Owczarek pikardyjski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Owczarek pikardyjski

Owczarek pikardyjski
Inne nazwy	Chien de berger de picardie, Berger picard, Picardische herdershond, Picardy Shepherd
Kraj patronacki	Francja
Wymiary
Wysokość	ok. 65 cm
Masa	ok. 23–32 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa I, Sekcja 1, nr wzorca 176
Multimedia w Wikimedia Commons

Owczarek pikardyjski – jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Podlega próbom pracy^[1].

Rasa została sprowadzona do Francji w IX wieku prawdopodobnie przez Celtów; jej pochodzenie jest jednak niewiadome. 21 stycznia 1925 klub hodowców przedstawił wzorzec owczarka pikardyjskiego i uznał go za odrębną rasę.

Wytrzymały i ruchliwy jest dobrym kompanem dla ludzi aktywnych, samodzielny, cierpliwy wobec dzieci, rodzinny.

Harmonijna, elegancka, dłuższa od wysokości w kłębie.

Proporcjonalna.

Średniej wielkości, niewyłupiaste, raczej ciemne w zależności od maści.

Średniej wielkości, wysoko osadzone, o szerokiej nasadzie.

Owłosiony, sięga stawu skokowego.

Włos twardy i szorstki, długość 5–6 cm.

Szare z czarnymi nalotami, szarosrebrne i szaroczerwone, rudo-płowe.

• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
• Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: wydawca=Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 240. ISBN 83-7073-122-8.
• praca zbiorowa, „Minikompendium – Psy”, wyd. Mozaika, Warszawa 2004
• David Alderton, „Kolekcjoner Psy”, wyd. Wiedza i Życie, Warszawa 2006