Tuf wulkaniczny – Wikipedia, wolna encyklopedia
Tuf, tuf wulkaniczny – rodzaj lekkiej, zwięzłej, zazwyczaj porowatej skały osadowej należącej do skał piroklastycznych.
Skład
[edytuj | edytuj kod]Składa się z materiału piroklastycznego (gł. piasku i popiołu wulkanicznego, często z domieszką innego materiału okruchowego, scementowanego np. spoiwem krzemionkowym lub ilastym. Tufy są skałami o dużej porowatości, mogą mieć równoległą teksturę odpowiadającą etapom sedymentacji materiału skalnego. Występują razem ze skałami wylewnymi lub w obrębie serii osadowych.
W Polsce tufy występują w obszarach dawnej aktywności wulkanicznej; spotykane są przede wszystkim w Sudetach (w okolicach Wałbrzycha, Lubania i Nowej Rudy) oraz w południowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej (w okolicach Krzeszowic – tufy filipowickie z dolnego permu).
Podział ze względu na skład litologiczny
[edytuj | edytuj kod]- tuf andezytowy
- tuf bazaltowy
- tuf ryolitowy
- tuf trachitowy
- tuf ryodacytowy
- i inne
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- materiał budowlany
- składnik fango
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wacław Ryka , Anna Maliszewska , Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0150-9, OCLC 69507580 .
- Przewodnik do ćwiczeń z geologii dynamicznej, Wojciech Jaroszewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1986, ISBN 83-220-0180-0, OCLC 69636648 .