Stefan Ossowiecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Ossowiecki (ur. 22 sierpnia 1877 w Moskwie^[1], zm. 5 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski inżynier zajmujący się zjawiskami paranormalnymi, uważany za jasnowidza.

Urodził się 26 sierpnia 1877 w Moskwie^[2]. Jego ojcem był polski szlachcic Jan Ossowiecki z okolic Mohylewa, inżynier i wynalazca, asystent Mendelejewa, właściciel dużych zakładów chemicznych. Matka inżyniera, Bona z Newlin-Nowohońskich^[a], pochodziła z Kowieńszczyzny. Stefan miał pięcioro rodzeństwa, dwie siostry (Wiktorię i Wandę) i trzech braci (Stanisława, Henryka i Eugeniusza). Ukończył korpus kadetów w Moskwie^[2], studia inżynierskie w Petersburskim Instytucie Technologicznym^[3]. Odbył praktykę chemiczną we Frankfurcie nad Menem. Był współwłaścicielem fabryki farb i produktów chemicznych w Rosji. Po rewolucji był wiceprezesem Związku Wojskowych Polaków w Moskwie^[2]. W 1917 został uwięziony przez bolszewików i skazany na śmierć. Po sześciu miesiącach egzekucja została wstrzymana, dzięki wstawiennictwu wysokiego rangą urzędnika, kolegi z młodości. Ossowiecki został pozbawiony majątku i przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako inżynier. W latach 1919–1925 kierował oddziałem sprzedaży Zakładów Żyrardowskich, następnie w latach 1925–1927 był dyrektorem administracyjnym Widzewskiej Manufaktury, w latach 1928–1933 prezesem zarządu Warszawskiego Towarzystwa Budowlanego. Od 1933 członek zarządu towarzystwa budowlanego Oppman i Kozłowski oraz właściciel biura technicznego, przedstawiciel generalny poznańskiej fabryki ceramiki. W 1920 był głównym pełnomocnikiem PCK. Współzałożyciel i wiceprezes rady nadzorczej Banku dla Handlu Zagranicznego^[2].

Był dwukrotnie żonaty^[b], nie miał jednak dzieci. Napisał książkę Świat mego ducha i wizje przyszłości (1933)^[4].

Zginął w powstaniu warszawskim – najprawdopodobniej zamordowany przez gestapo 5 sierpnia 1944, podczas jednej z masowych egzekucji przeprowadzanych w ruinach gmachu Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych (Aleje Ujazdowskie 3/5). Na cmentarzu Powązkowskim (kwatera PPRK-1-79/80)^[5] jest jego symboliczny grób, gdyż zwłok nie odnaleziono.

W 2015 roku Bogusław Wołoszański nakręcił 4-odcinkowy cykl „Sensacje XX wieku – Enigma”. Postać Stefana Ossowieckiego zagrał w nim aktor Waldemar Obłoza^[6].

Według relacji samego Ossowieckiego oraz osób z jego otoczenia, miał on następujące umiejętności paranormalne:

• telepatię,
• telekinezę,
• bilokację,
• eksterioryzację,
• postrzeganie aury.

Zdolności Ossowieckiego miały rozwijać się stopniowo: w wieku 14 lat zauważał u siebie telepatyczne odbieranie myśli, na studiach ujawniły się zdolności jasnowidzenia i telekinezy, zaś w wieku 35 lat pozostało jedynie jasnowidzenie i bilokacja. Za osobę, która zauważyła rzekome zdolności Ossowieckiego i nauczyła go technik ich rozwoju uważa się Worobieja, żydowskiego kabalistę.

Seanse z Ossowieckim cieszyły się wielką popularnością^[7]. Bywały na nich znane osobistości takie jak: Ignacy Paderewski czy Józef Piłsudski. Jego doświadczeniami interesowali się również Karol Szymanowski, Kazimierz Sosnkowski, Juliusz Osterwa.

Seanse psychometryczne^[c] z Ossowieckim wykorzystał Jeremi Wasiutyński, przygotowując swoją monografię o Koperniku, co spotkało się z dużą krytyką, jako metoda nienaukowa. Stefan Ossowiecki, opierając się na tej metodzie, wygłaszał w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego tezy na temat prehistorycznych form życia.

Jedną z osób badających zdolności Stefana Ossowieckiego był prof. Charles Richet – laureat Nagrody Nobla^[8].

Stefan Ossowiecki miał wskazać miejsce katastrofy polskiego samolotu w górach w Bułgarii z 23 listopada 1937, w której zginął ppor. pil. rez. Tadeusz Dmoszyński^[9].

Ossowiecki częściowo przepowiedział okoliczności swojej śmierci. Poinformował przyjaciół, że gdy umrze, nie odnajdą jego ciała^[10].

Był prezesem honorowym Towarzystwa Psychoanalitycznego w Warszawie, członkiem honorowym Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego w Paryżu^[2].

• Świat mego ducha i wizje przyszłości (1933)
• Kryzys psychiki i przyszłość ludzkości (1938)

• Inżynier Stefan Ossowiecki. sm.fki.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
• Jasnowidze. videor-psy.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-03)]. (kopia w www.archive.org)
• Gustave Geley, La clairvoyance de M. Stefan Ossowiecki, (Revue métapsychique N° 4, 1922, s. 247–257).
• M. Zawadzka, Polski jasnowidz inż. Stefan Ossowiecki, („Goniec Warszawski”, nr 112–123, 1937).
• Artykuł/wywiad z Ossowieckim (Dziennik Poranny, 11 maja 1939).
• Jerzy Kubiatowski, Ossowiecki Stefan (1877–1944) [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom 24, s. 431–433.
• Adam Grzymała-Siedlecki, Niepospolici ludzie w swoim dniu powszednim, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1962.
• Jerzy Jacyna, Fakty i legenda o Ossowieckim, (Tygodnik Demokratyczny nr 28/1970 – nr 21/1971).
• Krzysztof Boruń, Katarzyna Boruń-Jagodzińska, Ossowiecki – zagadki jasnowidzenia, Epoka, Warszawa 1990.
• Mary Rose Barrington, Ian Stevenson and Zofia Weaver, A World in a Grain of Sand. The Clairvoyance of Stefan Ossowiecki, Mac Farland & Company, Inc., Publishers, Jefferson, North Carolina and London, 2005.
• Karolina Prewęcka: Mag Stefan Ossowiecki. Fabuła Fraza, 2018. ISBN 978-83-6541-115-0. Brak numerów stron w książce

• Zdzisława Jucewicz, Odnaleziony testament Rotszylda (Internet Archive). przyjaciolka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-14)].
• Publikacje Stefana Ossowieckiego w bibliotece Polona
• Stefan Ossowiecki, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-29].