Wodzicki Hrabia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wodzicki Hrabia – polski herb hrabiowski, odmiana herbu Leliwa, nadany w zaborze austriackim.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Istnieje kilka przekazów na temat kształtu tego herbu, różniących się szczegółami.
Według oryginalnego nadania tytułu hrabiowskiego, herb przedstawiał się następująco[1]: W polu błękitnym – nad półksiężycem z twarzą złotym, takaż gwiazda. Na tarczy korona hrabiowska, nad którą hełm z klejnotem: pół lwa złotego, trzymającego pęk liktorski w łapach. Labry błękitne podbite złotem. Tarcza leży na złotym pęku liktorskim skrzyżowanym z mieczem srebrnym o rękojeści złotej.
Według Herbarza Królestwa Polskiego Pawliszczewa herb miał złotą obwódkę[2].
Według heraldyka Jerzego Dunina-Borkowskiego, rodzina posługiwała się dewizą ASTRA PETI[3].
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]Podług Jerzego Dunina-Borkowskiego jedna linia Wodzickich otrzymała od cesarza Franciszka II tytuł hrabiowski galicyjski 28 listopada 1799 (Eliasz Wodzicki), druga linia tytuł hrabiowski galicyjski 16 października 1800 (Franciszek Wodzicki), na co dyplom z 11 listopada 1803, potwierdzony w Rosji 2 lipca 1842 (syn Franciszka – Stanisław Wodzicki)[3]. Obdarowani byli braćmi. Podstawą nadania tytułu dla obu braci był patent szlachecki z 27 września 1798 roku[1].
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Jedna rodzina herbownych:
graf von Granów-Wodzicki.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: DiG, 2009, s. 387-390. ISBN 978-83-7181-597-3.
- ↑ a b Pavliščev Nikolaj Ivanovič: Herbarz rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego najwyżej zatwierdzony. T. 1. Warszawa: Samuel Orgelbrand, 1853, s. 25.
- ↑ a b Jerzy Sewer h. Dunin-Borkowski: Almanach błękitny: genealogia żyjących rodów polskich. Warszawa; Lwów: Wende i Ska ; nakł. Księgarni H. Altenberga, 1908, s. 985.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Herb Wodzicki Hrabia z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla