Thanasi Kokkinakis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Thanasi Kokkinakis
Ilustracja
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1996
Adelaide

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2013

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Todd Langman, Todd Ley

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

69 (8 czerwca 2015)

Australian Open

2R (2014, 2015, 2021, 2023, 2024)

Roland Garros

3R (2015, 2023, 2024)

Wimbledon

2R (2022, 2024)

US Open

2R (2019, 2024)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

15 (21 listopada 2022)

Australian Open

W (2022)

Roland Garros

3R (2022)

Wimbledon

3R (2015)

US Open

3R (2022)

Thanasi Kokkinakis, właś. Athanasios Kokkinakis (ur. 10 kwietnia 1996 w Adelaide) – australijski tenisista pochodzenia greckiego, triumfator Australian Open 2022 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Na początku sezonu 2013 Thanasi Kokkinakis zagrał w zawodach Pucharu Hopmana. Pierwotnie miał wystąpić w roli rezerwowego reprezentacji Australii, który wziąłby udział w turnieju w przypadku niemożności gry przez Bernarda Tomicia. W trakcie rozgrywek został jednak poproszony o zastąpienie kontuzjowanych zawodników pochodzących z innych krajów[1]. Dnia 3 stycznia miał zagrać zamiast Amerykanina Johna Isnera w pojedynku z Hiszpanią. Jego przeciwnikiem singlowym był Fernando Verdasco, z którym przegrał wynikiem 6:7(4), 3:6. W rywalizacji gry mieszanej wystąpił razem z Venus Williams, lecz mikst ten uległ parze Medina Garrigues–Verdasco 1:6, 3:6[2]. Następnego dnia Australijczyka zaproszono do udziału w meczu mikstowym razem z Niemką Tatjaną Malek, gdyż jej partner, Tommy Haas, uległ kontuzji tuż przed tym spotkaniem. W konfrontacji z serbską parą IvanovićĐoković przegrali wynikiem 2:6, 5:7[3]. Po tych zawodach brał udział w kwalifikacjach do wielkoszlemowego Australian Open, ale odpadł w 1. rundzie po porażce ze Steve’em Johnsonem 4:6, 7:6(5), 15:17. W zawodach gry podwójnej osiągnął 1. rundę zawodów.

W sezonie 2014 przeszedł przez kwalifikacje zawodów w Brisbane, następnie ulegając w 1. rundzie Lleytonowi Hewittowi. W grze podwójnej awansował do ćwierćfinału. W grze pojedynczej na Australian Open, gdzie występował z dziką kartą, przegrał w 2. rundzie z Rafaelem Nadalem, a w zawodach gry podwójnej i mieszanej osiągnął 1. rundę. W Marsylii, Toronto i Szanghaju przegrał w 1 meczu, a w Shenzhen w 2. Nie przebrnął przez kwalifikacje do French Open i US Open. Australijczyk tym sezonie w Pucharze Davisa w meczu grupy światowej przeciwko Francji, przegrywając 4:6, 1:6 z Julienem Benneteau

W sezonie 2015 Kokkinakis osiągnął 2. rundę singla i półfinał debla w Brisbane. W Australian Open pokonał w 1. rundzie rozstawionego Ernestsa Gulbisa, a następnie uległ Samowi Grothowi. W deblu nie wygrał meczu. Startując w Pucharze Davisa awansował z reprezentacją do półfinału, w którym Australia odpadła z Wielką Brytanią. W edycji turnieju 2015 o Puchar Davisa zagrał w 4 meczach, wygrywając 2.

Australijczyk przez cały sezon 2016 zmagał się z kontuzją prawego barku[4]. Wystąpił w jednym turnieju, na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, w 1. rundzie przegrywając z Gastão Eliasem.

Na początku stycznia 2017 Kokkinakis wygrał zawody rangi ATP World Tour w Brisbane w konkurencji gry podwójnej, a grał wspólnie z Jordanem Thompsonem[5]. Na początku sierpnia osiągnął pierwszy singlowy finał rozgrywek ATP World Tour, Los Cabos. W półfinale pokonał najwyżej rozstawionego w zawodach Tomáša Berdycha, natomiast w finale poniósł porażkę z Samem Querreyem.

Podczas sezonu 2018 Australijczyk pokonał lidera rankingu singlowego Rogera Federera w 2. rundzie zawodów w Miami[6]. Na początku sierpnia został finalistą gry podwójnej w Los Cabos partnerując Taylorowi Fritzowi.

