Zygmunt Muchniewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zygmunt Muchniewski

Data urodzenia	30 lipca 1896
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1979 Londyn
Premier Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie
Okres	od 16 lipca 1970 do 14 lipca 1972
Przynależność polityczna	Stronnictwo Pracy
Poprzednik	Aleksander Zawisza
Następca	Alfred Urbański
Odznaczenia

Zygmunt Muchniewski (ur. 30 lipca 1896, zm. 5 stycznia 1979 w Londynie) – polski polityk, premier rządu RP na uchodźstwie w latach 1970–1972.

W dwudziestoleciu międzywojennym służył w wywiadzie Korpusu Ochrony Pogranicza, następnie był radcą wojewódzkim w Brześciu nad Bugiem, w latach 1932–1938 starostą w Tczewie, a do wybuchu II wojny światowej naczelnikiem wydziału społeczno-politycznego Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie.

Po wybuchu II wojny światowej znalazł się we Francji, gdzie walczył w szeregach Wojska Polskiego, a po kapitulacji tego kraju w ruchu oporu. Od 1948 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Angażował się w życie polityczne emigracji, jako członek emigracyjnego Stronnictwa Pracy. 11 listopada 1958 został powołany na podsekretarza stanu w Prezydium Rady Ministrów w drugim rządzie Antoniego Pająka. W praktyce kierował Ministerstwem Wyznań Religijnych, Kultury i Oświaty w miejsce chorego Stanisława Dołęgi-Modrzewskiego i następnie, aż do powołania kolejnego kierownika ministerstwa w dniu 8 września 1959. Od 8 września 1959 był ministrem zagadnień polskiej emigracji politycznej w tym rządzie, a od 4 stycznia 1961 równocześnie ponownie kierował ministerstwem wyznań religijnych, oświaty i kultury. Ministrem zagadnień polskiej emigracji politycznej był także w trzecim rządzie Antoniego Pająka (1963–1965) oraz w rządzie Aleksandra Zawiszy. Od 16 lipca 1970 do 14 lipca 1972 był premierem Rządu RP na uchodźstwie, dążył do zjednoczenia ośrodków władzy polskiej emigracji.

Był członkiem I (1954–1957), II (1958–1963), III (1963–1968) i IV Rady Rzeczypospolitej Polskiej, a także V (1973–1977) i VI (od 1978 do śmierci w 1979) Rady Narodowej RP.

Odznaczony Wielką Wstęgą (1972)^[1] i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (1970)^[2] Orderu Odrodzenia Polski.

• Rafał Habielski, Druga Wielka Emigracja 1945–1990. T. 3. Życie społeczne i kulturalne emigracji, Warszawa 1999 (nota biograficzna autorstwa Andrzeja Friszkego)