Sam Querrey – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sam Querrey

Sam Querrey w 2017
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	7 października 1987 San Francisco
Wzrost	198 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2006
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Scott Doerner
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	10
Najwyżej w rankingu	11 (26 lutego 2018)
Australian Open	3R (2007, 2008, 2013, 2014, 2017, 2020)
Roland Garros	3R (2013)
Wimbledon	SF (2017)
US Open	QF (2017)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5
Najwyżej w rankingu	23 (17 maja 2010)
Australian Open	SF (2019)
Roland Garros	3R (2008)
Wimbledon	2R (2009, 2015)
US Open	SF (2015, 2021)
Multimedia w Wikimedia Commons

Sam Austin Querrey^[1] (ur. 7 października 1987 w San Francisco) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).

W 2006 roku Querrey oficjalnie rozpoczął karierę tenisową, jednak już w październiku 2004 roku po raz pierwszy wystąpił w turnieju zawodowym, podczas turnieju rangi ITF Futures w amerykańskim Laguna Niguel. Pojedynek z Michaelem Yanim Querrey przegrał 6:7(4), 3:6.

Pierwszy turniej rangi ATP Tour Querrey wygrał w marcu 2008 roku w Las Vegas, a ostatni w marcu 2017 roku w Acapulco. Łącznie Amerykanin triumfował w 10 turniejach kategorii ATP Tour z 20 rozegranych finałów. W 2009 roku Querrey został zwycięzcą cyklu US Open Series, wyprzedzając w klasyfikacji końcowej drugiego Andy’ego Murraya oraz trzeciego Juana Martína del Potro. Najwyżej w rankingu singlowym był na 11. miejscu w lutym 2018 roku.

W grze podwójnej Amerykanin wywalczył 5 deblowych tytułów, w tym mistrzostwo rozgrywek ATP Tour Masters 1000 w Rzymie z maja 2011 roku w parze z Johnem Isnerem. Ponadto Querrey przegrał 8 finałów gry podwójnej turniejów ATP Tour. W zestawieniu gry podwójnej Amerykanin najwyższą pozycję osiągnął w maju 2010 roku, nr 23.

Jego ojciec nazywa się Mike, a matka nazywa się Chris^[2]. Jego młodsza siostra, Elle uprawia siatkówkę. Sam Querrey jako jedyny w rodzinie zawodowo gra w tenisa.

Querrey bardzo lubi koszykówkę. Jest fanem zespołu Los Angeles Clippers (liga NBA). Poza tym gra w golfa oraz tenisa stołowego.

Według stanu na dzień 29 stycznia 2018 roku zarobił na kortach 10 068 951 dolarów amerykańskich^[1].

Querrey w tym okresie wygrał dwa turnieje, USTA Spring Championships i Easter Bowl (2005). W wielkoszlemowych turniejach, US Open i French Open osiągał ćwierćfinały. Dnia 11 czerwca 2006 roku rozpoczął karierę seniorską.

Pierwszy start Querreya w zawodach z cyklu ATP World Tour miał miejsce w San Jose, w lutym, gdzie odpadł w I rundzie. Jedynym turniejem wielkiego szlema, w którym wystartował tego roku był US Open, gdzie doszedł do II rundy. Po drodze wyeliminował Philippa Kohlschreibera 6:3, 6:4, 6:4. Spotkanie o III rundę przegrał z Gastónem Gaudio 6:3, 2:6, 1:6, 4:6. Sezon zakończył na 130. pozycji w światowym rankingu oraz z trzema wygranymi turniejami z serii ATP Challenger Tour.

Nowy rok rozpoczął od debiutu w Australian Open, gdzie doszedł do III rundy. Aby zagrać dalej musiał pokonać Tommy’ego Robredo. Querrey uległ Hiszpanowi 4:6, 7:6(5), 2:6, 1:6. W lutym wziął udział w rozgrywkach w Memphis, gdzie doszedł do ćwierćfinału. Spotkanie o dalszą rundę rozegrał z Tommym Haasem, któremu uległ 2:6, 2:6. Po tygodniu Querrey po raz kolejny osiągnął ćwierćfinał, tym razem w turnieju w Las Vegas.

Tego roku zadebiutował Rolandzie Garrosie, odpadając z rywalizacji w I rundzie. W Wimbledonie, podobnie jak we Francji, również zakończył grę w I etapie. W lipcu, podczas turnieju w Indianapolis awansował do półfinału, gdzie pokonał m.in. Jamesa Blake’a. Mecz półfinałowy przegrał z Dmitrijem Tursunowem 6:7(4), 2:6. Po dwóch tygodniach, podczas turnieju ATP Masters Series w Cincinnati Querrey doszedł do ćwierćfinału, odpadając z Jamesem Blakiem. Podczas US Open Amerykanin odpadł w I rundzie.

