Tajfun (nowela) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tajfun (Typhoon) – nowela Josepha Conrada^[1], opublikowana w 1902 najpierw w odcinkach, a następnie w postaci książkowej, a potem włączona do tomu Tajfun i inne opowiadania (Typhoon and Other Stories, 1903).

Pierwsze polskie tłumaczenie ukazało się w 1926 nakładem Towarzystwa Księgarzy Polskich na Kresach w przekładzie Jerzy Bohdan Rychlińskiego, potem tłumaczyła utwór także Halina Najder^[2].

Utwór opowiada o zmaganiach statku Nan-Shan dowodzonego przez kapitana MacWhirra z wyjątkowo silną morską burzą. Pozornie prosty utwór o tematyce marynistycznej, w rzeczywistości jest tekstem o naturze ludzkiej. Załoga statku, a szczególnie kapitan w obliczu zagrożenia mają okazję sprawdzić się i pokonać żywioł. Kapitan, który od wielu lat pracuje na morzu, ale którego wiedza o tajfunach pochodzi głównie z podręczników, „podejmuje wyzwanie rzucone mu przez los, sam chce «dotknąć» i nazwać to, co nieznane”^[3].

• Joseph Conrad: Typhoon, and Other Stories. Archive.org, 1925. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
• Maria Jolanta Olszewska: O Tajfunie Josepha Conrada. Raz jeszcze. polon.uw.edu.pl. [dostęp 2017-02-20]. (pol.).

• Tajfun (1945) w bibliotece Polona