Władysław Silnicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
Biskup | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data urodzenia | ok. 1620 | |
Data śmierci | 8 lutego 1692 | |
Biskup pomocniczy wileński | ||
Okres sprawowania | 1683–1692 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia | 15 lutego 1683 | |
Sakra biskupia | 14 listopada 1683 |
Data konsekracji | 14 listopada 1683 |
---|---|
Konsekrator |
Władysław Silnicki herbu Doliwa (ur. ok. 1620[1], zm. 8 lutego 1692) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy wileński, kanonik katedralny gnieźnieński i wileński, proboszcz koniecpolski, sekretarz królewski.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn stolnika lubelskiego Stanisława ze Silnicy herbu Doliwa i Zofii Mazowieckiej herbu Dołęga[2].
15 lutego 1683 papież Innocenty XI mianował go biskupem pomocniczym wileński oraz biskupem in partibus infidelium termopolitańskim. 14 listopada 1683 przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa wileńskiego Mikołaja Stefana Paca.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego
- ↑ Stanisław Karwowski, Gniezno, Poznań 1892, s. 400.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Silnicki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-05-03] (ang.).
- GCatholic