Richard Wielebinski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Richard Wielebinski
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1936
Pleszew

Profesor
Specjalność: astronomia, radioastronomia
Alma Mater

Uniwersytet Tasmański

Doktorat

1963
University of Cambridge

Polska Akademia Nauk
Status

członek zagraniczny

Doktor honoris causa
Uniwersytet Mikołaja Kopernika – 1993
Uniwersytet Jagielloński – 2007
Uniwersytet Zielonogórski – 2014
Praca badawcza
Uczelnia

University of Sydney

Okres zatrudn.

1963-1969

Instytut

Max-Planck-Institute für Radioastronomie

Okres zatrudn.

od 1969

Dyrektor
Okres spraw.

1969–2004

Richard Wielebinski (ur. 12 lutego 1936 w Pleszewie) – australijski astrofizyk polskiego pochodzenia, wieloletni dyrektor Max-Planck-Institut für Radioastronomie w Bonn.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzina krótko po wybuchu II wojny światowej została wysiedlona z Pleszewa i dostała się do Krakowa, a po wojnie wyemigrowała do Australii. Wielebinski studiował na Uniwersytecie Tasmańskim. Po studiach wyjechał do Laboratorium Cavendisha na Uniwersytecie Cambridge, gdzie współpracował m.in. z Martinem Ryle'm. W latach 19631969 pracował na Uniwersytecie w Sydney. W 1969 roku objął funkcję dyrektora Max-Planck-Institut für Radioastronomie w Bonn, pełnił tę funkcję do przejścia na emeryturę w 2004.

Zajmował się głównie radioastronomią, w latach 60. XX wieku, wykonał pomiary polaryzacji promieniowania radiowego Drogi Mlecznej, świadczące o istotnej roli pól magnetycznych w powstawaniu galaktycznej emisji radiowej. Kierowany przez niego zespół sporządził mapy emisji radiowej i polaryzacji Drogi Mlecznej. Był inicjatorem wybudowania największego w Europie radioteleskopu Effelsberg o 100-metrowej średnicy. Kierował również obserwacjami pulsarów na najwyższych częstotliwościach.

19 lutego 1993 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika[1], 14 czerwca 2007 Uniwersytetu Jagiellońskiego. 9 września 2008 otrzymał tytuł doctor of engineering honoris causa Uniwersytetu Tasmanskiego. W czerwcu 2014 roku został doktorem honoris causa Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Doktorzy honoris causa UMK. umk.pl. [dostęp 2011-02-25].