Yvette Cooper – Wikipedia, wolna encyklopedia

Yvette Cooper

(2024)
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1969 Inverness
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 5 lipca 2024
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	James Cleverly
Minister pracy i emerytur
Okres	od 5 czerwca 2009 do 11 maja 2010
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	James Purnell
Następca	Iain Duncan Smith
Naczelny sekretarz skarbu
Okres	od 24 stycznia 2008 do 5 czerwca 2009
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Andy Burnham
Następca	Liam Byrne
Multimedia w Wikimedia Commons

Yvette Cooper (ur. 20 marca 1969 w Inverness) – brytyjska polityk, członek Partii Pracy, minister w rządach Gordona Browna i Keira Starmera. Pierwsza kobieta na stanowisku naczelnego sekretarza skarbu. Od 2024 minister spraw wewnętrznych.

Jest córką Tony’ego Coopera, byłego przewodniczącego British Nuclear Industry Forum^[1]. Wykształcenie odebrała w Eggar’s School, Alton College oraz w Balliol College na Uniwersytecie Oksfordzkim^[2]. Uczelnię ukończyła z tytułem bakałarza politologii, filozofii i ekonomii. W 1991 r. uzyskała roczne stypendium Kennedy’ego na Uniwersytecie Harvarda^[3]. Następnie rozpoczęła studia w London School of Economics, które ukończyła z tytułem magistra ekonomii^[4].

Początek jej kariery politycznej przypadł na rok 1990, kiedy została doradcą ekonomicznym Johna Smitha, Kanclerza Skarbu w gabinecie cieni. W 1992 r. pracowała przy kampanii prezydenckiej Billa Clintona^[3]. W tym samym roku została doradczynią nowego opozycyjnego Kanclerza Skarbu, Gordona Browna. W 1994 r. rozpoczęła pracę w Centre for Economic Performance^[5]. W 1995 r. została korespondentem ekonomicznym The Independent^[6]. Była nim do 1997 r., kiedy to została wybrana do Izby Gmin jako reprezentantka okręgu Pontefract and Castleford^[7].

Swoją pierwszą mowę na forum parlamentu wygłosiła 2 lipca 1997 r., w której wypowiedziała się na temat bezrobocia w swoim okręgu wyborczym^[8]. Początkowo pracowała w komisji edukacji i zatrudnienia. W 1999 r. została parlamentarnym podsekretarzem stanu w ministerstwie zdrowia. W 2003 r. rozpoczęła pracę w Urzędzie Zastępcy Premiera. Po wyborach 2005 r. została ministrem stanu w tymże urzędzie. W 2007 r. została ministrem stanu ds. budownictwa i planowania z prawem uczestniczenia w posiedzeniach ścisłego gabinetu. W 2008 r. została członkiem gabinetu jako naczelny sekretarz skarbu. 5 czerwca 2009 r. została ministrem pracy i emerytur^[7]. Pozostała na tym stanowisku do przegranych wyborów w 2010 r.^[9]

Sprawowała tę samą funkcję w gabinecie cieni Harriet Harman^[10]. 8 października 2010 objęła stanowisko ministra spraw zagranicznych w gabinecie cieni Eda Milibanda^[11]. Sprawowała je do 20 stycznia 2011, gdy została ministrem spraw wewnętrznych w tym samym gabinecie cieni^[12]. W 2015, po rezygnacji Milibanda z przywództwa w Partii Pracy (w następstwie przegranych wyborów parlamentarnych), kandydowała na funkcję kolejnego lidera laburzystów. W wyborach wewnątrzpartyjnych zajęła 3. miejsce – za zwycięzcą Jeremym Corbynem i Andym Burnhamem^[13]. Do gabinetu cieni, tym razem kierowanego przez Keira Starmera, powróciła 29 listopada 2021 – ponownie obejmując resort spraw wewnętrznych^[14].

5 lipca 2024, po wyborach wygranych przez Partię Pracy, weszła w skład gabinetu Keira Starmera. Objęła w nim, podobnie jak w jego gabinecie cieni, stanowisko ministra spraw wewnętrznych^[15].

Jej mężem jest Ed Balls, były minister dzieci, szkół i rodzin^[16]. Ed i Yvette pobrali się 10 stycznia 1998 r. w Eastbourne^[17]. Mają razem troje dzieci: Ellie, Joego i Maddy^[18]. Po urodzeniu syna w 2001 r. była pierwszym członkiem rządu, który udał się na urlop macierzyński^[19]. Lubi pływać i malować portrety^[20].

• Oficjalna strona Yvette Cooper
• Strona rządowa