Valerie Adams – Wikipedia, wolna encyklopedia

Valerie Vili- Adams
Ilustracja
Valerie Adams podczas mistrzostw świata w Berlinie (2009)
Data i miejsce urodzenia

6 października 1984
Rotorua

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Nowa Zelandia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2008 lekkoatletyka
(pchnięcie kulą)
złoto Londyn 2012 lekkoatletyka
(pchnięcie kulą)
srebro Rio de Janeiro 2016 lekkoatletyka
(pchnięcie kulą)
brąz Tokio 2020 lekkoatletyka
(pchnięcie kulą)
Mistrzostwa świata
złoto Osaka 2007 pchnięcie kulą
złoto Berlin 2009 pchnięcie kulą
złoto Taegu 2011 pchnięcie kulą
złoto Moskwa 2013 pchnięcie kulą
srebro Helsinki 2005 pchnięcie kulą
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Melbourne 2006 pchnięcie kulą
złoto Delhi 2010 pchnięcie kulą
złoto Glasgow 2014 pchnięcie kulą
srebro Manchester 2002 pchnięcie kulą
Halowe mistrzostwa świata
złoto Walencja 2008 pchnięcie kulą
złoto Stambuł 2012 pchnięcie kulą
złoto Sopot 2014 pchnięcie kulą
srebro Doha 2010 pchnięcie kulą
brąz Portland 2016 pchnięcie kulą
Valerie Adams (z flagą) podczas mistrzostw świata 2007

Valerie Adams (ur. 6 października 1984 w Rotorua) – nowozelandzka lekkoatletka, kulomiotka, mistrzyni olimpijska z Pekinu 2008 i z Londynu 2012, czterokrotna mistrzyni świata, złota i srebrna medalistka Igrzysk Wspólnoty Narodów.

Pięciokrotna uczestniczka igrzysk olimpijskichAteny 2004, Pekin 2008, Londyn 2012, Rio de Janeiro 2016 i Tokio 2020. W swoim drugim olimpijskim starcie zdobyła złoto, poprawiając rekord życiowy na 20,56 m. Na Igrzyskach Olimpijskich 2008 zakwalifikowała się do finału już pierwszym pchnięciem, 19,73 m, najdłuższym oddanym w eliminacjach. Na trzecich igrzyskach zdobyła złoto po dyskwalifikacji Białorusinki Nadziei Astapczuk. W 2007 wywalczyła – z wynikiem 20,54 m – złoto podczas mistrzostw świata w Osace, dwa i cztery lata później wygrała mistrzostwa globu. Zwyciężczyni łącznej punktacji Diamentowej Ligi z 2011, 2012 i 2013 w pchnięciu kulą[1][2][3]. Dwukrotnie (2012 i 2013) wybrana lekkoatletką roku w plebiscycie Track & Field Athlete of the Year[4][5].

Urodzona w Nowej Zelandii, Valerie Adams jest pochodzenia anglo-tongijskiego (po ojcu Angliku[6], matce Tongijce (Lilika Ngauamo[7]).

Jest jedną z czterech lekkoatletek, które zdobyły mistrzostwo świata jako kadetki (do lat 17), juniorki (do lat 19) i seniorki (pozostałymi są Jana Pittman (2003), Jelena Isinbajewa (2005) i Veronica Campbell (2007)).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jej ojciec, Sidney „Sid” Adams, który po służbie w Królewskiej Marynarce Wojennej osiadł w Nowej Zelandii, miał osiemnaścioro dzieci z pięcioma różnymi kobietami. Jednym z jej braci jest koszykarz zespołu New Orleans Pelicans Steven Adams. Ma również dwóch innych braci w profesjonalnej lidze koszykarskiej w Nowej Zelandii.

Adams była w związku małżeńskim z Francuzem Bertrandem Vili, dyskobolem z Nowej Kaledonii. Związek przetrwał do 2010 roku. Jest członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.

