Wincenty Urban – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	7 lutego 1960
Konsekrator	Stefan Wyszyński
Współkonsekratorzy	Eugeniusz Baziak; Bolesław Kominek
Współkonsekrowani biskupi
Jan Nowicki	2 czerwca 1968
Józef Marek	27 grudnia 1973
Marian Rechowicz	3 marca 1974
Tadeusz Rybak	24 czerwca 1977
Adam Dyczkowski	26 listopada 1978

Wincenty Urban
	Biskup tytularny Abitinae
	Misericordia et Veritas; Miłosierdzie i Prawda
	Misericordia et Veritas; Miłosierdzie i Prawda
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1911 ; Grodzisko Dolne
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1983 ; Wrocław
Miejsce pochówku	archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu
	Biskup pomocniczy wrocławski
Okres sprawowania	1960–1983 (do 1967 formalnie gnieźnieński)
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	28 czerwca 1936
Nominacja biskupia	21 października 1959
Sakra biskupia	7 lutego 1960
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wincenty Urban (ur. 13 lutego 1911 w Grodzisku Dolnym, zm. 13 grudnia 1983 we Wrocławiu) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor historii Kościoła, patrologii oraz historii sztuki, archiwista, biskup pomocniczy wrocławski w latach 1960–1983 (do 1967 formalnie gnieźnieński).

Życiorys

W 1931 ukończył gimnazjum w Leżajsku^[1]^[2]. Po święceniach kapłańskich, które przyjął 28 czerwca 1936 we Lwowie z rąk arcybiskupa Bolesława Twardowskiego, prowadził działalność katechetyczną, duszpasterską i naukową. Był proboszczem w Biłce Szlacheckiej od 1940, w 1945 w wyniku ekspatriacji Polaków z Kresów Wschodnich wraz z parafiami osiadł na Śląsku Opolskim. W latach 1946–1983 dyrektor Archiwum, Biblioteki Kapitulnej i Muzeum Archidiecezjalnego we Wrocławiu^[3].

21 października 1959 został mianowany biskupem tytularnym Abitinae i biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej i skierowany do pracy duszpasterskiej w archidiecezji wrocławskiej. Sakry biskupiej udzielił mu 7 lutego 1960 kardynał Stefan Wyszyński. 16 października 1967 został oficjalnie mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji wrocławskiej, w latach 1974–1976 był wikariuszem kapitulnym archidiecezji. Profesor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu i Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, autor licznych prac z zakresu historii Kościoła.

W 1965 uczestniczył w IV sesji soboru watykańskiego II^[4].

Droga krzyżowa Archidiecezji Lwowskiej w latach II wojny światowej, 1939–1945, Semper Fidelis, 1983
Leopold Sedlnicki, książę biskup wrocławski 1836–1840 i jego odstępstwo na tle dziejów Kościoła katolickiego na Śląsku w pierwszej połowie XIX wieku
Zarys dziejów diecezji wrocławskiej, Wrocław 1962
Ostatni etap dziejów Kościoła w Polsce przed nowym tysiącleciem (1815–1965), Rzym 1966
Duszpasterski wkład księży repatriantów w archidiecezji Wrocławskiej w latach 1945–1970, Wrocław 1970
Szkice z dziejów archidiecezji lwowskiej i jej duszpasterstwa, Rzym 1984
Z wrocławskiej niwy kaznodziejskiej, Warszawa 1982

↑ H.E. Wyczawski. 25 lat pracy ks. biskupa Wincentego Urbana nad dziejami Kościoła na Śląsku. „Studia Theologica Varsaviensia”. 10/2, s. 3 [1], 1972. [dostęp 2016-10-21].
↑ Znani absolwenci. zslchrobry.lezajsk.pl. [dostęp 2017-06-02].
↑ Encyklopedia Wrocławia. J. Harasimowicz (red.). Wyd. III poprawione. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 933.
↑ B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Katolicyzm A–Z. Z. Pawlak (red.). Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.

PiotrP. Nitecki PiotrP., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, HenrykH. Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455 .
StefanS. Wójcik StefanS., Biskup Wincenty Urban: życie i działalność 1911–1983, Lublin: Stefan Wójcik, 2001, ISBN 83-912455-1-9, OCLC 831008984 .
JózefJ. Pater JózefJ., Poczet biskupów wrocławskich, Wrocław: Silesia, 2000, ISBN 83-85689-88-5, OCLC 830286902 .