Paromomycyna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paromomycyna

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C23H45N5O14
Masa molowa	615,629 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	7542-37-2
PubChem	165580
DrugBank	DB01421
SMILES NC[C@@H]1O[C@H](O[C@@H]2[C@@H](CO)O[C@@H] (O[C@@H]3[C@@H](O)[C@H](N)C[C@H](N)[C@H]3O [C@H]3O[C@H](CO)[C@@H](O)[C@H] (O)[C@H]3N)[C@@H]2O)[C@H](N)[C@@H](O)[C@@H]1O
InChI InChI=1S/C23H45N5O14/c24-2-7-13(32)15(34)10(27)21(37-7)41-19-9(4-30)39-23(17(19)36)42-20-12(31)5(25)1-6(26)18(20)40-22-11(28)16(35)14(33)8(3-29)38-22/h5-23,29-36H,1-4,24-28H2/t5-,6+,7+,8-,9-,10-,11-,12+,13-,14-,15-,16-,17-,18-,19-,20-,21-,22-,23+/m1/s1 InChIKey UOZODPSAJZTQNH-LSWIJEOBSA-N
Klasyfikacja medyczna
ATC	A07 AA06
Stosowanie w ciąży	kategoria C
Farmakokinetyka Wydalanie z kałem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustna, domięśniowa
Multimedia w Wikimedia Commons

Paromomycyna (Aminosidina, ang. Paromomycin) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk aminoglikozydowy o działaniu bakteriobójczym oraz przeciwpasożytniczym.

Paromomycyna wykazuje działanie bakteriobójcze wobec bakterii Gram dodatnich i Gram-ujemnych. Działanie przeciwpasożytnicze wykazuje przeciwko Entamoeba histolytica, Taenia saginata, Taenia solium, Diphyllobothrium latum, Leishmania. Stosowana jest w leczeniu czerwonki pełzakowej i tasiemczycach. Ponadto znajduje zastosowanie w wyjaławianiu jelit przed zabiegami operacyjnymi oraz u chorych z encefalopatią wątrobową.

Antybiotyk ten tylko w nieznacznym stopniu wchłania się z przewodu pokarmowego, prawie całkowicie wydalany jest z kałem.

Działania niepożądane paromomycyny to niekiedy wysypka skórna, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, ból oraz zawroty głowy, hematuria. Przeciwwskazany jest u chorych z nadwrażliwością na ten lek.

• Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki współczesnej terapii. Wydanie specjalne. Warszawa: Medical Tribune Polska, 2009, s. 597. ISBN 978-83-60135-54-9.