Saab 97 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Saab 97 znany także jako Saab Sonettsportowy samochód osobowy produkowany przez szwedzką markę Saab w latach 1966–1974.

Po zarzuceniu prac nad prototypem Saaba 94 z 1956 roku, zwanego Sonett, produkowano i udoskonalano samochody osobowe. Idea stworzenia małego samochodu sportowego z silnikiem dwusuwowym przeznaczonego na rynek amerykański odżyła dopiero w połowie lat 60. XX wieku. Początkowo powstały dwa prototypySaab Catherina z nadwoziem typu targa z 1964 roku oraz Saab MFI13 z nadwoziem typu coupé z 1965 roku[1]. Wygrała druga koncepcja, którą zgodnie z fabryczną nomenklaturą oznaczono jako model 97.

Saab Sonett I

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Saab 94.

Saab Sonett II

[edytuj | edytuj kod]
Saab Sonett II
Saab 97 I
Ilustracja
Saab Sonett II z 1967 roku
Producent

Saab

Projektant

Björn Karlström

Zaprezentowany

styczeń 1966

Okres produkcji

1966 - 1969

Miejsce produkcji

 Szwecja, Trollhättan

Poprzednik

Saab 94/Sonett I

Następca

Saab Sonett III

Dane techniczne
Typy nadwozia

2-drzwiowe coupé

Silniki

Benzynowe:
R3 841 cm3 60 KM
V4 1498 cm3 65 KM

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna

Napęd

przedni

Długość

3790 mm[2]

Szerokość

1450 mm

Wysokość

1170 mm

Rozstaw osi

2160 mm

Masa własna

660 - 740 kg

Zbiornik paliwa

60 l

Liczba miejsc

2

Dane dodatkowe
Pokrewne

Škoda 1100 GT

Konkurencja

Austin-Healey Mark IV
MG Midget
Porsche 911
Triumph TR5
TVR Grantura

Saab 97 I został po raz pierwszy zaprezentowany w styczniu 1966 roku. Auto weszło do produkcji pod nazwą handlową Sonett II.

Tył Saab Sonett II z 1966 roku
Saab Sonett V4 z 1968 roku
Wnętrze Saab Sonett II z 1966 roku

Pierwsze prototypy pojazdu pojawiły się w 1965 roku. Próbę stworzenia pojazdu podjęto w 1962 roku. Wizję zaczerpnięto z amerykańskiego projektu samochodu sportowego z podzespołami Saaba autorstwa Waltera Kerna, który nazwano Quantum Saab. Projekt został zaakceptowany z warunkiem poprawek nad pojazdem. Do prac włączył się Sixten Sason, który w 1964 roku zaprezentował projekt Catherina. Ostatecznie do produkcji skierowano projekt Björn Karlström, który został stworzony w małej manufakturze lotniczej Malmö Flygindustri, a w 1965 roku po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany. W 1966 roku zmontowano pierwsze 24 egzemplarze. W tym samym roku auto zostało zaprezentowane podczas targów motoryzacyjnych w Genewie oraz Nowym Jorku[3]. W stosunku do prototypu zmieniono m.in. osłonę chłodnicy i kierunkowskazy[1].

Konstrukcja pojazdu opierała się na stalowej ramie przestrzennej do której montowano nadwozie wykonane z włókna szklanego. Linia nadwozia była autorstwem projektanta samolotów[4]. Wnętrze auta było dwuosobowe, wyposażone w ciasne, kubełkowe fotele. Dźwignia zmiany biegów znajdowała się przy kierownicy, a dostęp do bagażnika odbywał się za pomocą pionowej klapy znajdującej się pomiędzy tylnymi odbijaczami, gdyż Sonett II nie posiadał tylnego zderzaka. Dzięki zintegrowanej masce silnika z przednimi błotnikami był doskonały dostęp do silnika i przedniego zawieszenia[5].

Napęd pojazdu stanowił dwusuwowy, trzycylindrowy silnik benzynowy o pojemności 841 cm3 i mocy 60 KM z samochodu rajdowego Saab Sport[5].

