Tomasz Urbanowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tomasz Urbanowicz

Tomasz Urbanowicz przy szklanej rzeźbie „Wielki Wybuch” w Kampusie Uniwersytetu w Białymstoku (2015)
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1959 Wrocław
Narodowość	polska
Alma Mater	Politechnika Wrocławska
Dziedzina sztuki	Szkło artystyczne
Muzeum artysty	Galeria Archiglass „Szopa Jazowa”
Ważne dzieła
Pomnik Żołnierzy Niezłomnych, Wrocław "Duch Palatium", Ostrów Tumski, Poznań Szklane JAJO, Uniwersytet Wrocławski „Wielki Wybuch”, Uniwersytet w Białymstoku Szklany wystrój, Opera i Filharmonia Podlaska, Białystok „Dusza Fortepianu”, EXPO 2005, Japonia „Zjednoczony Świat”, Parlament Europejski, Strasburg
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tomasz Urbanowicz (ur. 14 kwietnia 1959 we Wrocławiu) – polski architekt, artysta tworzący szklane kompozycje architektoniczne.

Studiował w latach 1978–1985 na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. W latach 1982–1985 studiował nad witrażem na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1985–1989 był asystentem w Zakładzie Rysunku Malarstwa i Rzeźby Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej^[1]. W 1987 wraz z żoną Beatą Urbanowicz założył we Wrocławiu pracownię Archiglass, realizującą autorskie, unikatowe szkło do architektury^[2]. Realizacje pracowni Archiglass znajdują się w wielu obiektach użyteczności publicznej oraz przedsiębiorstwach i prywatnych rezydencjach w Polsce i zagranicą^[3]. W 2016 roku Tomasz Urbanowicz został uhonorowany odznaką „Wyróżniony Absolwent Politechniki Wrocławskiej”^[4].

Jego realizacje zostały opublikowane m.in. w książkach Architectural Glass Art oraz Colours of Architecture autorstwa Andrew Moor (London, 1997 oraz 2006)^[5], w książce Contemporary Kiln-formed Glass autorstwa prof. Keith Cummings (London / Philadelphia, 2009)^[6] czy monografii Szkło we współczesnej architekturze – dr. Ewa Wala^[7].

Kompozycje szklane Urbanowicza trzykrotnie uczestniczyły w prezentacjach Polski na światowych wystawach EXPO: na EXPO 2000 w Hanowerze (Niemcy)^[8] – w prezentacji Dolnego Śląska, na EXPO 2005^{[9][10][11][12]} w Aichi (Japonia), gdzie kompozycja Dusza Fortepianu stanowiła główny artefakt Polskiego Pawilonu, zaprojektowanego przez prof. Krzysztofa Ingardena, oraz na EXPO 2008 w Saragossie (Hiszpania), gdzie kompozycja Polska- wiatr w żaglach wpisywała się w ideę narodowej prezentacji^[13][14].

Szklane kompozycje Urbanowicza można spotkać głównie w Polsce, np. w Sądzie Najwyższym w Warszawie, na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, na Politechnice Wrocławskiej we Wrocławiu^[15].

Jego szklana kula Zjednoczony Świat stanowi centralny element plastyczny agory Parlamentu Europejskiego w Strasburgu (Francja)^[9][16][17], tęcza L’arc en ciel ozdabia College G. Brassensa w Paryżu, zielone odlewy zdobią hol Browaru Holsten w Hamburgu (Niemcy)^[9], a kompozycja Niebieski zachód słońca w oceanie pływa na największym transatlantyku świata, RMS Queen Mary 2^[18].

Jednym z największych dzieł artysty są ogromne szklane kompozycje artystyczne z zapisem nutowym we foyer nowego budynku Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku^{[9][19][20][21][22]}.

21 lutego 2013 roku w Kinie Nowe Horyzonty we Wrocławiu, swoją premierę miał film 850 °C. Szkło Tomasza Urbanowicza – krótki, niezależny dokument wyprodukowany przez studio Camera Nera, próbujący uchwycić wizję twórczości artysty^[23][24].

W roku 2014 szklane prace artystyczne Urbanowicza z serii „GlassHenge” wystawiane były na Lotnisku we Wrocławiu^[25][26].

W latach 2018–2019 Tomasz Urbanowicz wspólnie z prof. Przemysławem Tyszkiewiczem opracowali nową własną technikę utrwalającą grafikę w szkle artystycznym^[27][28]. W formie serii „Corsydiany” stworzyli kilkanaście prac wspólnych, prezentowanych m.in. na wystawie zbiorowej „PARA.CERAMIKA.GRAFIKA” w Oblastni galerie w Libercu^[29][30] czy wystawie „Statek Robinsona” organizowanej przez Galerię Miejską i Muzeum Architektury we Wrocławiu^[31].

