helena Maria Catargiu
Rodzeństwo	Tomisława, Alexandru Ioan Cuza, Dimitrie Cuza
Żona	Natalia Keszko
Dzieci	Aleksander, Sergiusz
Konkubina	Artemisia Hristić
Dzieci	Đorđe Hristić
Multimedia w Wikimedia Commons

Milan, serb. Милан (ur. 22 sierpnia 1854 w Mărășești, zm. 11 lutego 1901 w Wiedniu) – książę Serbii w 1868–1882, panujący jako Milan II, następnie król w 1882–1889; z dynastii Obrenowiciów.

Należał do dynastii Obrenowiciów. Był wnukiem brata Miłosza Obrenowicia i kuzynem swojego poprzednika Michała Obrenowicia. Urodził się na wygnaniu w Rumunii, jako syn księcia Milosza (1829–1861) i jego żony, mołdawskiej szlachcianki Marii Catargiu. 17 października 1875 poślubił 16-letnią Natalię Keszko, córkę Piotra Iwanowicza Keszki, mołdawskiego bojara i pułkownika w armii rosyjskiej, co owocowało podatnością królowej na wpływy rosyjskie. Para miała razem dwóch synów:

• Aleksandra (ur. 1876), przyszłego króla,
• Sergiusza (ur. i zm. 1878), zmarłego kilka dni po narodzinach.

Małżeństwo okazało się nieszczęśliwe, Milan zdradzał Natalię m.in. z Jeanette Jerome (żoną lorda Randolpha Churchilla i matką Winstona Churchilla). Od 1886 para oficjalnie była w separacji.

W 1878 uzyskał niepodległość Serbii od Turcji. W 1882 roku przyjął tytuł królewski. Abdykował w kwietniu 1889 roku na rzecz małoletniego syna^[1]. Zmarł w 1901.