Sezon Querrey zakończył na 63. pozycji w rankingu światowym^[3].

Swój trzeci zawodowy sezon zaczął od Australian Open i tak jak przed rokiem awansował do III rundy, przegrywając tym razem z Novakiem Đokoviciem 3:6, 1:6, 3:6. W Delray Beach osiągnął półfinał, a spotkanie o finał zagrał z Keim Nishikorim. Mecz zakończył się zwycięstwem Japończyka 4:6, 6:2, 7:6(7). W marcu Querrey wziął udział w turnieju w Las Vegas, gdzie doszedł do finału, w którym pokonał Kevina Andersona 4:6, 6:3, 6:4. Były to pierwsze wygrane rozgrywki Querreya z cyklu ATP World Tour^[4].

Podczas rywalizacji na kortach ziemnych Amerykanin uzyskał ćwierćfinał zawodów w Monte Carlo. W pojedynku o półfinał imprezy został po raz kolejny w sezonie wyeliminowany przez Novaka Đokovicia. W Rolandzie Garrosie Querrey odpadł w I rundzie, jak i w Wimbledonie.

W Indianapolis doszedł do półfinału, a mecz o finał przegrał z Gilles’em Simonem 3:6, 6:4, 4:6. W ostatnim wielkoszlemowym turnieju, US Open, osiągnął IV rundę, w której nie sprostał Rafaelowi Nadalowi przegrywając 2:6, 7:5, 6:7(2), 3:6.

W sierpniu tenisista amerykański zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Z rywalizacji singlowej odpadł w I rundzie po porażce z Igorem Andriejewem. Z turnieju deblowego, w którym startował razem z Jamesem Blakiem, również został wyeliminowany w I rundzie.

Sezon 2008 Querrey ukończył z jednym wygranym turniejem (Las Vegas) oraz na 39. pozycji w rankingu ATP^[3].

Rok 2009 rozpoczął od finału w Auckland, pokonując po drodze m.in. Davida Ferrera. Pojedynek o tytuł przegrał z Juanem Martínem del Potro 4:6, 4:6^[5]. Z wielkoszlemowego Australian Open Querrey odpadł w I rundzie. W lutym Amerykanin awansował do dwóch ćwierćfinałów, w San Jose oraz w Memphis.

W Rolandzie Garrosie przegrał w I rundzie. Na trawiastych kortach Wimbledonu doszedł do II rundy, odpadając z Marinem Čiliciem. Podczas zawodów w Newport Amerykanin osiągnął drugi finał w sezonie. Pojedynek finałowy rozegrał z Rajeevem Ramem, któremu uległ 6:7(3), 7:5, 6:3^[6].

US Open Series Querrey rozpoczął od startu w Indianapolis awansując do finału, w którym zmierzył się z Robbym Gineprim. Querrey nie sprostał Ginepriemu i przegrał mecz 2:6, 4:6^[7]. W Los Angeles Querrey po raz kolejny w sezonie uzyskał finał, w którym zmierzył się z Carstenem Ballem. Amerykanin wygrał pojedynek 6:4, 3:6, 6:1, a zarazem i całą imprezę^[8]. W rozgrywkach ATP World Tour Masters 1000 w Cincinnati doszedł do III rundy, pokonując Andy’ego Roddicka 7:6(11), 7:6(3). W meczu o ćwierćfinał nie sprostał Lleytonowi Hewittowi. W New Haven Querrey osiągnął kolejny finał, pokonując po drodze m.in. Nikołaja Dawydienkę oraz José Acasuso. W meczu o tytuł zagrał z Fernando Verdasco. Spotkanie zakończyło się w dwóch setach dla Hiszpana 6:4, 7:6(6). Querrey dzięki temu, że wywalczył w tej edycji US Open Series trzy finały (Indianapolis, Los Angeles i New Haven), z których wygrał w Los Angeles stał się zwycięzcą całego cyklu^[9].

Ostatni wielkoszlemowy w sezonie turniej, US Open, Amerykanin rozpoczął od zwycięstwa w trzech setach nad Michaelem Yanim. Drugą rundę przeszedł w podobnym stylu, natomiast w meczu o IV fazę turnieju zagrał z Robinem Söderlingiem, który pokonał Amerykanina 6:2, 7:5, 6:7(6), 6:1. W Bangkoku, podczas treningu Querrey doznał kontuzji ramienia^[10], która wyeliminowała go z gry do końca sezonu.

