Rejon chyrowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rejon chyrowski
Хирівський район
Rejon
Ilustracja
Państwo

 ZSRR

Republika związkowa

 Ukraińska SRR

Obwód

drohobycki

Siedziba

Chyrów

Data powstania

1940, 1944

Data likwidacji

1941, 1957

brak współrzędnych

Rejon chyrowski (ukr. Хирівський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1957. Należał do obwodu drohobyckiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Chyrowie.

Rejon chyrowski został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi chyrowski[1]. Rejon objął następujące obszary, należące przed wojną do powiatu dobromilskiego w województwie lwowskim[2]:

Rejon chyrowski przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły głównie w skład Landkreis Przemysl dystryktu krakowskiego oraz częściowo Landkreis Drohobycz dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[3].

Rejon został odtworzony 31 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[4].

W marcu 1945, w wyniku wytyczenia granicy między ZSRR a Polską, niewielki skrawek rejonu chyrowskiego (część Liskowatego na wschód od Górnego Końca) włączono do Polski.

w 1946 roku rejon chyrowski podzielony był na 18 rad: jedną miejską i 17 wiejskich (stan na 1 września 1946)[5]:

  • rada wiejska Bąkowice (Буньковицька сільська рада) – wieś Bąkowice (Буньковичі), wieś Suszyca Mała (Мала Сушиця);
  • rada miejska Chyrów (Хирівська міська рада) – miasto Chyrów (Хирів);
  • rada wiejska Grodowice (Городовицька сільська рада) – wieś Grodowice (Городовичі);
  • rada wiejska Katyna (Катинська сільська рада) – wieś Katyna (Катине), chutor Łopuszanka (Лопушанка);
  • rada wiejska Krościenko (Коростенківська сільська рада) – wieś Krościenko (Коростенко), chutor Wolica (Болиця);
  • rada wiejska Liskowate (Ліскуватенська сільська рада) – wieś Liskowate (Ліскувате), chutor Wyżne (Високий);
  • rada wiejska Łopusznica (Лопушницька сільська рада) – wieś Łopusznica (Лопушниця);
  • rada wiejska Maksymówka (Максимівська сільська рада) – wieś Maksymówka (Максимівка);
  • rada wiejska Nanowa (Нанівська сільська рада) – wieś Nanowa (Нанове);
  • rada wiejska Polana (Полянівська сільська рада) – wieś Polana (Поляна), wieś Śliwnica (Сливниця);
  • rada wiejska Rosochy (Росохівська сільська рада) – wieś Rosochy (Росохи);
  • rada wiejska Słochynie (Слохинівська сільська рада) – wieś Słochynie (Слохині);
  • rada wiejska Smereczna (Смеречнянська сільська рада) – wieś Smereczna (Смеречна);
  • rada wiejska Smolnica (Смільницька сільська рада) – wieś Smolnica (Смільниця);
  • rada wiejska Starzawa (Старявська сільська рада) – wieś Starzawa (Старява);
  • rada wiejska Stebnik (Стебницька сільська рада) – wieś Stebnik (Стебник);
  • rada wiejska Suszyca Wielka (Великосушицька сільська рада) – wieś Suszyca Wielka (Велика Сушиця);
  • rada wiejska Terło (Терлівська сільська рада) – wieś Terło (Терло).

W maju 1948 małą część rejonu chyrowskiego (północna część Liskowatego) przekazano Polsce w ramach korekty granic z ZSRR[5][6].

10 grudnia 1951 zniesiono cztery wiejskie rady[7]:

  • rada wiejska Krościenko (Коростенківська сільська рада) – wieś Krościenko (Коростенко), chutor Wolica (Болиця);
  • rada wiejska Liskowate (Ліскуватенська сільська рада) – wieś Liskowate (Ліскувате), chutor Wyżne (Високий);
  • rada wiejska Nanowa (Нанівська сільська рада) – wieś Nanowa (Нанове);
  • rada wiejska Stebnik (Стебницька сільська рада) – wieś Stebnik (Стебник) (z Głazami).

Przyczyną tego było włączenie tej części rejonu chyrowskiego do Polski w ramach umowy o zmianie granic z 15 lutego 1951, w zamian za Sokalszczyznę. Fragment ten odpowiadał zachodniej części przedwojennej gminy Krościenko, którą reaktywowano o zmniejszonych granicach w nowo utworzonym powiecie ustrzyckim w woj. rzeszowskim[8][9]. Spośród czterech zniesionych chyrowskich rad wiejskich, trzy doczekały się kontynuacji jako gromady w Polsce (Krościenko i Liskowate w gminie Krościenko i Stebnik w nowej gminie Jasień)[10]. Nanowa znalazła się w ciągu pasa granicznego i została zupełnie wysiedlona.

Rejon chyrowski zniesiono w czerwcu 1957, włączając jego obszar do rejonu dobromilskiego[11][12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН Україн
  2. ↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Дрогобицької області. Харків.
  3. ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
  4. ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
  5. ↑ a b NBUV
  6. ↑ Zapałowski, A. (2016). Granica w ogniu: 35." Przemyska" Komenda Odcinka WOP w działaniach przeciw OUN i UPA w latach 1945-1948. Oficyna Wydawnicza Aspra-JR.
  7. ↑ УКАЗ Президії Верховної Ради Української РСР ПРО ЛІКВІДАЦІЮ НИЖНЬО-УСТРІЦЬКОГО РАЙОНУ І ДЕЯКИХ СІЛЬСЬКИХ РАД СТРІЛКІВСЬКОГО ТА ХИРІВСЬКОГО РАЙОНІВ ДРОГОБИЦЬКОЇ ОБЛАСТІ
  8. ↑ Dz.U. z 1951 r. nr 65, poz. 448
  9. ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. 1952, nr 12, poz. 55
  10. ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. 1952, nr 12, poz. 55
  11. ↑ State Archive of the Lviv region.
  12. ↑ SSB

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
Obwód drohobycki (1939–41 i 1944–59 →)
Miasta na prawach rejonów
Rejony

Mapa

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rejon_chyrowski&oldid=73068571”