Uniwersytet we Fryburgu (Szwajcaria) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy uniwersytetu w Szwajcarii. Zobacz też: Uniwersytet we Fryburgu Bryzgowijskim.

Uniwersytet we Fryburgu

Université de Fribourg
Universität Freiburg

Universitas Friburgensis

Dewiza	"Science et Sagesse" (Nauka i Mądrość
Data założenia	1889
Państwo	Szwajcaria
Kanton	Fryburg
Adres	Fryburg
Liczba studentów	10 000
Rektor	prof. Astrid Epiney
Członkostwo	BeNeFri
Położenie na mapie Fryburga Uniwersytet we Fryburgu
Położenie na mapie Szwajcarii Uniwersytet we Fryburgu
46°48′22,5″N 7°09′06,3″E/46,806250 7,151750
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Uniwersytet we Fryburgu (Université de Fribourg / Universität Freiburg) – dwujęzyczny katolicki uniwersytet państwowy we Fryburgu (Szwajcaria).

Został założony w 1889 roku z inicjatywy papieża Leona XII^[1]. Jego międzynarodowy charakter odzwierciedla sytuację Fryburga, leżącego na granicy kultury francuskiej i niemieckiej. Do dwóch, pierwszych Wydziałów: Prawa oraz Literatury dołączyły: Wydział Teologii w 1890 roku, pod opieką zakonu dominikanów oraz Wydział Nauk Matematycznych i Przyrodniczych w 1896 roku.

Katedrę literatur i języków słowiańskich jako pierwszy objął w 1889 r. Józef Kallenbach, znawca literatury staropolskiej i twórczości Mickiewicza (późniejszy rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego). W 1901 r. zastąpił go na tym stanowisku Stanisław Dobrzycki. W 1906 otrzymał on tu tytuł profesora zwyczajnego, a w roku akademickim 1911–1912 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego. W 1891 r. katedrę filologii klasycznych objął na krótko Adam Miodoński. W roku 1900 profesorem nauk moralnych i politycznych mianowany został Antoni Kostanecki. Wykłady z prawa międzynarodowego publicznego i prywatnego prowadził Zygmunt Cybichowski^[1].

Wydział Nauk Matematycznych i Przyrodniczych Uniwersytetu zorganizował od podstaw Józef Wierusz-Kowalski, który następnie w roku akademickim 1897/1898 był rektorem uczelni. W latach 1897–1901 jako asystent Wierusza-Kowalskiego na uniwersytecie pracował Ignacy Mościcki, późniejszy prezydent II RP w latach 1926–1939. Innym asystentem był Jan Modzelewski, późniejszy przedsiębiorca we Fryburgu i dyplomata, długoletni poseł nadzwyczajny i pełnomocny w Bernie^[1].

W 1896 roku profesorem chemii organicznej i analitycznej na nowo powstałym Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu został Augustyn Bistrzycki, któremu powierzono kierowanie laboratorium chemicznym^[1]. W roku 1906 katedrę chemii objął Tadeusz Estreicher. Wykładał tu do 1919 r.^[2]. Pełniąc obowiązki profesora nadzwyczajnego chemii nieorganicznej i ogólnej oraz kierownika II Zakładu Chemicznego zorganizował tu m. in. laboratorium kriogeniczne^[3]. W latach 1902–1904 asystentem w katedrze chemii organicznej był Karol Dziewoński, późniejszy profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Profesorem biologii był znany bakteriolog Zygmunt Glücksmann^[1].

W latach 1944–77 profesorem filologii orientalnej i słowiańskiej na uniwersytecie we Fryburgu był Konstanty Regamey, do 1939 profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1945 profesorem filozofii współczesnej oraz rektorem w latach 1964-66 był filozof dominikanin Józef Maria Bocheński. Profesorami byli także o. Marie-Dominique Philippe OP, założyciel Wspólnoty św. Jana, której pierwsi członkowie byli studentami Uniwersytetu, oraz obecny kardynał metropolita Wiednia o. Christoph Schönborn OP.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Wykładowcy Uniwersytetu we Fryburgu (Szwajcaria).

 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Uniwersytetu we Fryburgu (Szwajcaria).

• Oficjalna strona uniwersytetu