Poli(winylopirolidon) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Poli(winylopirolidon)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	poli-[1–(2-okso-1–pirolidynylo)etylen]
	Inne nazwy i oznaczenia
	poliwinylopirolidon, PVP, powidon, krospowidon, poliwidon
	Ogólne informacje
Monomery	winylopirolidon
Struktura meru	−[CH2CH(C4H6NO)]−
Właściwości
	Rozpuszczalność
	woda, etanol i inne alkohole alifatyczne, aceton
Temperatura mięknienia	100 °C
Biodegradowalność	niebiodegradowalny
Biokompatybilność	wysoka
Właściwości mechaniczne	duromer w stanie wolnym - stosowany na ogół w formie past i roztworów wodnych
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Poli(winylopirolidon), poliwinylopirolidon, PVP (od ang. polyvinylpyrrolidone) (ATC A07 BC03) – polimer, produkt polimeryzacji winylopirolidonu.

Polimer liniowy (powidon) jest rozpuszczalny w wodzie, natomiast w wersji usieciowanej (krospowidon) jest nierozpuszczalny. Wytwarzany jest także jako kopolimer z octanem winylu (kopowidon)^[1].

Należy do syntetycznych polimerów nietoksycznych, ale może zawierać nieprzereagowane resztkowe ilości monomeru użytego do polimeryzacji, który uważa się za substancję rakotwórczą.

Zastosowania

Jest stosowany jako składnik do środków farmaceutycznych (głównie tabletek), jako substancja wypełniająca lub substancja wiążąca (PVP jako substancja polarna dobrze wiąże się z innymi związkami polarnymi) oraz w środkach kosmetycznych i higienicznych: dodawany jest do szamponów, pianek, odżywek do włosów, past do zębów i proszków do prania tkanin kolorowych. Jest oznaczany jako E1201.

Używany również w inżynierii genetycznej jako bloker błony cząsteczkowej podczas procesu hybrydyzacji.

Zastosowania medyczne

Dzięki działaniu ochronnemu na nabłonek rogówki i na spojówkę stosowany w okulistyce, we wszelkich stanach chorobowych przejawiających się nadmierną suchością rogówki (na przykład w zespole suchego oka). Poza przypadkami nadwrażliwości nie wywiera poważniejszych działań ubocznych^[2].

Zobacz też

jodopowidon

Przypisy

↑ Volker Bühler: Excipients for Pharmaceuticals - Povidone, Crospovidone and Copovidone. Berlin, Heidelberg, New York: Springer, 2005, s. 1–4. ISBN 978-3-540-23412.
↑ Leki współczesnej terapii. Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska. Warszawa: 2001. ISBN 83-85632-56-5.

Bibliografia

Polyvinylpyrrolidone (nr PVP40) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
Polyvinylpyrrolidone for Technical Applications [dostęp 2011-10-18]

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] Volker Bühler: Excipients for Pharmaceuticals - Povidone, Crospovidone and Copovidone. Berlin, Heidelberg, New York: Springer, 2005, s. 1–4. ISBN 978-3-540-23412.

[2] Leki współczesnej terapii. Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska. Warszawa: 2001. ISBN 83-85632-56-5.

[1]

[2]