Władysław Kłosiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władysław Kłosiewicz
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1955
Warszawa

Instrumenty

klawesyn

Gatunki

muzyka poważna, muzyka kameralna, muzyka dawna, muzyka barokowa

Zawód

klawesynista

Aktywność

od 1978

Wydawnictwo

Agencja Muzyczna Polskiego Radia S.A., Pro Musica Camerata, CD Accord

Powiązania

Polska Orkiestra Kameralna, Warszawska Opera Kameralna

Zespoły
Concerto Avenna, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Narol Baroque
Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Władysław Kłosiewicz (ur. 7 grudnia 1955 w Warszawie) – polski klawesynista, dyrygent i pedagog. Jako klawesynista jest uznanym interpretatorem muzyki dawnej, zwłaszcza Johanna Jacoba Frobergera i klawesynistów francuskich. Założyciel i prezes zarządu Fundacji Pro Academia Narolense.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył z wyróżnieniem w 1979 r. Akademię Muzyczną w Warszawie w klasie klawesynu prof. Julitty Ślendzińskiej. Był również studentem uczelni Accademia Musicale Chigiana w Sienie i w 1978 r. otrzymał tam dyplom honorowy. Na akademii w Sienie, a potem prywatnie w Paryżu do 1983 r. uczył się pod opieką Ruggero Gerlina (był jego ostatnim uczniem).

Kariera muzyka

[edytuj | edytuj kod]

W 1978 rozpoczął współpracę z Polską Orkiestrą Kameralną. Z kolei w 1984 wspólnie z Andrzejem Mysińskim założył zespół Concerto Avenna, będąc w latach 1984–1985 jego kierownikiem artystycznym. Współpracuje także z Warszawską Operą Kameralną – jest autorem opracowania i kierownikiem artystycznym pierwszej polskiej realizacji wszystkich dzieł scenicznych oraz nieszporów „Vespro della Beata Vergine” Claudio Monteverdiego, a także licznych innych dzieł operowych. Od 1993 prowadzi orkiestrę barokową Musicae Antiquae Collegium Varsoviense przy Warszawskiej Operze Kameralnej. Od 2004 prowadzi własny międzynarodowy zespołem muzyki dawnej, Narol Baroque.

Kariera pedagoga

[edytuj | edytuj kod]

Od 1981 jest kierownikiem klasy klawesynu w Akademii Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) w Warszawie. W latach 1987–1989 był profesorem gościnnym, a od 1989 do 2004 profesorem zwyczajnym w dziedzinie klawesynu i interpretacji muzyki baroku w austriackiej Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Grazu. Od 2000 prowadzi coroczne międzynarodowe kursy mistrzowskie klawesynu w pałacu w Narolu, w ramach Akademii Narolskiej. Był członkiem jury I i II Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego im. Wandy Landowskiej.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2013: François Couperin – Pièces de clavecin (13 CD) (Polskie Radio S.A.)
  • 2012: + Małgorzata Wojciechowska, Marc Caudle W kręgu Fryderyka Wielkiego (Jacek i Krzysztof Olesiejuk)
  • 2009: + Soliści i Chór Kameralny Warszawskiej Opery Kameralnej, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense Georg Friedrich Haendel – Giulio Caesare (Pro Musica Camerata)
  • 2008: + Soliści i Chór Kameralny Warszawskiej Opery Kameralnej, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense Jan Stefani – Cud, czyli Krakowiacy i Górale (Pro Musica Camerata)
  • 2007: + Soliści i Chór Kameralny Warszawskiej Opery Kameralnej, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense Francesca Caccini – La Liberazione di Ruggiero dall’isola d’Alcina (Pro Musica Camerata)
  • 2006: + Soliści i Chór Kameralny Warszawskiej Opery Kameralnej, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense Johann Adolf Hasse – Zenobia (Pro Musica Camerata)
  • 2006: + Soliści i Chór Kameralny Warszawskiej Opery Kameralnej, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense Stanislaw Sylwester Szarzynski – Opera Omnia (Pro Musica Camerata)
  • 2000: + Soliści i Chór Kameralny Warszawskiej Opery Kameralnej, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense Jacopo Peri – L’Euridice (Pro Musica Camerata)
  • 2001: Johann Sebastian Bach – Wariacje Goldbergowskie (CD Accord)
  • 1999: + Soliści i Chór Kameralny Warszawskiej Opery Kameralnej, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense Georg Friedrich Haendel – Imeneo (Pro Musica Camerata)
  • 1999: Domenico Scarlatti – Sonaty (CD Accord)
  • 1996: Johann Jakob Froberger – Pour Passer la Melancholie (CD Accord)
  • 1991: + Armonico Tributo, Lorenz Duftschmid Johann Heinrich Schmelzer – La Margerita – Musik für den Hof in Wien und Prag
  • 1980: + Ruggero Gerlin, Karol Teutch, Zespół Kameralny Filharmonii Narodowej Johann Sebastian Bach – Koncerty Klawesynowe (MUZA Polskie Nagrania)
  • 1979: + Polska Orkiestra Kameralna, Jerzy Maksymiuk Johann Sebastian Bach – Koncerty Brandenburskie (EMI)

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2018: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[1]
  • 2014: Fryderyk 2014 za album François Couperin – Pièces de clavecin (w kategorii Album Roku Muzyka Dawna i Barokowa)
  • 2007: nagroda Fundacji Popierania Niezależnej Kultury Polskiej POLCUL im. Jerzego Bonieckiego
  • 2001: Fryderyk 2001 za album Johann Sebastian Bach – Wariacje Goldbergowskie (w kategorii Album Roku Muzyka Dawna i Barokowa)
  • 1984: I nagroda na Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2020-06-21].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]