Park Narodowy Doliny Śmierci – Wikipedia, wolna encyklopedia

Park Narodowy Doliny Śmierci

Death Valley National Park

park narodowy
Państwo	Stany Zjednoczone
Położenie	Kalifornia, Nevada
Siedziba	Furnace Creek, Inyo, Kalifornia
Data utworzenia	1994
Powierzchnia	13628 km²
Odwiedzający	951 972 (2013)[1]
Położenie na mapie Kalifornii Park Narodowy Doliny Śmierci
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Park Narodowy Doliny Śmierci
36°30′14,83″N 117°04′47,75″W/36,504120 -117,079930
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Park Narodowy Doliny Śmierci (ang. Death Valley National Park) – park narodowy położony w hrabstwie Inyo stanu Kalifornia i częściowo w hrabstwie Nye stanu Nevada. Zajmuje powierzchnię 13 628 km², obejmując kamienną pustynię z najniżej położonym miejscem na półkuli zachodniej. Cechą charakterystyczną doliny jest niezwykle wysoka temperatura powietrza dochodząca do 50 °C (sporadycznie rejestruje się kilka stopni więcej). W okresie letnim w środku dnia piasek rozgrzewa się do nawet 201 °F (94 °C)^[2]. Dolina Śmierci wypełniona jest popękaną, zasoloną skorupą. Na terenie całej doliny jest kilka bardzo ciekawych formacji skalnych, wąwozów i pagórków. Woda występująca w Dolinie Śmierci jest bardzo zasolona i niezdatna do picia.

Klimat zwrotnikowy, wybitnie suchy. Jest to najgorętsze miejsce na Ziemi, niemal całkowicie pozbawione cienia i wody. Średnia ilość opadów wynosi poniżej 50 mm rocznie, a wilgotność względna poniżej 1%.

Obszar Doliny Śmierci od 1933 roku stanowił Pomnik Przyrody, a 31 października 1994 został podniesiony do rangi Parku Narodowego. W przeszłości wydobywano tutaj cenne kruszce: złoto, srebro i miedź. Nazwa doliny została nadana przez osadników, którzy w 1849 roku ogarnięci gorączką złota zmierzali do terenów złotonośnych i cudem udało im się przeżyć mimo wyczerpania zapasów wody.

Na terenie Parku Narodowego Doliny Śmierci występuje wiele dzikich gatunków, wśród których można wymienić: kojota preriowego, owcę kanadyjską, pumę, mulaka, rysia rudego.

	Racetrack Playa (tor wyścigowy) wyschnięte słone jezioro słynące z „wędrujących kamieni”. Zbadanie ich tajemnicy zabrało geologom wiele lat.
	Zamek Scotty’ego (Scotty's Castle) willa nazwana tak na cześć hochsztaplera, który ją sobie przywłaszczył.
	Artist’s Palette (Paleta artystów) jest to grupa skał usytuowanych w centrum Doliny Śmierci odznaczająca się niezwykłymi barwami. Powstały one w wyniku zachodzącej w skałach reakcji utleniania różnych związków chemicznych. Barwa czerwona, fioletowa i żółta powstają w wyniku utleniania związków żelaza; barwa zielona powstaje w wyniku rozkładu miki.
	Badwater (Zła woda) to wyschnięte jezioro położone 85 m poniżej poziomu morza, co stanowi o tym, że jest to największa depresja występująca na kontynencie północnoamerykańskim. Dno tego wyschniętego jeziora jest pokryte regularnymi sześciokątnymi płatami solnymi o boku mającym ok. 2 m długości. Płaty te powstały wówczas, gdy dolina zaczęła wysychać i zaczęły się rozszerzać kryształki soli. Badwater powstało w wyniku wyschnięcia przed 3000 lat jeziora istniejącego na tym miejscu. Na obszarze Badwater znajduje się stacja meteorologiczna, która 10 lipca 1919 roku zarejestrowała najwyższą temperaturę w Stanach Zjednoczonych i jednocześnie na Ziemi (56,7 °C). W celu pokazania skali depresji, na pobliskiej skale została umieszczona biała tablica pokazującą poziom morza.
	Charcoal Kilns (Piece do wypalania węgla drzewnego) zostały wybudowane w 1867 roku i były wykorzystywane do wytwarzania węgla drzewnego w procesie powolnego spalania przy małym dostępie tlenu. Tak przygotowany węgiel drzewny był transportowany do pobliskich kopalni, gdzie był wykorzystywany do wytapiania metali z rud.
	Devil’s Golf Course (Pole golfowe diabła) to olbrzymi fragment dna doliny pokryty kilkunastocentymetrowymi bryłami mieszaniny ziemi i soli. Bryły te w kształcie stożków są niezwykle twarde i posiadają ostre krawędzie.
	Ubehebe Crater to duży krater wulkaniczny o głębokości 237 metrów. Wiek krateru określany jest na ok. 2–7 tysięcy lat. Słowo „ubehebe” oznacza „wielka dziura w skale”.
	Zabriskie Point to punkt widokowy na ciekawe erozyjne formacje skalne (badlands). Filozof Michel Foucault nazwał podróż w to miejsce w 1975 r. największym swoim doświadczeniem w życiu. Miejsce to zostało również pokazane w filmie Michelangela Antonioniego Zabriskie Point.

• Oficjalna strona internetowa Parku Narodowego Doliny Śmierci (ang.)
• Galeria zdjęć na Terra Galleria (ang.)
• Fotograficzny przewodnik po parku narodowym (ang.)