Théo Lefèvre – Wikipedia, wolna encyklopedia

Théo Lefèvre

Théo Lefèvre (1964)
Pełne imię i nazwisko	Théodore Joseph Albéric Marie Lefèvre
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1914 Gandawa
Data i miejsce śmierci	18 września 1973 Woluwe-Saint-Lambert
Premier Belgii
Okres	od 25 kwietnia 1961 do 28 lipca 1965
Przynależność polityczna	PSC-CVP
Poprzednik	Gaston Eyskens
Następca	Pierre Harmel
Multimedia w Wikimedia Commons

Théo Lefèvre, właśc. Théodore Joseph Albéric Marie Lefèvre (ur. 17 stycznia 1914 w Gandawie, zm. 18 września 1973 w Woluwe-Saint-Lambert^[1]) – belgijski polityk i prawnik, deputowany, lider belgijskich chrześcijańskich demokratów, minister, w latach 1961–1965 premier Belgii.

W 1937 został absolwentem prawa na Uniwersytecie Gandawskim^[2]. Praktykował w zawodzie prawnika, pracował także jako nauczyciel^[1]. Służył w belgijskim wojsku, od 1940 uczestniczył w ruchu oporu. W 1945 brał udział w założeniu chadeckiego ugrupowania PSC-CVP^[2], od 1946 kierował jej strukturami we Flandrii Wschodniej^[1]. W 1946 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Izby Reprezentantów, odnawiał go w kolejnych wyborach, wykonując go do 1971^[1][3].

W latach 1950–1961 był federalnym przewodniczącym PSC-CVP^[3]. W 1958 otrzymał tytuł honorowy ministra stanu^[1]. Od kwietnia 1961 do lipca 1965 sprawował urząd premiera^[3], stojąc na czele koalicji chadeków z socjalistami^[2]. Po rozłamie partii na dwa odrębne ugrupowania działał w niderlandzkojęzycznej Chrześcijańskiej Partii Ludowej^[1]. W latach 1968–1973 wchodził w skład dwóch rządów Gastona Eyskensa; w pierwszym (do 1972) był ministrem bez teki, w drugim pełnił funkcję sekretarza stanu, w obu odpowiadał za sprawy polityki naukowej^[2][4].

Od 1971 do czasu swojej śmierci w 1973 był członkiem Senatu oraz Cultuurraad (organu poprzedzającego powstanie Rady Flamandzkiej). W ostatnim roku życia pełnił funkcję przewodniczącego rady Katholieke Universiteit Leuven^[1]. Zmarł na chorobę nowotworową^[2].