Tadeusz Jodłowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Jodłowski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1925
Piekary Śląskie

Data i miejsce śmierci

31 października 2015
Warszawa

Profesor nauk o sztukach pięknych
Specjalność: grafika, projektowanie graficzne
Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Tadeusz Jodłowski (ur. 13 czerwca 1925 w Piekarach Śląskich, zm. 31 października 2015 w Warszawie[1]) – polski grafik, plakacista, scenograf.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Roberta[2]. Podczas okupacji niemieckiej, od 1941 uczęszczał do Szkoły Przemysłu Artystycznego w Krakowie.

Po wojnie studiował na Wydziale Grafiki Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Krakowie (do 1948) równolegle studiując scenografię. Dyplom uzyskał w 1953 u prof. Jerzego Karolaka w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.

W latach 1948–1954 jako pedagog był związany z krakowską ASP i jej Pracownią Plakatu i Grafiki. Po przeprowadzce do Warszawy, w latach 1954–1995 działał na ASP w Warszawie, początkowo jako asystent prof. Henryka Tomaszewskiego, później adiunkt w Pracowni Plakatu, następnie prowadził zajęcia z projektowania typograficznego i graficznego, kierował Pracownią Podstaw Projektowania i Pracownią Kompleksowego Projektowania Reklamy. Wykładał także na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego i w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania PAN.

Dorobek twórczy prof. Jodłowskiego obejmuje głównie plakaty i grafikę książkową. Jest zaliczany do twórców polskiej szkoły plakatu[3]. Autor ponad 200 plakatów, począwszy od propagandowych, np.: 10 lat budowy Polski Ludowej, za który otrzymał nagrodę w 1954, przez plakaty cyrkowe, teatralne, sportowe i wystawiennicze, aż po muzyczne np. Warszawską Jesień z 1964. Kurator i projektant wystaw plakatu polskiego zagranicą. Uczestniczył w kilkudziesięciu wystaw zbiorowych w kraju i zagranicą. Wystawiał indywidualnie od lat 60, m.in. w Hawanie (1966), Berlinie (1973), Kolumbii (1987). W 2010 odbyła się w Muzeum Plakatu w Wilanowie jego wystawa retrospektywna Tadeusz Jodłowski, plakaty. Chodzi o to, aby zamknąć duże w małym...

W latach 70. i 80. brał udział w pracach Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowego Biennale Plakatu w Warszawie. Zasiadał w jury Biennale Grafiki Użytkowej Békéscsaba (1984), XII Międzynarodowego Biennale Plakatu w Brnie (1985) czy I Międzynarodowego Triennale Plakatu w Moskwie (1992).

Współpracował z Wydawnictwem Artystyczno-Graficznym (1955–1962), Krajową Agencją Wydawniczą (1977–1982), wydawnictwem „Nasza Księgarnia” oraz Związkiem Polskich Artystów Plastyków. Był kierownikiem artystycznym czasopism m.in.: „Przeglądu Kulturalnego” (1958–1961), „Made in Poland” (1966–1970), „Almanachu Polonii”[3].

Był żonaty, miał córkę Małgorzatę i syna[4][5].

Zmarł w Warszawie, pochowany 9 listopada 2015 na cmentarzu Czerniakowskim (sektor 3-2a-13)[4][6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[4].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Był laureatem wielu nagród artystycznych m.in.: Nagrody im. Tadeusza Trepkowskiego (1959), brązowego medalu na I Ogólnopolskim Biennale Plakatu w Katowicach w (1965), nagrody i wyróżnienia w konkursie na znak graficzny „Made in Poland” (1965). Od lat 60. wielokrotnie nagradzany w konkursie na najlepszy plakat Warszawy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tadeusz Jodłowski. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2015-11-05]. (pol.).
  2. a b M.P. z 1955 r. nr 115, poz. 1488 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za osiągnięcia w pracy artystyczno-graficznej”.
  3. a b Tadeusz Jodłowski na stronie Culture.pl
  4. a b c Tadeusz Jodłowski, Warszawa, 04.11.2015 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2024-09-24].
  5. Tadeusz Jodłowski, Warszawa, 07.11.2015 - kondolencje [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2024-09-24].
  6. Tadeusz Jodłowski - cmentarz Czerniakowski - wyszukiwarka osób pochowanych [online], grobonet.com [dostęp 2024-09-24].
  7. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]