Ulica Pokoju w Tarnowskich Górach – Wikipedia, wolna encyklopedia

ulica Pokoju
Śródmieście-Centrum
Ilustracja
Ulica Pokoju z dworcem autobusowym. Widok w kierunku północnym (2017)
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Tarnowskie Góry

Długość

450 m

Przebieg
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego
36 m ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego
ul. 9 maja
52 m ul. 9 maja
110 m dworzec autobusowy
światła 240 m ul. Jana Styczyńskiego
350 m parking przy ul. Częstochowskiej 4
400 m ul. Bohaterów Monte Cassino
450 m ul. Częstochowska
ul. Częstochowska
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Pokoju”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Pokoju”
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego
Mapa konturowa powiatu tarnogórskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Pokoju”
Położenie na mapie Tarnowskich Gór
Mapa konturowa Tarnowskich Gór, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Pokoju”
Ziemia50°26′54,2″N 18°51′48,9″E/50,448389 18,863583

Ulica Pokoju w Tarnowskich Górach – jedna z głównych ulic Tarnowskich Gór, ważna arteria komunikacyjna w dzielnicy Śródmieście-Centrum. Stanowi część drogi powiatowej klasy G powiatu tarnogórskiego o numerze 3278S[1].

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Ulica rozpoczyna się na skrzyżowaniu z ulicą Marszałka Józefa Piłsudskiego w pobliżu dworca autobusowego oraz Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. I. J. Paderewskiego. Dalej biegnie w kierunku północnym, krzyżując się z ulicą 9 Maja, ulicą Styczyńskiego oraz ulicą Bohaterów Monte Cassino. Swój bieg kończy u wylotu ul. Częstochowskiej, która stanowi kontynuację drogi powiatowej nr 3278S na terenie dzielnicy Lasowice[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Teren, przez który współcześnie przebiega ulica Pokoju, do połowy XIX wieku był niemal zupełnie pusty. Przecinały się tu jedynie polne trakty łączące Tarnowskie Góry z Lasowicami oraz Nakło z Sowicami[2]. Od lat 60. XIX wieku na obszarze pomiędzy ówczesnymi ulicami Hugostraße, Bahnhofstraße i Lukaschikstraße (pol. 'Hugona', 'Kolejowa' i 'Lukaschika'; obecnie ulice Sienkiewicza, Piłsudskiego i Styczyńskiego) znajdował się niewielki tartak należący do Simona Leschnitzera, przejęty i rozbudowany w 1891 roku przez Lazarusa Moellera, żyda z Miasteczka Śląskiego, który przeniósł do Tarnowskich Gór swój założony w 1850 roku zakład[3]. W 1912 roku kolejny fragment terenu nabył od Richarda Linkego – właściciela cegielni w Rybnej – Max Moeller, syn Lazarusa[4].

Budynek dawnego KP PZPR na rogu ul. Pokoju i ul. 9 Maja. Obecnie szkoła muzyczna (zdj. 2022)

Po jego śmierci w 1920 roku tartak przekształcono w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, którą prowadziła wdowa, Anna Moeller. Z powodu kryzysu na rynku drewna firma ponosiła coraz większe straty finansowe; zapasy drewna malały, rosły natomiast długi, głównie wobec Miejskiej Komunalnej Kasy Oszczędności w Tarnowskich Górach (Tarnogórskiego Banku Komunalnego). Firma ogłosiła upadłość, po czym 30 września 1933 roku miasto kupiło w przetargu cały majątek tartaku[5][6]. Teren uporządkowano, podzielono na parcele budowlane i wystawiono na sprzedaż[6].

Tuż przed wybuchem II wojny światowej na terenie dawnego tartaku wytyczono późniejszą ulicę 9 Maja, po wojnie urządzono w tym miejscu skwer, a w latach 1950–1951 wybudowano gmach Komitetu Powiatowego PZPR, który po przemianach ustrojowych, 16 lutego 1990 roku przekazany został szkole muzycznej[2][7].

We wrześniu 1969 roku oddano do użytku budynek Zespołu Szkół Zawodowych PKP im. 25-lecia PRL (obecnie Zespół Szkół Techniczno-Usługowych im. Jana Pawła II) przy ul. Pokoju 14[8].

Do połowy lat 70. na obszernym placu między siedzibą KP PZPR a dworcem PKP znajdowały się magazyny żywności, na których miejscu został w 1977 roku oddany do użytku dworzec autobusowy[2]. W 2011 roku został on zburzony, a na jego miejscu wybudowano nowy obiekt, nazwany „Przystankiem Europa”[9][10]. We wrześniu 2014 roku odsłonięto przed nim drugą z serii rzeźb tarnogórskich gwarków[11].

