Tramwaje w Erfurcie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tramwaje w Erfurcie

tramwaj
Stadler Tramlink na pl. Katedralnym (Domplatz)
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Turyngia
Lokalizacja	Erfurt
Organizator	Verkehrsverbund Mittelthüringen(inne języki)
Operator	Erfurter Verkehrsbetriebe(inne języki)
Liczba linii	6
Lata funkcjonowania	od 1883 r.
Infrastruktura
Schemat systemu
Długość sieci	45,2 km
Rozstaw szyn	1000 mm
Napięcie zasilania	750 V DC
Liczba zajezdni	3
Liczba przystanków	100
Tabor
Liczba pojazdów	89
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tramwaje w Erfurcie (niem. Straßenbahn Erfurt) – system tramwajowy stanowiący trzon publicznego transportu zbiorowego w Erfurcie, stolicy niemieckiego landu Turyngia. Składa się z 6 linii poruszających się po torach o długości 45,2 km i rozstawie 1000 mm, co czyni go systemem średniej wielkości na tle innych systemów w Niemczech. Operatorem jest Erfurter Verkehrsbetriebe(inne języki) (SWE EVAG). 72% torowisk jest poprowadzonych bezkolizyjnie, głównie poza śródmieściem. Z tego powodu system jest niekiedy określany jako Stadtbahn^[1].

W połowie 1882 r. władze miast Erfurt ogłosiły zamiar udzielenia koncesji na budowę i eksploatację tramwajów konnych. Do konkursu stanęły 22 firmy, spośród których wybrano przedsiębiorstwo Marcks & Balke z Berlina. Podpisanie umowy nastąpiło 29 listopada 1882 r. Po 6 miesiącach budowy, 13 maja 1883 r. na ulice Erfurtu wyruszyły tramwaje konne. Początkowo kursowały dwie, a od jesieni tego samego roku trzy linie, a długość torowisk wynosiła niecałe 9 km. W tym czasie Marcks & Balke przeniosło koncesję na nową spółkę Erfurter Straßenbahn AG^[2].

Na otwarcie systemu 19 wagonów dostarczyły zakłady Scandia z duńskiego Randers. W 1885 r. dostarczono kolejnych sześć wagonów, w tym dwa letnie z otwartymi platformami. W 1888 i 1891 przybyły jeszcze po trzy wagony^[2].

1 kwietnia 1894 r. na linię czerwoną wyjechały pierwsze tramwaje elektryczne. W kolejnych latach rozbudowywano sieć torowisk tramwajowych. W 1904 r. kursowały cztery linie, a w 1912 r. już pięć. W czasie I wojny światowej w charakterze konduktorów i motorniczych zaczęto zatrudniać kobiety. U schyłku wojny tramwajami transportowano rannych żołnierzy do lazaretów.

Po 1918 r. system tramwajowy znalazł się w kryzysie, który wymusił zawieszenie czterech linii. W 1924 r. sytuacja zaczęła wracać do normy i tramwaje zawieszonych linii powróciły na tory. Na przełomie lat 1929 i 1930 linie tramwajowe otrzymały numery w miejsce dotychczas używanych barw.

W czasie II wojny światowej wzrasta liczba przewożonych pasażerów, a wagony często jeździły przeładowane do granic możliwości. Brakuje części zamiennych, a cztery tramwaje zostają podarowane do mocno zniszczonego Essen. W celu uchowania tramwajów przed nalotami, odstawiane są one na przystankach końcowych. 11 kwietnia 1945 r. tramwaje przestają kursować z powodu poważnych zniszczeń taboru i infrastruktury^[3].

Krótko po zakończeniu II wojny światowej wznowiono kursowanie tramwajów w Erfurcie. Oprócz przewozu pasażerów wagony tramwajowe wykorzystywano także do usuwania gruzu z ulic miasta. W latach 1957–1966 miasto zakupiło kilkadziesiąt wagonów tramwajowych z fabryki Waggonbau Gotha. W 1963 r. zlikwidowano tory tramwajowe od Dalbergsweg do Hochheimer Straße, a 10 lat później między Hauptbahnhof i Breitscheidstraße. 5 kwietnia 1976 r. w Erfurcie pojawia się pierwszy wagon typu Tatra KT4D. Dwa lata później linia tramwajowa nr 3 dociera do nowych osiedli mieszkaniowych w Gispersleben. W 1981 r. linia tramwajowa nr 3 ulega kolejnemu przedłużeniu, tym razem do nowej pętli Kruspeweg. W 1985 r. powstaje nowa linia nr 6 do dzielnicy Wiesenhügel. W 1989 r. powstaje nowa baza transportowa w Windischholzhausen, do której zostaje przedłużona linia nr 3^[3].

Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 r. rozpoczęły się szeroko zakrojone prace remontowe obejmujące przystosowanie torowisk i przystanków do tramwajów niskopodłogowych. W 1991 r. miejscowe warsztaty tramwajowe rozpoczęły modernizację posiadanych wagonów typu KT4D. W 1994 r. do eksploatacji wprowadzono pierwsze częściowo niskopodłogowe tramwaje typu MGT6D. Dwa lata później rada miasta podejmuje uchwałę w sprawie przekształcenia systemu tramwajowego w Stadtbahn; prace rozpoczynają się w 1997 r.^[4] W 1999 r. Erfurt rozszerza flotę tramwajów niskopodłogowych o wagony typu Combino. W 2005 r. wydłużono linię nr 4 do Bindersleben, a do miasta dotarły kolejne wagony Combino. Dwa lata później otwarty zostaje nowy odcinek torów między Rieth i Salinenstraße. 29 października 2018 r. podpisano umowę na dostawę 14 nowych tramwajów typu Tramlink(inne języki). W 2020 r. wyremontowano znaczne odcinki torowisk. Rok później, 1 lipca pierwszy tramwaj typu Tramlink rozpoczął kursowanie z pasażerami. W 2023 r. remont przeszła pętla tramwajowa Grubenstraße^[3].

Stan z 14 czerwca 2024 r.^[1]

Stan z 14 czerwca 2024 r.^[5]

Zdjęcie	Typ	Eksploatacja od	Liczba
	Duewag MGT6D	1994	15
	Siemens Combino	2000	60
	Stadler Tramlink(inne języki)	2021	14
Łączna liczba:			89