RTL 7 – Wikipedia, wolna encyklopedia

RTL 7
Ilustracja
Rozpoczęcie nadawania

6 grudnia 1996
godz. 19:00

Zakończenie nadawania

1 marca 2002

Format obrazu

4:3

Właściciel

RTL Group (1996–2001)
Grupa ITI (2001–2002)

Systemy
emisji sygnału

PAL

Kraj nadawania

 Luksemburg
 Polska

Język

polski

Zastąpiony przez

TVN Siedem

RTL 7 – jedna z telewizji komercyjnych nadających w Polsce w latach 1996–2002, uruchomiona przez koncern CLT-UFA (dziś RTL Group) oraz Universal Studios[1]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

RTL 7 uruchomiono 6 grudnia 1996 roku (jako tło muzyczne podczas odliczania do startu służył utwór The Final Countdown zespołu Europe), a jako pierwszą audycję nadano serial animowany dla dzieci pt. Kacper[2]. W początkowym okresie działalności przy tworzeniu programu ramowego redakcja RTL 7 kładła szczególny nacisk na produkcje, których nazwy kojarzą się z cyfrą siedem.

Wkrótce centrala w Luksemburgu wprowadziła znaczne cięcia budżetowe, przez co finansowanie stacji zostało ograniczone (mimo że przez kilka lat istnienia popularność kanału RTL 7 systematycznie rosła[potrzebny przypis]). W 1999 roku z finansowania stacji wycofało się także Universal Studios[3]. Wraz z końcem marca 2000 roku zdjęto z anteny program informacyjny 7 minut – wydarzenia dnia, a kilka miesięcy później program Zoom. Jednocześnie zmieniono logo oraz oprawę graficzną stacji (którą wzorowano na holenderskim kanale należącym do CLT-UFA pod nazwą Veronica w latach 1996–2001). Stacja chciała w ten sposób odciąć się od swojego starego wizerunku[potrzebny przypis]. Produkcja własna kanału została ograniczona do zera. Innym powodem było także przejęcie współpracującego z RTL 7 kanału Nasza TV (oraz przemianowanie na TV4) przez Polsat. W związku z tym, po kilku latach współpracy programowej, programy luksemburskiego nadawcy przestano retransmitować drogą naziemną.

Ostatecznie pod koniec 2001 roku telewizję RTL 7 wykupiła polska Grupa ITI. 1 marca 2002 roku zastąpiono ją telewizją TVN Siedem, nadającą głównie powtórki filmów i seriali z anteny głównej TVN-u.