Jej baza treningowa znajduje się w Szwajcarii.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Impreza Miejsce Lokata Wynik
1999 Mistrzostwa świata juniorów młodszych Polska Bydgoszcz 10. miejsce 12,82
2001 Mistrzostwa świata juniorów młodszych Węgry Debreczyn 1. miejsce 16,87
2002 Mistrzostwa świata juniorów Jamajka Kingston 1. miejsce 17,73
2002 Igrzyska wspólnoty narodów Anglia Manchester 2. miejsce 17,45
2002 Puchar świata Hiszpania Madryt 6. miejsce 18,40
2003 Mistrzostwa świata Francja Paryż 5. miejsce 18.65
2004 Halowe mistrzostwa świata Węgry Budapeszt el. – 10. miejsce 18,22
2004 Igrzyska olimpijskie Grecja Ateny 7. miejsce 18,56[8]
2005 Mistrzostwa świata Finlandia Helsinki 2. miejsce 19,62
2005 Światowy finał lekkoatletyczny Monako Monako 1. miejsce 19,55
2006 Igrzyska wspólnoty narodów Australia Melbourne 1. miejsce 19,66
2006 Światowy finał lekkoatletyczny Niemcy Stuttgart 2. miejsce 19,64
2006 Puchar świata Grecja Ateny 1. miejsce 19,87
2007 Mistrzostwa świata Japonia Osaka 1. miejsce 20,54
2007 Światowy finał lekkoatletyczny Niemcy Stuttgart 2. miejsce 20,40
2008 Halowe mistrzostwa świata Hiszpania Walencja 1. miejsce 20,19
2008 Igrzyska olimpijskie Pekin 1. miejsce 20,56
2008 Światowy finał lekkoatletyczny Niemcy Stuttgart 1. miejsce 19,69
2009 Mistrzostwa świata Niemcy Berlin 1. miejsce 20,44
2009 Światowy finał lekkoatletyczny Grecja Saloniki 1. miejsce 21,07
2010 Halowe mistrzostwa świata Katar Doha 2. miejsce 20,49
2010 Puchar interkontynentalny Chorwacja Split 1. miejsce 20,86
2010 Igrzyska Wspólnoty Narodów Indie Nowe Delhi 1. miejsce 20,47
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu 1. miejsce 21,24
2012 Halowe mistrzostwa świata Turcja Stambuł 1. miejsce 20,54
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 1. miejsce 20,70[9]
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa 1. miejsce 20,88
2014 Halowe mistrzostwa świata Polska Sopot 1. miejsce 20,67
2014 Igrzyska Wspólnoty Narodów Szkocja Glasgow 1. miejsce 19,88
2016 Halowe mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Portland 3. miejsce 19,25
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro 2. miejsce 20,42
2018 Igrzyska Wspólnoty Narodów Australia Gold Coast 2. miejsce 18,70
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio 3. miejsce 19,62

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Spectacular conclusion to 2011 Diamond Race in Brussels – Samsung Diamond League, FINAL [online], iaaf.org [dostęp 2010-09-17] (ang.).
  2. Zdobywcy diamentów w 2012 [online], Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2012-09-08] (pol.).
  3. Diamentowa Liga: zwycięzcy w 17 konkurencjach [online], wp.pl [dostęp 2013-09-07] (pol.).
  4. Flash-News des Tages: Valerie Adams bei „Track & Field News” vorne [online], leichtatletik.de [dostęp 2012-12-30] (niem.).
  5. 2013 TRACK & FIELD NEWS WOMEN’S ATHLETE OF THE YEAR [online], trackandfieldnews.com [dostęp 2014-02-06] (niem.).
  6. 12th IAAF World Championships in Athletics – Berlin 2009 – Pressure-free, Vili delivers second World title. [dostęp 2009-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-19)].
  7. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2009-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-22)].
  8. W Atenach uczestniczyła 2 tygodnie po operacji usunięcia wyrostka robaczkowego w stanie zapalnym.
  9. Ostapczuk straciła złoty medal olimpijski przez doping [online], sport.onet.pl [dostęp 2012-08-13] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]