French
DeutschTadeusz Franciszek Ogiński – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 Ogiński | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | 26 sierpnia 1712 |
| Data i miejsce śmierci | 25 listopada 1783 |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci | z Izabellą Radziwiłł |
| Odznaczenia | |
  | |
Tadeusz Franciszek Ogiński z Kozielska herbu własnego (ur. 26 sierpnia 1712, zm. 25 listopada 1783 w Mołodecznie) – pisarz wielki litewski od 1737 roku, kasztelan trocki w latach 1744-1770, wojewoda trocki 1770-1783[2], starosta oszmiański (od 1740 roku) i przewalski, szef chorągwi petyhorskiej królewicza w 1738 roku, regimentarz partii białoruskiej Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1740 roku, regimentarz partii żmudzkiej w latach 1744–1745, pułkownik chorągwi petyhorskiej Najjaśniejszego Królewicza Fryderyka w 1760 roku[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był posłem witebskim na sejm 1732 roku. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1733 roku z powiatu brasławskiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie[4]. W 1733 podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego i czynnie stawał w jego obronie jako członek konfederacji dzikowskiej. Po abdykacji monarchy, na sejmie pacyfikacyjnym w 1736 jako poseł powiatu witebskiego[5] uznał Augusta III. Poseł brasławski na sejm 1738 roku. Poseł oszmiański na sejm 1740 roku, na którym pełnił funkcję marszałka[potrzebny przypis].
W 1764 roku był członkiem konfederacji Wielkiego Księstwa Litewskiego[6], podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwem trockim[7], jako delegat od Rzeczypospolitej do pacta conventa, podpisał je.[8]. Członek Komisji Skarbowej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1765 roku. Członek Rady Nieustającej w latach 1776–1778, członek Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej w 1777 roku[9].
Pochowany w Kaplicy Bożego Ciała Kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Wilnie[10]. Portret Tadeusza Ogińskiego znajduje się we dworze w Ladzinie koło Rymanowa.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Kawaler Orderu Orła Białego (1742).
- Kawaler Orderu Świętego Stanisława (1765)[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ http://litopys.org.ua/sborlet/sborlet07.htm - informacja o Marcjanie Ogińskim na stronie Kroniki Witebskiej
- ↑ Andrzej Rachuba (red.), Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy., t. 2 (Województwo trockie XIV-XVIII wiek)., Warszawa: DiG, 2009, poz. 550 i 1446.
- ↑ Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].
- ↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 38.
- ↑ Henryk Palkij, Sejmy 1736 i 1738 roku : u początków nowej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej, Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego / Polska Akademia Umiejętności ; t. 93, Kraków 2000, s. 218.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 60.
- ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 55
- ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 19-20.
- ↑ Kolęda warszawska na rok 1777, Warszawa 1777, [b.n.s]
- ↑ Władysław Zahorski, Przewodnik po Wilnie, „książka”, 1927 [dostęp 2020-03-06].
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 177.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Bartoszewicz: Tadeusz Ogiński i jego pamiętnik. „Przegląd Historyczny”. T. 18. 1914. Nr 1.