Rok zakończył na 25. miejscu w klasyfikacji ATP^[3].

Po ponad 3 miesięcznej przerwie spowodowanej urazem powrócił do tenisa na turniej w Brisbane. Amerykanin w I rundzie zmierzył się z Jamesem Blakiem. Querrey przegrał pojedynek 6:4, 3:6, 4:6. Z wielkoszlemowego Australian Open odpadł w I rundzie z po porażce w czterech setach z Rainerem Schüttlerem. Na początku lutego wziął udział w turnieju w San Josè. W grze pojedynczej doszedł do półfinału (porażka z Roddickiem w trzech setach), a w deblu wygrał swój pierwszy turniej ATP World Tour. Wspólnie z Mardym Fishem doszli do finału bez straty seta, a w meczu o tytuł pokonał debel Benjamin Becker-Leonardo Mayer 7:6(3), 7:5.

W dniach 14–21 lutego wystartował w turnieju w Memphis. W singlu rozgrywki zakończyły się zwycięstwem Querreya, który w drodze po tytuł pokonał m.in. Roddicka, Ernestsa Gulbisa, a w finale wynikiem 6:7(3), 7:6(5), 6:3 wygrał z Johnem Isnerem^[11]. Ponadto w grze podwójnej również odniósł triumf, partnerując Isnerowi. Amerykańska para wyeliminowała broniący tytuł debel Mardy Fish-Mark Knowles, a pojedynku finałowym pokonała 6:4, 6:4 duet Ross Hutchins-Jordan Kerr^[12].

Sezon gry na nawierzchni ziemnej Querrey rozpoczął od turnieju w Houston. Amerykanin doszedł tam do finału, eliminując finalistę z 2009 roku, Wayne’a Odesnika. Spotkanie finałowe ostatecznie przegrał 7:5, 4:6, 3:6 z Juanem Ignacio Chelą. W maju, podczas turnieju ATP World Tour Masters 1000, w Rzymie doszedł do finału rozgrywek deblowych, grając w parze z Johnem Isnerem. W finale przegrali z parą Bob Bryan-Mike Bryan 2:6, 3:6. W swoim kolejnym starcie, na kortach ziemnych w Belgradzie, Querrey osiągnął finał. W pojedynku finałowym po raz kolejny zmierzył się z Johnem Isnerem. Mecz zakończył się zwycięstwem Querreya 3:6, 7:6(4), 6:4. Był to tym samym pierwszy tytuł Amerykanina na nawierzchni ziemnej^[13]. Wielkoszlemowy Roland Garros zakończył w I rundzie po porażce z Robbym Gineprim, po czterosetowym pojedynku.

Na kortach trawiastych w Londynie (Queen’s) Amerykanin odniósł swoje piąte zawodowe zwycięstwo w karierze. Querrey stracił w całym turnieju jednego seta, w pojedynku półfinałowym z Rainerem Schüttlerem. W finale pokonał wynikiem 7:6(3), 7:5 Mardy’ego Fisha^[14]. Podczas Wimbledonu Querrey doszedł do IV rundy, gdzie przegrał z Andym Murrayem 5:7, 3:6, 4:6.

Podczas cyklu turniejów wchodzących w skład US Open Series Amerykanin doszedł na przełomie lipca i sierpnia do finału zawodów w Los Angeles. Querrey wygrał czwarty w sezonie turniej, a w finale pokonał po raz pierwszy w karierze Andy’ego Murraya 5:7, 7:6(2), 6:3, broniąc w drugim secie piłki meczowej^[15]. Podczas US Open Amerykanin doszedł do IV rundy, eliminując m.in. Nicolása Almagro. Spotkanie o ćwierćfinał przegrał w pięciu setach ze Stanislasem Wawrinką.

Na koniec sezonu Querrey zajmował 18. pozycję w zestawieniu ATP^[3].

Rok zainaugurował od turnieju w Sydney, gdzie został pokonany w swoim pierwszym meczu przez Ołeksandra Dołhopołowa. Również podczas Australian Open Querrey przegrał swój pierwszy pojedynek, z Łukaszem Kubotem. W połowie lutego Amerykanin wystartował w Memphis, gdzie grał jako obrońca tytułu. Querrey osiągnął tam ćwierćfinał po wyeliminowaniu Denisa Istomina oraz Briana Dabula. W meczu o półfinał nie sprostał Mardy’emu Fishowi.

