Vincenzo Scotti – Wikipedia, wolna encyklopedia

Vincenzo Scotti

Data i miejsce urodzenia	16 września 1933 Neapol
Minister spraw zagranicznych Włoch
Okres	od 28 czerwca 1992 do 29 lipca 1992
Przynależność polityczna	Chrześcijańska Demokracja
Poprzednik	Gianni De Michelis
Następca	Giuliano Amato (p.o.)
Multimedia w Wikimedia Commons

Vincenzo Scotti (ur. 16 września 1933 w Neapolu) – włoski polityk, kiluakrotny minister, wieloletni parlamentarzysta.

W 1955 ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Rzymskim – La Sapienza. Początkowo pracował w centrum badawczym, zajmującym się związkami zawodowymi. W okresie 1969–1995 prowadził działalność naukową jako profesor i wykładowca z zakresu rozwoju gospodarczego na Libera Università Internazionale degli Studi Sociali w Rzymie.

W 1968 z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji został po raz pierwszy wybrany do Izby Deputowanych. W parlamencie zasiadał nieprzerwanie do 1994 jako poseł V, VI, VII, VIII, IX, X i XI kadencji^[1].

Stanowisko w administracji rządowej po raz pierwszy zajmował w latach 1976–1978 jako podsekretarz stanu w Ministerstwie Bilansu. Przez następne sześć lat sprawował urzędy ministerialne, jako minister pracy (1978–1980), do spraw stosunków europejskich (1980–1981), kultury (1981–1982), ponownie pracy (1982–1983) i do spraw obrony cywilnej (1983–1984). W 1984 pełnił funkcję burmistrza Neapolu.

W skład rady ministrów powrócił w październiku 1990, obejmując w rządzie Giulia Andreottiego stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Resortem tym kierował do czerwca 1992. Następnie przez około miesiąc w gabinecie Giuliana Amato był ministrem spraw zagranicznych.

W latach 80. związany z komunistami dziennik „l’Unità” zarzucił mu kontakty z camorrą^[2]. W latach 90. był oskarżony w procesach karnych, uniewinniono go od zarzutów niegospodarności przy organizacji piłkarskich mistrzostw świata w 1990.

Do aktywnej działalności politycznej powrócił po ponad 10 latach, zakładając w 2006 partię pod nazwą Italia del Centro. W 2008 przystąpił do Ruchu dla Autonomii, bez powodzenia kandydował z jego list w przedterminowych wyborach. W czwartym rządzie Silvia Berlusconiego zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2008–2011). W tym samym roku został też prezydentem Ruchu dla Autonomii. W 2010 opuścił tę partię, współtworząc nowe ugrupowanie pod nazwą Noi Sud.

• Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Włoch. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).