Do najnowszych realizacji wielkoformatowego szkła w architekturze i przestrzeniach publicznych, wykonanych przez Tomasza Urbanowicza we współpracy z synem arch. Konradem Urbanowiczem, należą kompozycja „Dusza Zdrowia” w Klinice Integrative Medical Center w Żernikach Wrocławskich^[32][33], szklane JAJO, będące nową portiernią w zabytkowym Gmachu Głównym Uniwersytetu Wrocławskiego^[34][35][36], "Duch Palatium" na Ostrowie Tumskim w Poznaniu^[37] oraz Pomnik Żołnierzy Niezłomnych we Wrocławiu^[38]. W 2022 roku praca "Duch Palatium" zwyciężyła w konkursie CODAawards i uznana została za najlepsze dzieło sztuki w architekturze i przestrzeni publicznej na świecie^[39].

• 2024 - Pomnik Żołnierzy Niezłomnych, Wrocław^[38]
• 2021 - "Duch Palatium", Ostrów Tumski, Poznań^[37]
• 2019 – Szklane JAJO, Portiernia, Gmach Główny, Uniwersytet Wrocławski^[34][35][36]
• 2018 – „Dusza Zdrowia”, Szklane kompozycje we wnętrzach, Klinika IMC Integrative Medical Center, Żerniki Wrocławskie^[32][33]
• 2015 – Szklane obiekty artystyczne w Holu Głównym i Kaplicy, Szpital Specjalistyczny im. T. Marciniaka, Wrocław^[9][40]
• 2015 – „Szklane Wodospady”, Fasada ze szkła artystycznego, Biurowiec Ultranet, Wrocław^[41]
• 2015 – Przeszklenia artystyczne, Sala Senatu, Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach^[42]
• 2014 – Szklane artystyczne elementy architektury wnętrza, Ośrodek Współpracy Europejskiej ODRA, Oława^[9][43]
• 2013 – Rzeźba „Wielki Wybuch”, Kampus Uniwersytetu w Białymstoku^[9][44]
• 2012 – Szklane artystyczne elementy architektury wnętrza, Opera i Filharmonia Podlaska, Białystok^{[9][19][20][21][22]}
• 2011 – „Szkła Barokowe”, Gmach Główny, Uniwersytet Wrocławski^[45]
• 2011 – Szkła artystyczne i kompozycje szklano-kamienne, Muzeum Karkonoskie, Jelenia Góra^[46]
• 2010 – „Srebrne Meteory”, Kompozycja ze szkła i kamienia, podświetlana światłowodowo, Basen w prywatnej rezydencji, Srebrna Góra^[47]
• 2010 – „Żagle Katamaranu”, Szklane kompozycje podświetlane światłowodowo, Basen w prywatnej rezydencji „Katamaran House”, Chyby^[48][49]
• 2010 – Ściany i obrazy ze szkła artystycznego, Słoneczne Termy Wielka Pieniawa, Polanica-Zdrój^[50]
• 2010 – Psalm Pierwszy na wypukłych szkłach artystycznych, Kościół pw. św. Józefa, Przedbórz^[9][51]
• 2010 – Szklana elewacja, Justin Center, Wrocław^[9][52][53]
• 2010 – Obrazy ze szkła artystycznego, Restauracja „Pod Starym Głogiem”, Rynek, Głogów^[54]
• 2008 – Rzeźba „Wiatr w Żaglach”, EXPO 2008 w Saragossie, Hiszpania^[13]
• 2008 – „Kudowater”, Trzykondygnacyjna kompozycja ze szkła artystycznego, Sanatorium „Zameczek”, Kudowa Zdrój^[55]
• 2008 – Obrazy ze szkła artystycznego, Hotel Centuria Wellness & Spa w Ogrodzieńcu^[56]
• 2008 – Szklany krzyż i okna ze szkła artystycznego, Kościół Zbawiciela Parafii Ewangelicko-Augsburskiej, Działdowo^[57]
• 2008 – Paryskie motywy w szklanych obiektach wystroju wnętrza, Restauracja Bistro de Paris, Warszawa^[58]
• 2006 – „Anioł”, Instytut Polski w Pradze, Czechy
• 2006 – Szklane kompozycje we wnętrzach, Centrum Naukowo-Badawcze Wydziału Elektrycznego, Politechnika Wrocławska^[59]
• 2005 – Rzeźba „Dusza Fortepianu”, EXPO 2005 w Aichi, Japonia^{[9][10][11][12]}
• 2004 – Szkła artystyczne w kaplicy, Wydział Teologiczny, Uniwersytet Śląski, Katowice^[60]
• 2004 – Kula „Zjednoczony Świat”, Parlament Europejski, Strasburg, Francja^[9][16][17]
• 2003 – „Błękitny Zachód Słońca w Oceanie”, Szklany obraz przestrzenny, Transatlantyk RMS Queen Mary II^[18]
• 2001 – Szklana ściana artystyczna, Muzeum Architektury, Wrocław^[61]
• 2000 – Szklane artystyczne elementy architektury i wnętrza, Pałac w Opypach koło Grodziska Mazowieckiego^[9][62]
• 2000 – Szklane obrazy, jako interpretacja procesu warzenia piwa, Browar Holsten, Hamburg, Niemcy^[9][63]
• 2000 – Rzeźba „Miś”, EXPO 2000 w Hanowerze, Niemcy^[8]
• 2000 – Portal ze szkła i mosiądzu, „Pasaż pod Błękitnym Słońcem”, Rynek, Wrocław^[64]
• 1999 – Szklane Orły, Sąd Najwyższy, Warszawa^[65]
• 1999 – „Nadzieja”, Krzyż ze szkła artystycznego, Parafia Ewangelicko-Augsburska Opatrzności Bożej, Wrocław^[66]
• 1996 – Szklana kompozycja inspirowana srebrem, Centrum Kultury „Muza”, Lubin^[67]
• 1995 – Szklana Tęcza, Bank Pekao S.A., Lubin^[68]
• 1993 – Szklana Tęcza, College George Brassens, Paryż, Francja^[69]