Budynki

[edytuj | edytuj kod]

Przy ulicy Pokoju znajdują się:

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Przy ulicy Pokoju znajdują się dwie zabytkowe lokomotywy. Pierwszą jest parowóz towarowy Tp1-18[13], natomiast drugą jest manewrowa lokomotywa spalinowa SM15-22. Figurują one w Gminnej Ewidencji Zabytków miasta Tarnowskie Góry[14].

Komunikacja

[edytuj | edytuj kod]
Odjazd autobusu Volvo 7700 Hybrid na linii nr 64 z peronu 2 dworca autobusowego przy ulicy Pokoju (2014)

Według stanu z sierpnia 2024 ulicą Pokoju kursują autobusy 43 linii organizowanych przez Zarząd Transportu Metropolitalnego oraz 2 linii zastępczej komunikacji autobusowej Kolei Śląskich odjeżdżające lub dojeżdżające do znajdującego się przy tej ulicy dworca autobusowego. Wszystkie przystanki na nim zlokalizowane określane są w rozkładzie jazdy jako Tarnowskie Góry Dworzec[15]. Na dworcu znajduje się 6 stanowisk, z których odjeżdżają następujące linie[15][16]:

Dodatkowo tuż przy samej hali dworca ulokowane są 3 stanowiska do wysiadania[16].

Mieszkalnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Według danych Urzędu Stanu Cywilnego na dzień 31 grudnia 2022 roku przy ulicy Pokoju zameldowanych na pobyt stały było 65 osób[17].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b BIP – Zarząd Dróg Powiatowych w Tarnowskich Górach: Aktualny wykaz dróg powiatowych. 2020-09-09. [dostęp 2020-09-24]. (pol.).
  2. a b c Informacje zaczerpnięte z tablicy informacyjnej znajdującej się przed dworcem PKP.
  3. Józef Moszny, Miasto pod panowaniem pruskim i w obrębie II Rzeszy Niemieckiej (1763-1918). Życie gospodarcze, [w:] Jan Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 205, ISBN 83-911508-3-6.
  4. Paweł Bednarek. Od Leschnitzera do Hagera. „Montes Tarnovicensis”, październik 2014. Oficyna „Monos”. ISSN 1640-0216. (pol.). 
  5. RYCH. Od Hugona do Sienkiewicza. „Montes Tarnovicensis”, październik 2008. Oficyna Monos. ISSN 1640-0216. [zarchiwizowane z adresu]. (pol.). 
  6. a b Paweł Bednarek. Kamienica budowlańca i strażaka. „Montes Tarnovicensis”, wrzesień 2016. Oficyna „Monos”. ISSN 1640-0216. [zarchiwizowane z adresu]. (pol.). 
  7. Ryszard Bednarczyk. Dom Partii. „Montes Tarnovicensis”. nr 49, 2011-04. Oficyna Monos. ISSN 1640-0216. [dostęp 2021-07-24]. [zarchiwizowane z adresu]. (pol.). 
  8. Historia szkoły. www.zstu.tg.edu.pl, 2009-07-27. [dostęp 2019-01-26].
  9. a b Krzysztof Konopka: Tarnowskie Góry/ Otwarto dworzec autobusowy za ponad 20 mln zł. prawo.pl, 2013-05-01. [dostęp 2019-02-05].
  10. a b Paweł Szałankiewicz: Dworzec autobusowy Europa w Tarnowskich Górach otwarty. Piękny? [ZDJĘCIA]. Dziennik Zachodni, 2013-05-06. [dostęp 2019-02-05].
  11. Tomasz Klyta, Gwarki 2014 rozpoczęte. Za nami pierwszy dzień trzydniowej imprezy[ZDJĘCIA] [online], Tarnowskie Góry Nasze Miasto, 5 września 2014 [dostęp 2023-06-11] (pol.).
  12. Koło PZN w Tarnowskich Górach
  13. Tomisław Czarnecki: Wciąż pod parą. 2008. [dostęp 2019-02-05]. (pol.).
  14. BIP – Urząd Miejski w Tarnowskich Górach: Gminna Ewidencja Zabytków. 2013-09-06. [dostęp 2019-02-05]. (pol.).
  15. a b Zarząd Transportu Metropolitalnego: Lista przystanków: Tarnowskie Góry. Transport GZM. [dostęp 2024-03-04]. (pol.).
  16. a b Krzysztof Szendzielorz: Jak poruszać się po nowym dworcu MZKP w Tarnowskich Górach? [MAPA, ZDJĘCIA]. tarnowskiegory.naszemiasto.pl, 2013-05-01. [dostęp 2019-02-05].
  17. BIP – Urząd Miejski w Tarnowskich Górach: Ludność miasta Tarnowskie Góry według stanu na dzień 31.12.2022 r.. 2023-01-11. [dostęp 2023-01-25]. (pol.).