Piastowie wielkopolscy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piastowie wielkopolscy – linia Piastów biorąca swój początek od Mieszka III Starego. W linii męskiej wygasła w 1296 na księciu wielkopolskim Przemyśle II, królu Polski w latach 1295–1296, w linii żeńskiej w 1339 na księżnej kaliskiej Jadwidze, żonie Władysława I Łokietka, królowej Polski w latach 1320–1333.

Opracowanie na podstawie: O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 2005. Uzupełnienia i korekty według: K. Jasiński, Uzupełnienia do genealogii Piastów, „Studia Źródłoznawcze” III, 1958, s. 199–212; idem, Uzupełnienia do genealogii Piastów. Dokończenie, „Studia Źródłoznawcze” V, 1960, s. 89–112; E. Rymar, Dobrosława, księżniczka zachodniopomorska, pani na Sławnie potem Choćkowie oraz Audacja (Eudoksja) Piastówna, hrabina Zwierzyńska, „Studia i materiały do dziejów Wielkopolski i Pomorza”, 28 (1981), s. 5–31; K. Jasiński, Genealogia Piastów wielkopolskich. Potomstwo Władysława Odonica, [w:] Nasi Piastowie, „Kronika Miasta Poznania” 1995, nr 2, s. 34–66; D. Karczewski, W sprawie pochodzenia Jadwigi pierwszej żony księcia kujawskiego Kazimierza Konradowica [w:] Europa Środkowa i Wschodnia w polityce Piastów, red. K. Zielińska-Melkowska, Toruń 1997.