Okres gry na kortach ziemnych Querrey rozpoczął od zawodów w Houston. Amerykanin dotarł do finału gry podwójnej, tworząc parę z Johnem Isnerem. Pojedynek finałowy przegrali z Bobem i Mikiem Bryanami. W połowie maja, Querrey razem z Isnerem wygrali rywalizację deblową w Rzymie. W finale wygrali poprzez walkower z Mardym Fishem i Andym Roddickiem, ze względu na kontuzję ramienia jakiej doznał Roddick^[16]. Podczas Rolanda Garrosa Querrey doszedł do II rundy po pokonaniu Philippa Kohlschreibera. Spotkanie o dalszą rundę przegrał z Ivanem Ljubičiciem.

W czerwcu Querrey doznał urazu łokcia, przez co poddał się operacji. W rezultacie wycofał się z Wimbledonu, a także z US Open^[17]. Na początku listopada amerykański tenisista wystartował w Walencji dochodząc do ćwierćfinału, po wygranej z Jo-Wilfriedem Tsongą. Pojedynek o awans do następnej rundy Querrey przegrał z Juanem Martínem del Potro.

Sezon 2011 Amerykanin zakończył na 93. pozycji w klasyfikacji ATP^[3].

Na początku sezonu Querrey zagrał w Australian Open odpadając z rywalizacji w II rundzie po porażce z Bernardem Tomiciem. Pod koniec lutego Amerykanin osiągnął ćwierćfinał zawodów w Memphis. Spotkanie o rundę półfinałową przegrał z Radkiem Štěpánkiem. W zawodach kategorii ATP World Tour Masters 1000 na kortach Indian Wells Querrey odpadł w II rundzie po porażce z Nicolásem Almagro. W grze podwójnej w parze z Johnem Isnerem doszli do finału turnieju. W meczu o mistrzostwo lepsi od nich okazali się Marc López oraz Rafael Nadal^[18].

Sezon gry na kortach ziemnych Querrey rozpoczął od zawodów w Houston, gdzie w parze z Jamesem Blake’iem wywalczył czwarty tytuł deblowy, pokonując w finale parę Treat Huey oraz Dominic Inglot 7:6(14), 6:4^[19]. Pod koniec maja Amerykanin zagrał w wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie odpadając w I rundzie po porażce z Janko Tipsareviciem.

W czerwcu, miesiącu kiedy tenisiści rywalizują na podłożu trawiastym, Querrey doszedł do półfinału w londyńskim Queen’s, pokonując na swojej drodze m.in. Juliena Benneteau. Amerykanin mecz o dalszą rundę przegrał z Marinem Čiliciem w trzech setach. Na Wimbledonie Querrey dotarł do III rundy po wyeliminowaniu m.in. Milosa Raonica. Spotkanie z Marinem Čiliciem o awans do dalszej fazy turnieju Amerykanin przegrał po 5 godz. 31 min. rezultatem 6:7(6), 4:6, 7:6(2), 7:6(3), 15:17. Był to drugi pod względem długości pojedynek w historii turnieju^[20].

Pierwszy tytuł po prawie dwuletniej przerwie w grze singlowej Querrey wywalczył w Los Angeles, gdzie triumfował po raz trzeci z rzędu. Amerykanin po drodze nie przegrał seta, a finałowe spotkanie wygrał 6:0, 6:2 z Ričardasem Berankisem^[21]. W sierpniu razem z Kevinem Andersonem Querrey osiągnął finał rozgrywek w Waszyngtonie w grze podwójnej. W ostatnim spotkaniu ulegli parze Treat Conrad Huey-Dominic Inglot 6:7(7), 7:6(9), 5-10^[22]. Amerykanin zagrał również w grze pojedynczej docierając do półfinału, w którym nie sprostał Ołeksandrowi Dołhopołowi. Do kolejnego półfinału Querrey awansował w Winston-Salem przegrywając jednak z Tomášem Berdychem. Na US Open Amerykanin doszedł do III rundy, ponosząc kolejną w sezonie porażkę z Berdychem.

Na początku października Querrey awansował do ćwierćfinału turnieju w Pekinie, gdzie uległ Feliciano Lópezowi. Ostatni w sezonie turniej Amerykanin zagrał w turnieju z serii ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu osiągając ćwierćfinał po wyeliminowaniu m.in. Novaka Đokovicia. Spotkanie o awans do półfinału Querrey przegrał z Michaëlem Llodrą.

2012 rok zawodnik zakończył na 22. miejscu w klasyfikacji gry pojedynczej^[3].

