Xawery Glinka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Xawery Glinka

Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1890 Kijów
Data i miejsce śmierci	8 listopada 1957 Beckenham
Minister bez teki rządu RP na uchodźstwie
Okres	od 15 kwietnia 1957 do 8 listopada 1957
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Xawery Glinka (ur. 24 stycznia^?/5 lutego 1890 w Kijowie, zm. 8 listopada 1957 w Beckenham) – polski pisarz i poeta, dyplomata i działacz emigracyjny.

W 1908 ukończył gimnazjum w Kijowie, w latach 1910–1911 studiował w Monachium, w latach 1911–1914 w Paryżu, gdzie pełnił także funkcję bibliotekarza i gospodarza. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do Kijowa. Walczył w szeregach II Brygady Legionów Polskich, od 1919 przebywał w Warszawie. W 1920 był krótko sekretarzem Prezydium Centralnego Komitetu Propagandy przy Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego. W tym samym roku zdemobilizowany, w latach 1920–1921 redagował pismo „Gospoda poetów”, współpracował z „Kurierem Porannym” i tygodnikiem „Świat”. Był delegatem na zjazd Związku Zawodowego Literatów Polskich 4 lutego 1922 w Warszawie^[1]. W latach 1920–1922 był członkiem zarządu ZZLP. W 1925 wyjechał za granicę.

W 1927 wstąpił do polskiej służby zagranicznej, od 1927 do 1933 był attaché prasowym Poselstwa RP w Belgradzie, od sierpnia 1936 do października 1939 pełnił tę samą funkcję w Poselstwie RP w Rydze, jednocześnie był także korespondentem PAT kolejno w Belgradzie, Helsinkach i Rydze. W listopadzie 1939 objął w Paryżu stanowisko zastępcy kierownika referatu prasowego MSZ, ale już w styczniu 1940 wyjechał do Belgradu, gdzie do kwietnia 1941 był korespondentem PAT. Po niemieckiej agresji na Jugosławię wyjechał do Jerozolimy. Współpracował tam z Biuletynem Informacyjnym Polskich Uchodźców Wojennych na Bliskim Wschodzie, był pracownikiem oddziału PAT, w 1944 został szefem Radia Jerozolima i przewodniczącym Sekcji Bliskiego Wschodu Związku Dziennikarzy RP, w 1945 wszedł w skład Komitetu Uchodźców Polskich. Od 1948 przebywał w Libanie, gdzie założył pismo literackie „Cedry”, w 1950 wyjechał do Wielkiej Brytanii.

W 1954 został prezesem Zarządu Głównego Związku Ziem Wschodnich RP, w kwietniu 1957 został ministrem bez teki w drugim rządzie Antoniego Pająka, w tym samym roku członkiem I Rady Rzeczypospolitej Polskiej oraz członkiem Głównej Komisji Skarbu Narodowego.

Został pochowany na Beckenham Cemetery (E1  23783)^[2].

• Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 12 listopada 1957)^[3]
• Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)^[4]

• Tacety. Poezje (1909)
• Po drodze. Poezje (1911)
• Spotkanie. Romans (1920)
• Andrzej Łoś (1924)
• Człowiek z mansardy. Powieść (1925)
• Wichry stepowe. Powieść (1925)
• Zielona furtka. Poezje (1925)
• Krwawa róża. Wiersze (1944)
• Paryż mojej młodości (1957) - wspomnienia

• Piotr Grzegorczyk Twórcy i badacze kultury zmarli w 1960 (uzupełnienia), [w:] „Znak”, nr 7–8 z 1962.
• Bolesław Klimaszewski, Ewa R. Nowakowska, Wojciech Wyskiel, Mały słownik pisarzy polskich na obczyźnie,1939–1980, wyd. Warszawa 1992.
• Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny G–J, wyd. Warszawa 1994.
• Słownik Biograficzny Polskiej Służby Zagranicznej 1918–1945. Tom I, Wyd. Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Warszawa 2007.
• Jacek Pietrzak Polscy uchodźcy na Bliskim Wschodzie w latach II wojny światowej. Ośrodki, instytucje, organizacje, wyd. Łódź 2012 (według indeksu).