Pál Vastagh – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pál Vastagh
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 września 1946
Nagyszénás

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, nauczyciel akademicki

Partia

Węgierska Partia Socjalistyczna

Pál Vastagh (ur. 23 września 1946 w Nagyszénás[1]) – węgierski polityk, prawnik, nauczyciel akademicki i dyplomata, działacz komunistyczny, poseł do Zgromadzenia Narodowego, eurodeputowany V kadencji, w latach 1994–1998 minister sprawiedliwości.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1971 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Segedynie. W latach 80. odbył aspiranturę w Akademii Nauk Społecznych w Moskwie przy KC KPZR. Zawodowo pracował na macierzystej uczelni, był m.in. dziekanem wydziału prawa (1988–1989)[2][3]. Od 1999 prowadził wykłady na Uniwersytecie im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie[2].

Od 1966 członek Węgierskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (MSZMP). Od 1971 był pracownikiem komunistycznej młodzieżówki KISZ, zaczynał jako sekretarz jej uczelnianych struktur. W 1988 został pierwszym sekretarzem MSZMP w komitacie Csongrád, w 1989 dołączył najpierw do komitetu centralnego, następnie do biura politycznego[3]. Po rozwiązaniu partii został jednym z liderów postkomunistycznej Węgierskiej Partii Socjalistycznej (MSZP)[2].

W 1990 po raz pierwszy wybrany na posła do Zgromadzenia Narodowego. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1994, 1998, 2002 i 2006[4]. W latach 1994–1998 sprawował urząd ministra sprawiedliwości w rządzie Gyuli Horna[4].

Od 2003 był obserwatorem w Parlamencie Europejskim V kadencji, a od maja do lipca 2004 pełnił funkcję europosła[1]. W 2006 zrzekł się mandatu poselskiego w związku z objęciem stanowiska ambasadora Węgier w Kanadzie. Po powrocie z placówki w 2010 został rektorem wyższej szkoły zarządzania (Általános Vállalkozási Főiskola) w Budapeszcie[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2016-04-03].
  2. a b c d Dr. Vastagh Pál. mszp.hu. [dostęp 2016-04-03]. (węg.).
  3. a b Vastagh Pál. tortenelmitar.hu. [dostęp 2016-04-03]. (węg.).
  4. a b Profil na stronie Zgromadzenia Narodowego. [dostęp 2016-04-03]. (węg.).