Saab Sonett II V4

[edytuj | edytuj kod]

W związku z zakupem licencji koncernu Ford Motor Company na silnik czterosuwowy[4], na rok modelowy 1968 zaprezentowano model Sonett V4 z czterosuwowym, widlastym silnikiem benzynowym składającym się z czterech cylindrów skonstruowanym przez amerykański koncern Ford Motor Company dla modelu Ford Taunus[6], stosowanym w Saabie 96, który zastąpił stary, dwusuwowy silnik. Miał on pojemność 1498 cm3 i moc 65 KM. Przyśpieszenie od 0 do 100 km/h trwało 12,5 s, a prędkość maksymalna pojazdu wynosiła 160 km/h[5]. Zastosowanie nowej jednostki napędowej nie spowodowało znaczącej poprawy osiągów, ani oczekiwanej poprawy sprzedaży lecz przeprojektowanie mocowań silnika oraz maski, która otrzymała charakterystyczny garb. Na rok modelowy 1969 auto otrzymało nową kierownicę, innego typu siedzenia oraz zamykany schowek[4].

Silniki

[edytuj | edytuj kod]
Silnik Pojemność
skokowa
[cm³]
Typ silnika Średnica cylindra
x
skok tłoka
[mm]
Stopień
sprężania
Moc maksymalna
[KM] ([kW]) przy obr./min
Maks. moment
obrotowy [Nm]
przy obr./min
Przyspieszenie
0-100 km/h [s]
Prędkość
maks. [km/h]
Silniki benzynowe:
2T[3] 841 2T, R3 70,00 x 72,9 9,0:1 55-60 (44)/5000 91/3800 12,5 160
V4 1498 V4 b.d. b.d. 65 (b.d.)/b.d. b.d./b.d. 12,5 160

Saab Sonett V4 brał udział w Rajdzie Monte Carlo w 1969 roku. Za kierownicą zasiadł fiński kierowca wyścigowy Simo Lampinen, a jego pilotem był Szwed Arne Hertz[7].

Sprzedaż

[edytuj | edytuj kod]

Przez dwa lata produkcji sprzedano 258 egzemplarzy pojazdu z silnikiem dwusuwowym[5] oraz 1610 egzemplarzy z silnikiem czterosuwowym. Na rynku amerykańskim pojazd oferowany był w kwocie 3500 $[3].

Ciekawostki

[edytuj | edytuj kod]
  • Producent reklamował pojazd hasłem "This is Sweden's idea of an expensive toy" czyli "Szwedzka idea kosztownej zabawki"[1]


Saab Sonett III

[edytuj | edytuj kod]
Saab Sonett III
Saab 97 II
Ilustracja
Saab Sonett III V4 z 1971 roku
Producent

Saab

Projektant

Sergio Coggioli
Gunnar A. Sjögren

Zaprezentowany

1970

Okres produkcji

1970 - 1974

Miejsce produkcji

 Szwecja, Trollhättan

Poprzednik

Saab Sonett II

Dane techniczne
Typy nadwozia

2-drzwiowe coupé

Silniki

Benzynowe:
V4 1498 cm3 65 KM
V4 1699 cm3 OHV 65 KM

Napęd

przedni

Długość

3910 mm

Szerokość

1510 mm

Wysokość

1200 mm

Rozstaw osi

2160 mm

Masa własna

880 kg

Zbiornik paliwa

60 l

Liczba miejsc

2

Dane dodatkowe
Konkurencja

MG Midget
Porsche 911
TVR M Series

Saab Sonett III został po raz pierwszy zaprezentowany w 1970 roku.

Tył modelu Sonett III V4 z 1971 roku
Wnętrze modelu Sonett III

Projekt nadwozia modelu Sonett III powierzono włoskiemu styliście Sergio Coggioli, który stworzył nadwozie o ostrych i kanciastych kształtach wykonane z laminatu z chowanymi przednimi reflektorami oraz bezramkowymi drzwiami[5]. Przy okazji pozbyto się kilku wad modelu Sonett II, m.in. dodano uchylaną tylną szybę dającą wygodny dostęp do bagażnika oraz przeniesiono dźwignię zmiany biegów z kolumny kierownicy na tunel środkowy. Auto pozbawione zostało dużej maski silnika przez co dostęp do niego był bardzo trudny[5].

W 1971 roku zastąpiono jednostkę o pojemności 1.5 l silnikiem o pojemności 1.7 l i mocy 65 KM[5]. W 1972 roku zmodernizowano atrapę chłodnicy oraz do wyposażenia standardowego wprowadzono felgi aluminiowe. W 1973 roku auto otrzymało szerokie plastikowe zderzaki z Saaba 99 oraz pociskowe lusterka zewnętrzne. W 1974 roku zamontowano wycieraczki reflektorów oraz czarne lusterka zewnętrzne[1]. W tym samym roku w Stanach Zjednoczonych weszły w życie przepisy o zawartości substancji szkodliwych w spalinach, co przesądziło o zakończeniu produkcji[5].

