Kuvasz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kuvasz

Inne nazwy	Hungarian Kuvasz
Kraj patronacki	Węgry
Wymiary
Wysokość	65-75 cm (u psa), 60-70 cm (u suki)
Masa	40-52 kg (u psa), 30-42 kg (u suki)
Klasyfikacja
FCI	Grupa I, Sekcja 1, nr wzorca 54
AKC	Working
ANKC	Grupa 5 (Working)
CKC	Grupa 3 (Working)
KC(UK)	Pastoral
NZKC	Working
UKC	Grupa 1 – Guardian Dog
Wzorce rasy
FCI AKC ANKC CKC KC(UK) NZKC UKC
Multimedia w Wikimedia Commons

Kuvasz, kuvasz węgierski – rasa psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie podlega próbom pracy^[1].

Rasa ta jest bardzo stara i prawdopodobnie przybyła na tereny Węgier w XIII wieku wraz z Kumanami. Istnieją jednak przypuszczenia, iż dzisiejszy kuvasz jest potomkiem psów cywilizacji Sumerów. Hodowla tej rasy rozpoczęła się z wiekiem XX, przeżyła załamanie świetności w trakcie drugiej wojny światowej po to, aby odzyskać ciągłość rasy dopiero po niej.

W przeszłości psy te były wykorzystywane do pilnowania stad bydła, a może nawet i koni przed drapieżnikami. Były także używane do polowań na dziki, gdzie kierowały się swym doskonałym węchem. Dzisiaj kuvasze to dobre psy rodzinne i stróżujące.

Duży, mocny pies pasterski o silnych mięśniach. Typowy kuvasz powinien mieć ciemnobrązowe oczy, trójkątne uszy, umięśnioną szyję i głęboką klatkę piersiową. Kuvasz porusza się eleganckim, zwartym krokiem. Jego ogon jest dość nisko osadzony, a końcówka zakręcona ku górze.

Kuvasze, jak wszystkie psy pasterskie, są odważne i inteligentne. Dobrze wychowane są lojalne i wierne, ale źle prowadzone mają skłonności do dominowania swych właścicieli. Kuvasz z dystansem i nieufnością podchodzi do obcych. To czujny i dobry stróż – jego uwadze nie umknie żadna zmiana w otoczeniu^[2].

Sierść kuvasza może być prosta lub falista, choć często zdarza się połączenie tych dwóch typów na jednym osobniku. Włos jest gęsty i niezbyt odstający. Najbardziej poprawną maścią jest czysta biel, ale dopuszczalna jest barwa kości słoniowej.

• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
• Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 272. ISBN 83-7073-122-8.

• Wzorzec rasy. zkwp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-21)].