French
DeutschOkno Sokole Drugie – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość | 4 m |
| Deniwelacja | 0 |
| Wysokość otworów | 340 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów | ku północny zachód |
| Kod | J.Olk.I-05.05 |
Położenie na mapie gminy Zabierzów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego  | |
 50°09′14″N 19°47′06″E/50,153889 19,785000 | |
| Strona internetowa | |
Okno Sokole Drugie, Okno Sokole II – schronisko w Dolinie Bolechowickiej na Wyżynie Olkuskiej (część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej)[1]. Administracyjnie należy do wsi Karniowice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów[2]. Od 1968 r. skała z jaskinią znajduje się na terenie częściowego rezerwatu przyrody Wąwóz Bolechowicki[3].
Opis jaskini
[edytuj | edytuj kod]Schronisko znajduje się w Turni z Grotami w lewych zboczach Doliny Bolechowickiej. Jego otwór ma ekspozycję południowo-zachodnią i widoczny jest ze szlaku turystycznego wiodącego dnem doliny. Znajduje się na wysokości około 10 m nad ziemią i dotarcie do niego od dołu turni jest trudne i wymaga asekuracji. Łatwiej można wejść do schroniska z lewej strony turni. Za otworem jest niewielka salka o długości 4 m, szerokości 2 m i wysokości 2 m[1].
Schronisko powstało w wyniku procesów krasowych w wapieniach pochodzących z jury późnej. Dno jaskini jest równe, namulisko lessowe. Schronisko jest w całości widne i bez własnego mikroklimatu. Na jego ścianach rozwijają się glony, a na dnie rośliny zielne[1].
Historia poznania i dokumentacji
[edytuj | edytuj kod]Sokole Okno II znane jest od dawna. Wzmiankował je archeolog Gotfryd Ossowski w 1880 r. Po raz pierwszy jego plan sporządził Kazimierz Kowalski w 1951 r.[4] Obecny plan opracował A. Górny w 2009 r.[1]
-
Turnia z Grotami -
Otwór schroniska
W tej samej Turni z Grotami znajduje się jeszcze kilka innych schronisk: Okno Sokole Pierwsze, Okno Sokole Trzecie, Okno Sokole Czwarte i Rura nad Sokolimi Oknami[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Andrzej Górny, Okno Sokole II [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2020-02-21].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2020-02-21].
- ↑ Rezerwat przyrody Wąwóz Bolechowicki. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-05-10].
- ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951
- ↑ Jaskinie Polski, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny [dostęp 2019-04-28].