Kazimierz Karwowski (marszałek sejmu) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pniejnia | |
Data urodzenia | ok. 1670 |
---|---|
Data śmierci |
Kazimierz Karwowski herbu Pniejnia (ur. ok. 1670 – zm. 12 maja 1746) – marszałek sejmu w 1740, deputat na Trybunał Główny Koronny w 1714 roku, cześnik wiski od 1703, stolnik i łowczy bielski, pisarz ziemi bielskiej, podstarości, podstoli i sędzia grodzki brański, poseł.
W latach 1701–1740 został wybrany posłem 26 razy, co stanowi rekord w historii IRP.[1] W 1710 podpisał poparcie dla konfederacji sandomierskiej.
Zwolennik ograniczenia stosowania liberum veto, starannie wykształcony, posiadał doskonałą znajomość języka łacińskiego, nazywany przez współczesnych Civis et consul Polonus.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jacek Jędruch, Constitutions, elections, and legislatures of Poland, 1493-1977: a guide to their history, 1982, University Press of America, s.154
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wacław Szczygielski, Kazimierz Karwowski, w: Polski Słownik Biograficzny, 1966–1967, t. XII, s. 163-165.