Pierwszy turniej w sezonie Querrey zagrał w Auckland, dochodząc do półfinału, w którym nie sprostał Philippowi Kohlschreiberowi. Na Australian Open osiągnął III rundę, w której poniósł porażkę ze Stanislasem Wawrinką. W połowie lutego tenisista amerykański awansował do półfinału w San José, przegrywając z Milosem Raoniciem.

Zarówno w Indian Wells, jak i w Miami osiągnął ćwierćfinał zawodów. W pierwszym z turniejów rangi ATP World Tour Masters 1000 uległ Novakowi Đokoviciowi, a w drugim odpadł po pojedynku z Tomášem Berdychem.

Podczas sezonu na kortach ziemnych w Europie Querrey, w maju, osiągnął ćwierćfinał zawodów w Nicei, przegrywając z Édouardem Rogerem-Vasselinem. Na Rolandzie Garrosie Amerykanin dotarł do III rundy, po zwycięstwach z Lukášem Lacko i Janem Hájkiem. Pojedynek o dalszą rundę przegrał w pięciu setach z Gillesem Simonem.

Pod koniec czerwca Amerykanin zagrał w Wimbledonie, odpadając w I rundzie po pięciosetowym meczu z Bernardem Tomiciem.

W sierpniu, w trakcie trwania cyklu US Open Series, Querrey awansował do półfinału w Winston-Salem, eliminując m.in. w III rundzie Jarkko Nieminena, przeciwko któremu obronił kilka piłek meczowych. W spotkaniu o uczestnictwo w finale nie sprostał Jürgenowi Melzerowi. Na US Open Amerykanin po pokonaniu w I rundzie Guido Pelli przegrał następnie z Adrianem Mannarino.

Podczas Australian Open Querrey awansował do III rundy, po wygranych z Santiago Giraldem i Ernestsem Gulbisem. Amerykanin przegrał następnie z Fabio Fogninim w trzech setach.

Na początku kwietnia tenisista ze Stanów Zjednoczonych awansował do pierwszego w sezonie półfinału, na ziemnych kortach w Houston, gdzie wyeliminował m.in. Lleytona Hewitta. Odpadł poprzez walkower z Nicolásem Almagrem z powodu bólu pleców^[23]. W maju, w ramach Rolanda Garrosa Querrey dotarł do II rundy. Wyeliminował Filippo Volandriego, a poniósł porażkę z Dmitrijem Tursunowem.

W czerwcu, na trawiastych kortach w Eastbourne Querrey osiągnął półfinał, w którym uległ Feliciano Lópezowi. Na Wimbledonie awansował do II rundy, po pokonaniu Bradleya Klahna. Odpadł po porażce 6:4, 6:7(2), 7:6(4), 3:6, 12:14 z Jo-Wilfriedem Tsongą.

Podczas US Open Series Querrey pod koniec lipca osiągnął finał gry podwójnej w Atlancie, w parze ze Steve’em Johnsonem. Spotkanie o tytuł para amerykańska przegrała z Vaskiem Pospisilem i Jackiem Sockiem 3:6, 7:5, 5–10.

Amerykanin rozpoczął kolejny sezon od porażek w 1. rundach turniejów w Brisbane (przegrał z Bernardem Tomicem), tydzień później w Sydney (nie sprostał Jérémiemu Chardemu), a podczas wielkoszlemowego Australian Open uległ Vaskowi Pospisilowi, ponownie odpadając w pierwszej rundzie.

Od drugiej połowy lutego występował jedynie w amerykańskich turniejach. W Memphis osiągnął półfinał po wyeliminowaniu m.in. w ćwierćfinale Johna Isnera. Querrey poniósł później porażkę z Keim Nishikorim 7:5, 6:7(5), 6:7(5). W trzech następnych zawodach rozgrywanych w Stanach Zjednoczonych (Delray Beach, Indian Wells, Miami) awansował nie dalej jak do 2. rundy. W kwietniu, podczas turnieju w Houston, osiągnął finał rozgrywek, lecz uległ w nim Jackowi Sockowi wynikiem 6:7(9), 6:7(2), a wyczyn ten powtórzył dwa miesiące później w Nottingham, w którym przegrał z Denisem Istominem^[24][25].

Podczas Wimbledonu Amerykanin wygrał jeden pojedynek z zawodnikiem z kwalifikacji Igorem Sijslingiem, by w następnej rundzie ulec późniejszemu finaliście Rogerowi Federerowi.