• 2019 – „Statek Robinsona”, wystawa zbiorowa, Galeria Miejska we Wrocławiu, Muzeum Architektury we Wrocławiu^[31][70]
• 2018-2019 – „PARA.CERAMIKA.GRAFIKA”, wystawa zbiorowa artystów ceramiki i grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, Oblastní galerie Liberec, Czechy^[29][30]
• 2018 – „Noc Muzeów” w Galerii ARCHIGLASS „Szopa Jazowa” we Wrocławiu^[71][72]
• 2017-2018 – „Glasstosteron”, wystawa zbiorowa (Andrzej Kucharski, Marcin Litwa, Mariusz Łabiński, Wojciech Olech, Kazimierz Pawlak, Wojciech Peszko, Janusz Robaszewski, Czesław Roszkowski, Stanisław Sobota, Grzegorz Staniszewski, Tomasz Urbanowicz, Ryszard Więckowski, Igor Wójcik, Maciej Zaborski)
  • Zamek Książ, sale BWA, marzec – kwiecień 2017^[73]
  • Miejska Galeria Sztuki w Łodzi, kwiecień – maj 2017^[74][75]
  • Centrum Dziedzictwa Szkła, Krosno, czerwiec – sierpień 2017^[76][77]
  • Centrum Szkła i Ceramiki, Kraków, wrzesień – listopad 2017^[78][79]
  • WINDA Galeria Sztuki Współczesnej, styczeń – luty 2018^[80][81]
• 2016 – „Ceramika i szkło – Obszary sensualne”, Europejska Stolica Kultury, Arsenał, Wrocław^[82][83]
• 2016 – Glaskunst Exhibition, Zamek Cannenburgh, Vaassen, Holandia^[84]
• 2016 – Festival dell’ Arte, Pałac w Wojanowie^[85]
• 2014 – „Szkłem Malowane”, Galeria Sztuki Współczesnej, Ostrów Wielkopolski^[86][87]
• 2014 – „GlassHenge”, Port Lotniczy we Wrocławiu^[25]
• 2014 – Festival dell’ Arte, Pałac w Pakoszowie^[88]
• 2013 – Festival dell’ Arte, Pałac w Wojanowie^[89]
• 2013 – Glaskunst Exhibition, Zamek Cannenburgh, Vaassen, Holandia^[90]
• 2012 – Festival dell’ Arte, Pałac w Wojanowie^[91]
• 2008 – EXPO Saragossa, Rzeźba „Wiatr w Żaglach” w Polskim Pawilonie, Hiszpania^[13]
• 2006 – Galeria Miejska „Arsenał”, Poznań^[92]
• 2005 – EXPO Aichi, Rzeźba „Dusza Fortepianu” w Polskim Pawilonie, Japonia^{[9][10][11][12]}
• 2003 – Ogrody Ambasady RP, Praga, Czechy^[93]
• 2000 – EXPO Hannover, Niemcy^[8]
• 1999 – „URBANOWICZ-SZKŁO”, Muzeum Architektury, Wrocław^[94]

• Oficjalna strona internetowa Tomasza Urbanowicza – Archiglass
• 850 °C. Szkło Tomasza Urbanowicza
• CODAworx
• Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze
• Innowacje w Architekturze – Architektura Murator
• Sztuka Wnętrza
• Galeria Miejska Arsenał
• Szklany Wszechświata, Ambasada RP, Praha, 2003