Robin Frijns – Wikipedia, wolna encyklopedia

Robin Frijns
Ilustracja
Robin Frijns w 2012 roku podczas World Series by Renault na torze Nürburgring
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1991
Maastricht

Sukcesy

2010: Europejska Formuła BMW (mistrz)
2011: Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 (mistrz)
2012: Formuła Renault 3.5 (mistrz)

Strona internetowa

Robin Frijns (ur. 7 sierpnia 1991 w Maastricht) – holenderski kierowca wyścigowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Formuła BMW

[edytuj | edytuj kod]

Robin karierę rozpoczął od startów w kartingu w 1999 roku. W sezonie 2009 Holender zadebiutował w Europejskiej Formule BMW. Reprezentując niemiecką ekipę Josef Kaufmann Racing, zmagania zakończył na 3. miejscu, z dorobkiem sześciu miejsc na podium (zwyciężył w pierwszym wyścigu na torze Silverstone). W drugim roku współpracy Frijns sięgnął po tytuł mistrzowski. W ciągu szesnastu wyścigów aż trzynastokrotnie plasował się w czołowej trójce, z czego sześć razy na najwyższym stopniu.

Formuła Renault

[edytuj | edytuj kod]

W roku 2010 zadebiutował w Formule Renault NEC 2.0, podczas belgijskiej eliminacji na torze Spa-Francorchamps. Holender (również w zespole Josefa Kauffmanna) zwyciężył w jednym z trzech wyścigów. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 14. lokacie.

W sezonie 2011 awansował do Europejskiej Formuły Renault, w której także startował w barwach niemieckiej ekipy. Holender już w pierwszym podejściu sięgnął po tytuł mistrzowski, będąc dziewięciokrotnie na podium, z czego sześciokrotnie na najwyższym stopniu (w tym dwukrotnie na torze Silverstone. Zdecydowanie lepszą formę w wyścigach łatwo zauważyć w statystykach, bowiem Frijns jedynie w pierwszym starcie, na Spa-Francorchamps, startował z pole position. Mistrzostwo zwyciężył z przewagą 45 punktów nad młodym Carlosem Sainzem Jr.

Holender brał udział także w Formule Renault 2.0 NEC, jednak w połowie sezonu zrezygnował z dalszych startów. W ciągu dwunastu wyścigów Robin ośmiokrotnie mieścił się w pierwszej trójce. Na torze Spa-Francorchamps sięgnął po pierwsze pole startowe, natomiast jedyne zwycięstwo odnotował w holenderskim Assen. Pomimo niepełnego sezonu Frijns zmagania zakończył na wysokiej 4. lokacie.

W 2012 podpisał kontrakt z brytyjskim zespołem Fortec Motorsports. Holender szybko zaaklimatyzował się w zupełnie nowym bolidzie, bowiem już w pierwszym starcie dojechał na podium, natomiast w drugim stanął na najwyższym jego stopniu (w hiszpańskim Alcaniz). Holender był liderem mistrzostw przez większość sezonu, walcząc o tytuł z Francuzem Jules'em Bianchim. Losy mistrzostwa ostatecznie rozstrzygnęły się dopiero w ostatniej rundzie, na torze w Katalonii, kiedy to Frijns w kontrowersyjny sposób wypchnął z toru swojego rywala, który w efekcie nie dojechał do mety. W konsekwencji punkty za siódme miejsce zostały mu odebrane, jednak czteropunktowa przewaga w klasyfikacji generalnej pozwoliła mu zdobyć trzeci tytuł mistrzowski w karierze. Były obawy o odebranie tytułu, jednak ostatecznie sędziowie podtrzymali wyniki. Robin Frijns jest drugim, po Polaku Robercie Kubicy, kierowcą, który został mistrzem serii w pierwszym roku startów. Holender ośmiokrotnie stawał na podium, w tym trzykrotnie na najwyższym stopniu. Czterokrotnie startował z pole position, dwukrotnie przy tym wykorzystując przywilej "czystego toru".

Seria GP2

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2013 Holender został zakontraktowany przez niemiecką ekipę Hilmer Motorsport na starty w Serii GP2. Nie zdołał jednak uzbierać wystarczających funduszów na starty w całym sezonie. W ciągu 12 wyścigów, w których wystartował, raz zwyciężył i dwukrotnie stawał na podium. Z dorobkiem 47 punktów uplasował się na piętnastej pozycji w klasyfikacji generalnej.

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku Frijns został kierowcą testowym zespołu Sauber w Formule 1.

Formuła E

[edytuj | edytuj kod]

W sezonach 2015/2016[1] i 2016/2017[2] Frijns był kierowcą zespołu Amlin Adretti Formula E (później MS Amlin Andretti). Od sezonu 2018/2019[3][4][5] jest kierowcą zespołu Envision Virgin Racing.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Formuła Renault 3.5

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2012 Fortec Motorsport Hiszpania
ARA
Hiszpania
ARA
Monako
MON
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Rosja
RUS
Rosja
RUS
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Francja
FRA
Francja
FRA
Hiszpania
CAT
Hiszpania
CAT
189 1
3 1 NU 7 3 3 5 1 17 2 9 1 5 7 9 3 14
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2013 Hilmer Motorsport Malezja
MAL
Malezja
MAL
Bahrajn
BHR
Bahrajn
BHR
Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Monako
MON
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Singapur
SIN
Singapur
SIN
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
47 15
- - 21 23 1 2 NU 15 13 NU 6 NU - - 9 NU - - - - - -

Podsumowanie startów

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Wyścigi Zwycięstwa PP NO Podium Punkty Pozycja
2009 Europejska Formuła BMW Josef Kaufmann Racing 16 1 1 1 6 265 3
2010 Europejska Formuła BMW Josef Kaufmann Racing 16 6 3 3 13 383 1
Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 3 1 0 1 2 70 14
2011 Europejska Formuła Renault Josef Kaufmann Racing 12 5 1 0 9 223* 1
Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 12 1 1 2 7 238 4
2012 Formuła Renault 3.5 Fortec Motorsport 17 3 4 1 8 189 1
2013 Seria GP2 Hilmer Motorsport 12 1 0 0 2 47 15
Formuła 1 Sauber F1 Team Kierowca testowy
2014 Formuła 1 Caterham F1 Team Kierowca testowy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andretti Autosport | Andretti Formula E Team Welcomes Robin Frijns [online], Andretti Autosport [dostęp 2021-04-15] (ang.).
  2. Topher Smith, Andretti retain Frijns for season three [online], e-racing.net, 1 lipca 2016 [dostęp 2021-04-15] (ang.).
  3. "Envision Virgin Racing" verpflichtet Robin Frijns und zeigt neues Formel-E-Auto - e-Formel.de [online], e-formel.de [dostęp 2021-04-15].
  4. Bird i Frijns zostają w Virgin Racing [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-15] (pol.).
  5. Cassidy zastąpi Birda [online], pl.motorsport.com [dostęp 2021-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-13] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]