French
DeutschTKF – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Polska tankietka TKF w Muzeum Wojskowym w Belgradzie | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Produkcja | |
| Egzemplarze | ok. 20 egzemplarzy |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 1 silnik gaźnikowy Fiat 122 AC, 6-cylindrowy, czterosuwowy o mocy 42 KM przy 2600 obr./min |
| Transmisja | mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa | 60 l |
| Pancerz | płyty pancerne, walcowane o grubości: 3-8 mm |
| Długość | 2580 mm |
| Szerokość | 1780 mm |
| Wysokość | 1320 mm |
| Prześwit | 300 mm |
| Osiągi | |
| Prędkość | 46 km/h (po drodze) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabin maszynowy Hotchkiss wz.25 (zapasem amunicji 1800 sztuk) | |
| Użytkownicy | |
| Polska, Węgry | |
Tankietka TKF – polska tankietka (czołg rozpoznawczy) z okresu przed II wojną światową. Wersja TK-3.
Produkcja tankietek TKF odbywała się w zakładach Ursus S.A. Ogółem powstało co najmniej 18 pojazdów tego typu. We wrześniu 1939 roku z 13 czołgów TKF utworzono Szwadron Czołgów Rozpoznawczych, który następnie przydzielono 10 Brygadzie Kawalerii[1].
Podczas kampanii wrześniowej 10 Brygada Kawalerii przekroczyła granicę polsko-węgierską i na terenie Węgier została internowana. 22 września 1939 przekazano Węgrom m.in. 9 tankietek TK-3/TKF, które następnie zostały wcielone na wyposażenie armii węgierskiej. W marcu 1944 roku jedna z tankietek TKF została zdobyta przez partyzantów jugosłowiańskich. Pojazd ten znalazł się potem w muzeum wojskowym w Belgradzie[2].
Zmiany w stosunku do TK-3
[edytuj | edytuj kod]W TKF użyto, produkowany w Polsce, silnik Fiat 122 AC. Była to jednostka sześciocylindrowa, czterosuwowa, o mocy 42 KM przy 2600 obrotach na minutę i pojemności 2516 cm³[3].
Przebudowie uległy m.in. zawieszenie, skrzynia przekładniowa, przedni most, hamulce, kierownica, dźwignie gazu i sprzęgła, chłodnica, wentylator, mechanizm rozruchu ręcznego i instalacja elektryczna (m.in. napięcie z 6 na 12 V)[4][5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński: Wrzesień 1939. Pojazdy Wojska Polskiego. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990, s. 43. ISBN 83-206-0847-3. (pol.).
- ↑ Janusz Ledwoch: Tankietki TK-3/TKS 1939. Warszawa: Wydawnictwo „MILITARIA”, 2009, s. 66. ISBN 978-83-7219-321-6.
- ↑ Adam Jońca: Tankietki TK-3 i TKS. Edipresse Polska S.A., 2013, s. 33, seria: Wielki Leksykon Uzbrojenia. Wrzesień 1939. Nr 18. ISBN 978-83-7769-566-1.
- ↑ Pojazdy II Wojny Światowej. T. 2. Warszawa: DIALOG Wydawnictwo Edukacyjne Sp. z o.o., 2004, s. 23–26. ISBN 83-920361-0-7. (pol.).
- ↑ Janusz Magnuski: Czołg rozpoznawczy TK (TKS). Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975, s. 15, seria: Typy Broni i Uzbrojenia. Nr 36.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński: Wrzesień 1939. Pojazdy Wojska Polskiego. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990, s. 43. ISBN 83-206-0847-3.
- Janusz Ledwoch: Tankietki TK-3/TKS 1939. Warszawa: Wydawnictwo „MILITARIA”, 2009, s. 66. ISBN 978-83-7219-321-6.
- Pojazdy II Wojny Światowej. T. 2. Warszawa: DIALOG Wydawnictwo Edukacyjne Sp. z o.o., 2004, s. 23–26. ISBN 83-920361-0-7.
- Adam Jońca: Tankietki TK-3 i TKS. Edipresse Polska S.A., 2013, s. 33, seria: Wielki Leksykon Uzbrojenia. Wrzesień 1939. Nr 18. ISBN 978-83-7769-566-1.
- Janusz Magnuski: Czołg rozpoznawczy TK (TKS). Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975, s. 14–15, seria: Typy Broni i Uzbrojenia. Nr 36.