Rzeżucha bagienna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rzeżucha bagienna
ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

kapustowce

Rodzina

kapustowate

Rodzaj

rzeżucha

Gatunek

rzeżucha łąkowa

Podgatunek

rzeżucha bagienna

Nazwa systematyczna
Cardamine pratensis subsp. paludosa (Knaf) Celak.
Kvet. Okolí Praz. 78 1870.

Rzeżucha bagienna (Cardamine pratensis subsp. paludosa (Knaf) Celak.) — podgatunek rzeżuchy łąkowej — rośliny z rodziny kapustowatych (Brassicaceae).

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

W niektórych ujęciach taksonomicznych takson ten traktowany był jako odrębny gatunek — Cardamine dentata Schult z polską nazwą rzeżucha bagienna[3]. Według The Plant List jednak nie jest odrębnym gatunkiem, lecz jednym z podgatunków rzeżuchy łąkowej Cardamine pratensis subsp. paludosa (Knaf) Celak[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Bylina osiągająca wysokość od 30 do 50 cm.
Pęd
Zwykle pojedynczy, wzniesiony, błyszczący.
Liście
Błyszczące, pierzaste, złożone z od 2 do 12 par okrągłych bądź jajowatych listków. Listek wierzchołkowy jest dużo większy niż boczne, o kształcie nerkowatym, ucięty przy nasadzie i z brzegiem gładkim lub zatokowo wykrojonym. Dolne liście zebrane w rozetę. Liście łodygowe w liczbie 5–12. Listki z wyraźnym ogonkiem.
Kwiaty
Kwiatostan groniasty typu baldachogrona. Kwiaty czterodzielne, o budowie promienistej, obupłciowe. Działki kielicha o długości 4,5 do 6 mm, brzegiem obłonione. Płatki korony jajowate, białe do czerwonofioletowych, o długości 12-16 mm i szerokości 7-11 mm. Pręciki w liczbie 6. Szypułki kwiatów wyprostowane lub skierowane skośnie do góry.
Owoc
Łuszczyna o długości od 30 do 50 mm i szerokości od 1,1 do 1,5 mm, ustawiona pod tym samym kątem co szypułka.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina. Kwitnie w maju i czerwcu. Siedlisko: tereny wilgotne: olsy, łęgi, mokradła i szuwary. Roślina cechuje się wąską amplitudą ekologiczną.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. The Plant List. [dostęp 2014-08-26].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leokadia Witkowska-Żuk, Rośliny leśne, wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2013, s. 242.