Schronisko Żarskie Drugie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Schronisko Żarskie Drugie
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Wąwóz Żarski

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

17,8 m

Głębokość

3,5 m

Wysokość otworów

393 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku S

Data odkrycia

znane od dawna

Kod

J.Olk.I-09.05

Położenie na mapie gminy Krzeszowice
Mapa konturowa gminy Krzeszowice, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Schronisko Żarskie Drugie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko Żarskie Drugie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko Żarskie Drugie”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko Żarskie Drugie”
Ziemia50°09′51″N 19°42′12″E/50,164222 19,703444
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Schronisko Żarskie Drugie – schronisko między południowymi krańcami wsi Żary i północnymi wsi Dubie w województwie małopolskim. Znajduje się w Wąwozie Żarskim w obrębie rezerwatu przyrody Dolina Racławki[1]. Pod względem geograficznym jest to Dolina Racławki na obszarze Wyżyny Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

W lesie zwanym Lasem Pisarskim na lewych zboczach środkowej części Wąwozu Żarskiego znajduje się grupa skał[3], a w nich Jaskinia Żarska, Jaskinia Żarska Górna oraz schroniska: Schronisko Żarskie Pierwsze, Schronisko Żarskie Drugie, Schronisko Żarskie Trzecie, Schronisko Żarskie Czwarte i Schronisko Żarskie Małe. Nad dnem wąwozu znajduje się Jaskinia bez Nazwy[4]. Prowadzi do nich ścieżka edukacyjna[2].

Schronisko Żarskie Drugie znajduje się w środkowej części skał. Jego otwory są widoczny ze ścieżki edukacyjnej wiodącej Wąwozem Żarskim[4].

Jest to niewielkie schronisko. Jego dolny, niski i szeroki otwór znajduje się na tarasie u podstawy skał. Ma postać zacieśniającej się wnęki przechodzącej w ślepy, zawaliskowy korytarzyk. Tuż nad początkową częścią stropu wnęki wznosi się mający postać rury kominek, który na wysokości około 3 m wychodzi drugim otworem w tej samej ścianie skały[1].

Schronisko powstało w późnej jurze (oksford) w wapieniach skalistych w wyniku zjawisk krasowych oraz wietrzenia skał. Jest suche, przewiewne i oświetlone na całej długości. Na ścianach rozwijają się glony. Brak w nim nacieków, namulisko jest kamienno-piaszczyste z domieszką próchnicy. W dolnym otworze gromadzi się duża ilość liści, dno górnej części jest skaliste[1].

Miejscowej ludności schronisko znane była od dawna. W literaturze po raz pierwszy wymienia go i zaznacza na mapie Z. Ciętak w 1935 r. W 2008 r. wzmiankują go A. Górny i M. Szelerewicz. W 2017 r. plan schroniska sporządził A. Polonius[1].

  • Dolny otwór
    Dolny otwór
  • Górny otwór
    Górny otwór
  • Dolny otwór
    Dolny otwór
  • Górny otwór
    Górny otwór

Szlak turystyczny

[edytuj | edytuj kod]
żółta, geologiczna ścieżka dydaktyczna w postaci zamkniętej pętli. Od parkingu w Dubiu Wąwozem Żarskim do Doliny Szklarki i z powrotem (inną trasą). 8 przystanków.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Adam Polonius, Schronisko Żarskie II, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-03-21].
  2. ↑ a b Jura Krakowsko-Częstochowska. Informator turystyczny, Ogrodzieniec, Związek Gmin Jurajskich, 2018, ISBN 978-83-947430-8-6.
  3. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-03-21].
  4. ↑ a b Jaskinie Jury [online] [dostęp 2019-03-21].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schronisko_Żarskie_Drugie&oldid=71363590”