Thomas Gold – Wikipedia, wolna encyklopedia

Thomas Gold (ur. 22 maja 1920 w Wiedniu, zm. 22 czerwca 2004 w Ithace) – amerykański astrofizyk.

Studiował na Trinity College na Uniwersytecie Cambridge^[1] . W 1956 wyemigrował do USA, gdzie był profesorem astronomii na Uniwersytecie Harvarda (1958), a następnie na Uniwersytecie Cornella (1959). Był także doradcą NASA.

W 1948 razem z Hermannem Bondi i Fredem Hoylem sformułował teorię wszechświata stacjonarnego znaną też pod nazwą teorii stanu stacjonarnego jako alternatywę do teorii Wielkiego Wybuchu. Teoria stanu stacjonarnego zakłada, że Wszechświat w skali globalnej nie zmienia się w czasie (co jest równoważne stwierdzeniu, że jest on nieskończenie stary i nieskończenie wielki). Jednak aby wyjaśnić rozszerzanie się Wszechświata (odkryte w 1926 przez Edwina Hubble’a) przy stałej gęstości potrzebne było założenie o ciągłym powstawaniu materii.

Odkrycie w latach 60. XX wieku przez Penziasa i Wilsona kosmicznego promieniowania tła było potwierdzeniem teorii Wielkiego Wybuchu, a tym samym obaleniem teorii stanu stacjonarnego.

Thomas Gold stworzył też „teorię śmietnika” (przypadkowej panspermii), która zakłada, że życie na Ziemi powstało ze śmieci i odpadów pozaziemskiej cywilizacji^[2][3].

• Thomas Gold. TotallyHistory. [dostęp 2016-11-07]. (ang.).

• Geoffrey Burbidge, Margaret Burbidge: Thomas Gold 1920–2004. [w:] Biographical Memoirs, vol. 88 [on-line]. National Academy of Sciences, 2006. [dostęp 2013-03-25]. (ang.).