Przygotowania do US Open Querrey rozpoczął od występu w Newport, ale odpadł w 2. rundzie. Po niecałym miesiącu przerwy wystąpił w Waszyngtonie, w 3. rundzie ulegając 6:7(2), 6:7(3) Marinowi Čiliciowi. W ostatnich turniejach z cyklu US Open Series w Montrealu, Cincinnati oraz w Winston-Salem przygodę z zawodami kończył po jednym wygranym spotkaniu.

W turnieju singla US Open Querrey odpadł już w 1. rundzie po 3-setowym meczu z Nicolas Mahutem. W parze ze Steve’em Johnsonem dotarł do półfinału debla, a w meczu mistrzowskim gry mieszanej wraz z Bethanie Mattek-Sands ulegli Martinie Hingis i Leandrowi Paesowi^[26].

Amerykanin sezon rozpoczął od startu w Auckland, jednakże odpadł w 2. rundzie, a pokonał go John Isner. Podczas wielkoszlemowego Australian Open Querrey po czwartym secie 1. rundy skreczował w pojedynku z Dušanem Lajoviciem.

W połowie lutego dotarł do finału gry podwójnej w Memphis wspólnie ze Steve’em Johnsonem, lecz przegrali 4:6, 4:6 z Mariuszem Fyrstenbergiem i Santiagiem Gonzálezem. Następnie wystartował w Delray Beach zatriumfował po raz pierwszy od lipca 2012 roku w zawodach singlowych. W finale okazał się lepszym od Rajeeva Rama^[27]. Po zwycięstwie w Delray Beach Amerykanin zagrał w Acapulco dochodząc do półfinału, w którym został wyeliminowany przez Dominika Thiema.

Na nawierzchni ziemnej najdalej awansował do ćwierćfinału w Houston. Był również w 3. rundzie zawodów w Madrycie, a z French Open odpadł w 1. rundzie.

Podczas sezonu na kortach trawiastych Querrey awansował do półfinału w ’s-Hertogenbosch, a na Wimbledonie osiągnął pierwszy w karierze ćwierćfinał rozgrywek Wielkiego Szlema. W 3. rundzie pokonał lidera rankingu Novaka Đokovicia kończąc Serbowi serię 30 kolejnych zwycięstw w turniejach wielkoszlemowych^[28]. W meczu o udział w półfinale poniósł porażkę z Milosem Raoniciem.

Na betonowym podłożu w Stanach Zjednoczonych doszedł w sierpniu do ćwierćfinału w Waszyngtonie, a na US Open przegrał w 1. rundzie.

W sezonie 2017 Sam Querrey wygrał dwa turnieje, na kortach w Acapulco i Los Cabos. Tytuł w Acapulco zdobył w marcu eliminując m.in. trzech graczy z czołowej dziesiątki rankingu ATP – w drugiej rundzie Davida Goffina (nr 10. ATP), ćwierćfinale Dominika Thiema (nr 8. ATP) i w finale Rafaela Nadala (nr 6. ATP)^[29]. Sukces w Los Cabos Amerykanin odniósł w sierpniu, a w finale pokonał Thanasiego Kokkinakisa^[30].

Startując w imprezach zaliczanych do Wielkiego Szlema Querrey przegrał w 3. rundzie Australian Open z Andym Murrayem, a potem w 1. rundzie French Open z Chungiem Hyeonem. Następnie osiągnął pierwszy w karierze półfinał w zawodach tej kategorii, na Wimbledonie^[31]. W 3. rundzie wygrał pięciosetowy mecz z Jo-Wilfriedem Tsongą (nr 10. ATP), a w kolejnej rundzie również pięciosetową rywalizację z Kevinem Andersonem. W ćwierćfinale Amerykanin wyeliminował po kolejnym pięciosetowym meczu lidera rankingu Andy’ego Murraya, a w grze o finał zmierzył się z Marinem Čiliciem, któremu uległ w czterech setach. Ostatnim Amerykaninem, który osiągnął półfinał Wimbledonu przed Querreyem był w 2009 roku Andy Roddick. Na US Open Querrey awansował do ćwierćfinału tracąc po drodze jednego seta, w 3. rundzie z Radu Albotem. Spotkanie o uczestnictwo w półfinale zakończył porażką czterosetową z Kevinem Andersonem.

Querrey osiągnął także trzy ćwierćfinały w roku 2017, w Delray Beach w lutym, Houston w kwietniu i Genewie w maju. W Genewie tenisista amerykański odniósł zwycięstwo nr 300 w cyklu ATP World Tour, po meczu 1. rundy z Danielem Altmaierem^[32].