Produkcja własna

[edytuj | edytuj kod]
  • 7 minut – Wydarzenia dnia
     Osobny artykuł: 7 minut – wydarzenia dnia.
  • 7 na siedem – magazyn
  • 52 minuty – magazyn reporterski
  • Beczka śmiechu – program komediowy Krzysztofa Janczaka
  • Gra w przeboje[4] – muzyczny teleturniej prowadzony przez Wojciecha Malajkata; jego produkcją zajmowała się firma Euromedia TV (za sprawą emisji 6 razy w tygodniu powstało ponad 230 odcinków programu)[5]; powstał w oparciu o audycję Prenez l'air[a].
  • Gram w Siódemkę – program Anny Fizek i Roberta Janowskiego
  • KOP (Komentarz Okropnie Poważny)
  • Muzyka w RTL 7 – pasmo teledysków emitowane w godzinach nocnych
  • Piękny i Bestia – program Wojciecha Cejrowskiego i Alicji Resich-Modlińskiej, emitowany od września 1999 do marca 2000
  • Podaj dalej – teleturniej prowadzony początkowo przez Piotra Wiszniowskiego, a następnie przez Wiesława Tupaczewskiego[6], oparty na formacie Hot Streak (emitowanym pierwotnie w Stanach Zjednoczonych pod nazwą Bruce Forsyth’s Hot Streak). W programie rywalizowały ze sobą dwie drużyny; każda z nich miała za zadanie przekazać hasło zawodnikowi na końcu kolejki, używając jako wskazówek pojedynczych słów, z zastrzeżeniem, że wyrazy te nie mogły się powtórzyć. Lepszy zespół przechodził do finału. W programie można było zdobyć nagrody pieniężne. Produkcją audycji zajmowały się Euromedia TV oraz Grundy International[7].
  • Prognoza pogody – jedną z prowadzących była Maja Popielarska
  • Sexplozja – program erotyczny emitowany po godz. 23
  • Siedem pokus – program muzyczny Agnieszki Maciąg[8]
  • Śmiechoteka – program komediowy Krzysztofa Janczaka
  • Ukryta kamera
  • Ulubione kawałki – program w którym goście Marka Niedźwieckiego opowiadali o swoim guście muzycznym
  • W akcji – magazyn policyjny
  • Wieczór z reklamą – program rozrywkowy
  • Wieczór z Wampiremtalk-show Wojciecha Jagielskiego. Program próbowano kontynuować jako:
  • Wieczór z Modliszkątalk-show Alicji Resich-Modlińskiej (wyemitowano 2 lub 3 odcinki pilotażowe i zrezygnowano z projektu)
  • Zoom – magazyn sensacji i rozrywki – program, w którym pokazywano reportaże z życia codziennego; prowadzili go Artur Sokołowski i Magda Mołek.
    • Extra Zoom – wydanie specjalne magazynu „Zoom”.
  • Zwariowana kameraprogram podobny do późniejszego Mamy cię! telewizji TVN, prowadzony przez Jarosława Budnika.[potrzebny przypis]
  • V7 - lista przebojów gier komputerowych, wraz z ich minirecenzjami, prowadzony przez redaktorów magazynu Gambler - Marcina Grabskiego i Maksymiliana "McSona" Wrzesińskiego[9].

Bloki z kreskówkami

[edytuj | edytuj kod]

Pasma dziecięce:

  • Kramik z bajkami,
  • Siódemka dzieciakom,
  • Odjazdowe kreskówki.

W czasie swojego istnienia RTL7 emitowało wiele seriali animowanych:

Lata Opis Logo
6 grudnia 1996 – 2 kwietnia 2000 Czerwony prostokąt z wyciętymi literami RTL, po prawej nachodzące na niego pomarańczowo-czerwone koło z wyciętą cyfrą 7.
3 kwietnia 2000 – 1 marca 2002 Logo podobne do poprzedniego. Niebieski prostokąt z szarobiałymi literami RTL wchodzący w czerwono-pomarańczowy owal z jasnosrebrną cyfrą 7.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Z kosmosu na czwarte miejsce [online], wyborcza.pl [dostęp 2022-01-06] (pol.).
  2. Start kanału, identy, zapowiedzi i reklamy. RTL7 06.12.1996. [dostęp 2022-01-06].
  3. RTL7 na sprzedaż [online], wyborcza.pl [dostęp 2022-01-06] (pol.).
  4. a b c d e f g TV RTL 7 – program telewizyjny z 12 listopada 2001 [w:] Głos Pomorza, 2001, listopad, nr 263, s. 16.
  5. Anna Z.: Teleturnieje i programy rozrywkowe. euromediatv.com.pl, 24 lipca 2005. [dostęp 2020-07-26]. (pol.).
  6. RTL7 – Gazeta Telewizyjna nr 263, wydanie z dnia 10/11/2000, s. 22.
  7. Anna Z.: Entertainment and Game Shows. euromediatv.com.pl, 24 lipca 2005. [dostęp 2020-07-26]. (ang.).
  8. a b c d SAT-Poland: RTL 7 (29.09.-5.10.)
  9. Gry telewizyjne. „Gambler Specjalny”. 1, s. 17, maj 1997. Lupus. 
  10. a b TV RTL 7 – program telewizyjny z 25 lutego 2002 [w:] Głos Pomorza, 2002, luty, nr 47, s. 16.
  1. Prenez l'air było programem emitowanym w Belgii w języku francuskim. Kraj ten nie miał swojej wersji formatu Name That Tune (tj. odpowiednika Jakiej to melodii?), ale można dopatrywać się podobieństw do nadawanego we Francji Fa si la chanter, które powstawało na licencji Name That Tune.