Wiesława Łanecka-Makaruk – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 31 maja 1933 |
Data śmierci | 29 lipca 2020 |
Doktor nauk technicznych | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Odznaczenia | |
Wiesława Łanecka-Makaruk (ur. 31 maja 1933 w Białymstoku, zm. 29 lipca 2020) – nauczyciel akademicki, pilot szybowcowy doświadczalny, pilot samolotowy oraz skoczek spadochronowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Córka Franciszka i Franciszki Łaneckich. W 1951 roku w Opolu zdała egzamin maturalny i rozpoczęła naukę na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej[1]. Z szybownictwem zapoznała się już w 1950 roku, a w 1952 ukończyła kurs szybownictwa. W 1954 roku spełniła potrzebne wymagania i otrzymała Srebrną Odznakę Szybowcową, a rok później Złotą. 5 maja 1957 roku wzięła udział w grupowym przelocie szybowców Aeroklubu Warszawskiego z Warszawy do Niemanicy w Związku Radzieckim, pokonując odległość 555 km. W 1957 roku uzyskała uprawnienia pilota samolotowego[2]. Była bohaterką okładki Magazynu Lotniczego „Skrzydlata Polska” z 6 marca 1958 roku[3]. W czerwcu 1958 roku brała udział w VII Kongresie OSTIV jako delegatka Politechniki Warszawskiej. 27 lutego 1959 roku otrzymała tytuł magistra inżyniera i następnie rozpoczęła pracę w charakterze asystentki na katedrze Mechaniki Lotu PW[4].
18 marca 1959 roku, po starcie z lotniska w Jeżowie osiągnęła przewyższenie 5050 metrów i spełniła ostatni warunek do otrzymania Złotej Odznaki Szybowcowej z trzema diamentami[5]. Była to szósta taka odznaka na świecie i trzecia w Polsce[6][7].
Brała udział w oblatywaniu konstrukcji Szybowcowego Zakładu Doświadczalnego, m.in. latała na szybowcach SZD-17 Jaskółka i SZD-12 Mucha 100. W latach 1956–1959 uczestniczyła w opracowaniu projektu amatorskiego motoszybowca AW-31 (AW-5L)[8]. W 1961 roku ukończyła kurs i uzyskała uprawnienia szybowcowego pilota doświadczalnego. W 1966 roku otrzymała zespołową nagrodę Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego za obliczenia związane z flatterem szybowców[9]. Pracowała również na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej jako wykładowca w katedrze aerodynamiki, w 1976 obroniła doktorat. Jest autorką książek „Mechanika lotu”, „Mechanika lotu szybowców” oraz „Mechanika lotu szybowców. Szkolenie szybowcowe”[10].
Była żoną szybownika i pilota doświadczalnego Sławomira Makaruka, matką podróżnika Sławomira Makaruka.
Pochowana 7 sierpnia 2020 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B12-8-27)[11].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zmarła Wiesława Łanecka-Makaruk [online], dlapilota.pl [dostęp 2023-10-10] (pol.).
- ↑ Odeszła Wiesława Łanecka-Makaruk. Aeroklub Warszawski. [dostęp 2020-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-25)]. (pol.).
- ↑ Odeszła bohaterka okładki SP z 1958 [online], www.altair.com.pl [dostęp 2023-10-10] (ang.).
- ↑ Skrzydlata Polska i 16'1959 ↓, s. 4.
- ↑ Diamentowe Odznaki Szybowcowe--F POLSKA. Odznaki szybowcowe w Polsce. [dostęp 2020-08-06]. (pol.).
- ↑ Skrzydlata Polska i 14'1959 ↓, s. 3.
- ↑ Skrzydlata Polska i 10'1960 ↓, s. 4.
- ↑ Wiesława Łanecka. Samoloty polskie. [dostęp 2020-08-06]. (pol.).
- ↑ Skrzydlata Polska i 10'1970 ↓, s. 2.
- ↑ Wiesława Łanecka-Makaruk w katalogu Biblioteki Narodowej. Biblioteka Narodowa. [dostęp 2020-08-06]. (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- 35-ta Diamentowa. „Skrzydlata Polska”. 14/1959, 1 kwietnia 1959. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Tadeusz Malinowski. W tym tygodniu rozmawiamy z „Diamentową szybowniczką” mgr inż. Wiesławą Łanecką. „Skrzydlata Polska”. 16/1959, 15 kwietnia 1959. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- ABC polskich szybowniczek. „Skrzydlata Polska”. 10/1960, 6 marca 1960. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Tadeusz Malinowski. Nauka drogowskazem nowoczesności. „Skrzydlata Polska”. 10/1970, 8 marca 1970. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.