W 2019 roku osiągnął ćwierćfinał w Los Cabos. Przez część sezonu zmagał się z kontuzjami[7].

W styczniu 2022 roku jako zawodnik z dziką kartą awansował do finału zawodów singlowych w Adelaide. Pokonał w nim Arthura Rinderknecha 6:7(6), 7:6(5), 6:3, zdobywając swój pierwszy tytuł w grze pojedynczej. W rozgrywkach deblowych podczas Australian Open awansował razem z Nickiem Kyrgiosem do finału, w którym pokonali 7:5, 6:4 debel Matthew EbdenMax Purcell. Kolejny turniejowy triumf w grze podwójnej wspólnie z Kyrgiosem odnieśli w lipcu w Atlancie, gdzie w ostatnim spotkaniu wygrali 7:6(4), 7:5 z Jasonem Kublerem i Johnem Peersem.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP w singlu był na 69. miejscu (8 czerwca 2015), a w deblu na 15. pozycji (21 listopada 2022).

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250
Gra pojedyncza (1–1)
[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 6 sierpnia 2017 Los Cabos Twarda Stany Zjednoczone Sam Querrey 3:6, 6:3, 2:6
Zwycięzca 1. 15 stycznia 2022 Adelaide Twarda Francja Arthur Rinderknech 6:7(6), 7:6(5), 6:3
Gra podwójna (3–1)
[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 8 stycznia 2017 Brisbane Twarda Australia Jordan Thompson Luksemburg Gilles Müller
Stany Zjednoczone Sam Querrey
7:6(7), 6:4
Finalista 1. 4 sierpnia 2018 Los Cabos Twarda Stany Zjednoczone Taylor Fritz Salwador Marcelo Arévalo
Meksyk Miguel Ángel Reyes-Varela
4:6, 4:6
Zwycięzca 2. 29 stycznia 2022 Australian Open, Melbourne Twarda Australia Nick Kyrgios Australia Matthew Ebden
Australia Max Purcell
7:5, 6:4
Zwycięzca 3. 31 lipca 2022 Atlanta Twarda Australia Nick Kyrgios Australia Jason Kubler
Australia John Peers
7:6(4), 7:5

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku, jako zawodnik z dziką kartą, doszedł do finału zawodów gry pojedynczej chłopców podczas Australian Open. W meczu mistrzowskim przegrał z Nickiem Kyrgiosem wynikiem 6:7(4), 3:6. Podczas Wimbledonu zwyciężył w rywalizacji deblowej. Razem ze swoim partnerem deblowym, Kyrgiosem, pokonali w finale 6:2, 6:3 parę Enzo CouacaudStefano Napolitano. Na US Open awansował do finału rozgrywek singlowych, w których uległ Bornie Ćoriciowi 6:3, 3:6, 1:6.

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (0–2)
[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 2013 Australian Open, Melbourne Twarda Australia Nick Kyrgios 6:7(4), 3:6
Finalista 2. 2013 US Open, Nowy Jork Twarda Chorwacja Borna Ćorić 6:3, 3:6, 1:6
Gra podwójna (1–0)
[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 2013 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Nick Kyrgios Francja Enzo Couacaud
Włochy Stefano Napolitano
6:2, 6:3

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Duane Schultz: Adelaide’s Thanasi Kokkinakis enjoys time in Hopman Cup spotlight. [w:] Sport [on-line]. Duane Schultz, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
  2. Kokkinakis impresses in Hopman Cup debut. tennis.com.au, 2013-01-03. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
  3. Dave Lindsay: Serbia through to Hopman Cup final. [w:] News [on-line]. Hopman Cup, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
  4. Rafał Smoliński: Thanasi Kokkinakis przymierza się do powrotu na kort. [w:] News [on-line]. sportowefakty.wp.pl, 2016-12-26. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
  5. Thompson, Kokkinakis Claim First Doubles Title. [w:] ATP Staff [on-line]. atpworldtour.com, 2017-01-08. [dostęp 2017-01-10]. (ang.).
  6. Kokkinakis Storms Back To Stun Federer In Miami. [w:] ATP Staff [on-line]. atptour.com, 2018-03-24. [dostęp 2022-01-15]. (ang.).
  7. Kubler wins, Kokkinakis withdraws in Paris. tennis.com.au, 2019-05-21. [dostęp 2022-01-15]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]