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Samochód standardowo wyposażony był m.in. w klimatyzację oraz ręcznie otwierane światła mijania[8] i 15-calowe koła.

Opcjonalnie samochód wyposażyć można było w światła dalekosiężne umieszczone pod wlotem powietrza do chłodnicy[1].

Rzadko produkowane wersje europejskie wyposażone były w prędkościomierz wyskalowany w km/h, asymetryczne reflektory oraz dwukolorowe kierunkowskazy z białym światłem pozycyjnym[1].

Sprzedaż

[edytuj | edytuj kod]

Przez cztery lata produkcji wyprodukowano 8351 egzemplarzy[5]. Prawie cała produkcja trafiała na rynek amerykański, jedynie w 1972 roku kilka egzemplarzy trafiło na rynek szwedzki.

Sonetty spotykane na rynku europejskim mogą pochodzić jedynie z prywatnego importu lub akcji "European Delivery". Saab zorganizował w Stanach Zjednoczonych formę sprzedaży, która umożliwiała kupienie pojazdu w USA, a odebranie u dowolnie wybranego dealera w Europie[1].


Informacje

[edytuj | edytuj kod]

Saab Sonett dziś

[edytuj | edytuj kod]

W Europie modele Sonett II i III nie były oficjalnie oferowane. Nieliczne egzemplarze zostały sprowadzone indywidualnie zza oceanu. Nawet w samej Szwecji, gdzie odbywała się produkcja, nie ma ich zbyt wiele.

Do Polski w ostatnich latach staraniem klubu pasjonatów Saabów SAAB GT-Classic trafiły pierwsze egzemplarze modelu:

  1. SAAB Sonett II (model z roku 1967) - egzemplarz 124 z 258 sztuk, został szczegółowo opisany w miesięczniku "Automobilista" (nr 183, lipiec 2015).
  2. SAAB Sonett II V4 (model z roku 1969) sprowadzony do Polski w 2010 roku, został szczegółowo opisany w miesięczniku "Classicauto" (nr 87, lipiec 2013).
  3. SAAB Sonett III (model z roku 1970)
  4. SAAB Sonett III (model z roku 1973) sprowadzony do Polski w 2006 roku, został szczegółowo opisany w miesięczniku "Classicauto" (nr 33, maj 2009).
  5. SAAB Sonett III (model z roku 1974) - dwa egzemplarze

W oczekiwaniu na następcę

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza nadzieja na zupełnie nowy model, który mógłby kontynuować tradycje Sonetta, pojawiła się wraz z prototypem Saab EV-1 z roku 1985. Wówczas brak funduszy uniemożliwił dalsze prace rozwojowe. Po przejęciu firmy przez koncern General Motors, Saab sukcesywnie rozbudowywał paletę nowych modeli, przeznaczonych zwłaszcza na rynek amerykański. Na marzec 2006 roku zapowiadana była premiera nowego auta sportowego marki Saab, jednak z uwagi na bankructwo szwedzkiego producenta samochód nie powstanie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Magazyn prawdziwych samochodów Classicauto, nr 33, Maj 2009, strony 24-31
  2. Saab Sonett. superauto24.se.pl. [dostęp 2015-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  3. a b c Jerzy Kossowski, Dwusuwowa rakieta - Saab Sonett 2T, „Automobilista”, 183, Warszawa: Automobilista, 19 czerwca 2015, s. 22-28, ISSN 1507-7357.
  4. a b c Saab Sonett II V4 1967 - 69. mech-i-patyna.blog.pl, 2014-11-27. [dostęp 2015-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-05)].
  5. a b c d e f g h i Michał Grygier: Saab Sonett - wyjątkowy "szwed". moto.wp.pl, 2012-02-23. [dostęp 2015-01-05].
  6. Andrzej Jakubaszek: Saab Sonett - czy tak trudno być poetą. klasyki.auto-swiat.pl, 2007-11-05. [dostęp 2015-01-05].
  7. Weronika Trzeciak: Wyjątkowe samochody w Warszawie - Saab Sonett V4. wiadomosci24.pl, 2011-01-31. [dostęp 2015-01-05].
  8. Sonety o gniciu laminatu albo szwedzki kryminał. zlomnik.pl. [dostęp 2015-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-15)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]