Amerykanin do końca sezonu miał szansę na kwalifikację do kończącego sezon turnieju ATP Finals, ale stracił tę możliwość po odpadnięciu w 2. rundzie rozgrywek w Paryżu z Filipem Krajinoviciem^[33].

Querrey grał również w zawodach gry podwójnej, zostając finalistą dwóch z nich, na początku stycznia w Brisbane i w październiku w Wiedniu. W Brisbane startował wspólnie z Gillesem Müllerem, a w stolicy Austrii z Marcelem Demolinerem.

W całym roku 2017 rozegrał 57 meczów singlowych odnosząc 36 zwycięstw. Dnia 30 października został sklasyfikowany na 13. miejscu w klasyfikacji ATP i na tej pozycji zakończył sezon.

Podczas sezonu 2018 Querrey zagrał w sumie 46 meczów, a 26 zakończył zwycięstwem. Najdalej awansował do finału w Nowym Jorku w połowie lutego. Zawody rozgrywane w hali zakończył porażką po tie-breaku w trzecim secie z Kevinem Andersonem^[34].

W Wielkim Szlemie osiągnął bilans zwycięstw i porażek 4–4, najlepszy wynik uzyskując podczas Wimbledonu, gdzie odpadł w trzeciej rundzie. W cyklu ATP World Tour Masters 1000 został ćwierćfinalistą w Indian Wells. Amerykanin był także w ćwierćfinałach w Londynie (Queen’s) i Chengdu.

Dnia 26 lutego klasyfikowany był najwyżej w rankingu ATP w karierze, na 11. miejscu, a sezon zakończył jako nr 51. na świecie.

Od kwietnia do drugiej połowy czerwca Querrey nie grał w turniejach z powodu urazu brzucha^[35]. Problemy zdrowotne uniemożliwiły Amerykaninowi grę także w lipcu i na początku sierpnia.

Querrey został w sezonie finalistą jednego turnieju, pod koniec czerwca na trawiastych kortach w Eastbourne, rozgrywając pierwszy turniej po blisko trzymiesięcznej przerwie^[36]. Finałowy pojedynek przegrał w dwóch setach z Taylorem Fritzem. W lutym osiągnął półfinał w Nowym Jorku, a w kwietniu w Houston. W październiku był także w ćwierćfinałach w Pekinie i Sztokholmie.

W zawodach wielkoszlemowych awansował do ćwierćfinału Wimbledonu, rozpoczynając rywalizację od pokonania Dominika Thiema (nr 4. w rozstawieniu) w czterech setach^[37]. Mecz o udział w półfinale tenisista amerykański zakończył porażką czterosetową z Rafaelem Nadalem. Był to trzeci ćwierćfinał Querreya w turnieju w czterech kolejnych startach. Z powodu urazu brzucha nie zagrał we French Open, po raz pierwszy opuszczając zawody Wielkiego Szlema od French Open 2011.

Sezon zakończył z bilansem zwycięstw i porażek 24–17 i na 44. miejscu w klasyfikacji ATP.

W reprezentacji zadebiutował w 2008 roku podczas półfinałowej rywalizacji z Hiszpanią. Swoje oba spotkania Amerykanin przegrał z Rafaelem Nadalem^[38] i Feliciano Lópezem. Końcowy wynik konfrontacji to 4:1 dla Hiszpanów.

W roku 2010 po raz kolejny wystąpił w drużynie, podczas rywalizacji w I rundzie z Serbią. Querrey przegrał w swoim pierwszym meczu z Novakiem Đokoviciem 2:6, 6:7(4), 6:2, 3:6, a w swoim kolejnym pojedynku pokonał 7:5, 6:2 Viktora Troickiego. Ostatecznie Amerykanie przegrali rywalizację 2:3. We wrześniu wystartował w barażach o utrzymanie USA w Grupie światowej w rywalizacji z Kolumbią. Swój singlowy mecz Querrey przegrał z Santiago Giraldo, ale Amerykanie wygrali rundę 3:1.

Po rocznej przerwie, we wrześniu 2012 roku ponownie zagrał w zawodach, w półfinale przeciw Hiszpanii. Amerykanie ponieśli porażkę 1:3, a Querrey przegrał pojedynek otwierający rywalizację z Davidem Ferrerem.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	9 marca 2008	Las Vegas	Twarda	Kevin Anderson	4:6, 6:3, 6:4
Finalista	1.	17 stycznia 2009	Auckland	Twarda	Juan Martín del Potro	4:6, 4:6
Finalista	2.	12 lipca 2009	Newport	Trawiasta	Rajeev Ram	7:6(3), 5:7, 3:6
Finalista	3.	25 lipca 2009	Indianapolis	Twarda	Robby Ginepri	2:6, 4:6
Zwycięzca	2.	2 sierpnia 2009	Los Angeles	Twarda	Carsten Ball	6:4, 3:6, 6:1
Finalista	4.	29 sierpnia 2009	New Haven	Twarda	Fernando Verdasco	4:6, 6:7(6)
Zwycięzca	3.	21 lutego 2010	Memphis	Twarda (hala)	John Isner	6:7(3), 7:6(5), 6:3
Finalista	5.	11 kwietnia 2010	Houston	Ceglana	Juan Ignacio Chela	7:5, 4:6, 3:6
Zwycięzca	4.	10 maja 2010	Belgrad	Ceglana	John Isner	3:6, 7:6(4), 6:4
Zwycięzca	5.	13 czerwca 2010	Londyn	Trawiasta	Mardy Fish	7:6(3), 7:5
Zwycięzca	6.	1 sierpnia 2010	Los Angeles	Twarda	Andy Murray	5:7, 7:6(2), 6:3
Zwycięzca	7.	29 lipca 2012	Los Angeles	Twarda	Ričardas Berankis	6:0, 6:2
Finalista	6.	12 kwietnia 2015	Houston	Ceglana	Jack Sock	6:7(9), 6:7(2)
Finalista	7.	27 czerwca 2015	Nottingham	Trawiasta	Denis Istomin	6:7(1), 6:7(6)
Zwycięzca	8.	21 lutego 2016	Delray Beach	Twarda	Rajeev Ram	6:4, 7:6(6)
Zwycięzca	9.	5 marca 2017	Acapulco	Twarda	Rafael Nadal	6:3, 7:6(3)
Zwycięzca	10.	6 sierpnia 2017	Los Cabos	Twarda	Thanasi Kokkinakis	6:3, 3:6, 6:2
Finalista	8.	18 lutego 2018	Nowy Jork	Twarda (hala)	Kevin Anderson	6:4, 3:6, 6:7(1)
Finalista	9.	29 czerwca 2019	Eastbourne	Trawiasta	Taylor Fritz	3:6, 4:6
Finalista	10.	26 czerwca 2021	Santa Ponça	Trawiasta	Daniił Miedwiediew	4:6, 2:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	14 lutego 2010	San José	Twarda (hala)	Mardy Fish	Benjamin Becker Leonardo Mayer	7:6(3), 7:5
Zwycięzca	2.	21 lutego 2010	Memphis	Twarda (hala)	John Isner	Ross Hutchins Jordan Kerr	6:4, 6:4
Finalista	1.	2 maja 2010	Rzym	Ceglana	John Isner	Bob Bryan Mike Bryan	2:6, 3:6
Finalista	2.	10 kwietnia 2011	Houston	Ceglana	John Isner	Bob Bryan Mike Bryan	7:6(4), 2:6, 5–10
Zwycięzca	3.	15 maja 2011	Rzym	Ceglana	John Isner	Mardy Fish Andy Roddick	walkower
Finalista	3.	18 marca 2012	Indian Wells	Twarda	John Isner	Marc López Rafael Nadal	2:6, 6:7(3)
Zwycięzca	4.	15 kwietnia 2012	Houston	Ceglana	James Blake	Treat Huey Dominic Inglot	7:6(14), 6:4
Finalista	4.	5 sierpnia 2012	Waszyngton	Twarda	Kevin Anderson	Treat Huey Dominic Inglot	6:7(7), 7:6(9), 5–10
Finalista	5.	27 lipca 2014	Atlanta	Twarda	Steve Johnson	Vasek Pospisil Jack Sock	3:6, 7:5, 5–10
Finalista	6.	16 lutego 2016	Memphis	Twarda (hala)	Steve Johnson	Mariusz Fyrstenberg Santiago González	4:6, 4:6
Zwycięzca	5.	21 maja 2016	Genewa	Ceglana	Steve Johnson	Raven Klaasen Rajeev Ram	6:4, 6:1
Finalista	7.	8 stycznia 2017	Brisbane	Twarda	Gilles Müller	Thanasi Kokkinakis Jordan Thompson	6:7(7), 4:6
Finalista	8.	29 października 2017	Wiedeń	Twarda (hala)	Marcelo Demoliner	Rohan Bopanna Pablo Cuevas	6:7(7), 7:6(4), 9–11

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	11 września 2015	US Open, Nowy Jork	Twarda	Bethanie Mattek-Sands	Martina Hingis Leander Paes	4:6, 6:3, 7–10

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20]  (ang.).