George Grey (2. baronet) – Wikipedia, wolna encyklopedia

George Grey

Data urodzenia	11 maja 1799
Data śmierci	9 września 1882
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 8 lipca 1846 do 23 lutego 1852
Poprzednik	James Graham
Następca	Spencer Horatio Walpole
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 8 lutego 1855 do 26 lutego 1858
Poprzednik	lord Palmerston
Następca	Spencer Horatio Walpole
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 25 lipca 1861 do 28 czerwca 1866
Poprzednik	George Cornewall Lewis
Następca	Spencer Horatio Walpole
Multimedia w Wikimedia Commons

George Grey, 2. baronet (ur. 11 maja 1799, zm. 9 września 1882) – brytyjski polityk, członek stronnictwa wigów i Partii Liberalnej, minister w rządach lorda Melbourne’a, lorda Russella, lorda Aberdeena i lorda Palmerstona.

Był jedynym synem sir George’a Greya, 1. baroneta (młodszego syna 1. hrabiego Grey), i Mary Whitbread, córki Samuela Whitbreada. Grey kształcił się prywatnie, następnie studiował w Oriel College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Początkowo zamierzał zostać księdzem, jednak ostatecznie wybrał karierę prawnika. W 1826 r. rozpoczął praktykę. Dwa lata później odziedziczył po śmierci ojca tytuł 2. baroneta.

Wkrótce jednak zainteresował się polityką i w 1832 r. uzyskał mandat parlamentarny z okręgu Devonport. W 1834 r. otrzymał stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Wojny i Kolonii. Utracił je w po upadku rządu w grudniu 1834 r., ale odzyskał je po powrocie wigów do władzy w w maju 1835 r. W 1839 r. został Najwyższym Sędzią Wojskowym i członkiem Tajnej Rady. W 1841 r. sprawował funkcję Kanclerza Księstwa Lancaster.

Po powrocie wigów do władzy w 1846 r. Grey otrzymał stanowisko ministra spraw wewnętrznych. W trakcie sprawowania swojego urzędu zmierzył się min.: z problemem klęski głodu w Irlandii, powstania na wyspie, rozruchami w Londynie wywołanymi przez czartystów. W 1852 r. przegrał wybory parlamentarne. Do Izby Gmin powrócił w styczniu 1853 r. jako reprezentant okręgu Morpeth.

Początkowo odmówił przyjęcia stanowiska w koalicyjnym gabinecie Aberdeena, ale ostatecznie w czerwcu 1854 r. przyjął tekę ministra kolonii. W latach 1855 - 1858 był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Palmerstona. Po powrocie wigów do władzy (już pod szyldem Partii Liberalnej) w 1859 r. Grey został Kanclerzem Księstwa Lancaster, w 1861 r. po raz trzeci został ministrem spraw wewnętrznych. Pozostał nim do upadku liberalnego gabinetu w 1866 r. W parlamencie zasiadał do 1874 r., ale nie sprawował już żadnego stanowiska.

Po wycofaniu się z czynnego życia publicznego Grey zamieszkał w swojej posiadłości Fallodon w hrabstwie Northumberland. Był żonaty z Anną Sophią Ryder, córką Henry’ego Rydera, biskupa Lichfield. Miał z nią jednego syna, George’a Henry’ego Greya, który zmarł przed ojcem w 1874 r. George zmarł w 1882 r. i tytuł baroneta odziedziczył jego wnuk, Edward, późniejszy wieloletni minister spraw zagranicznych.

• leighrayment.com. leighrayment.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-01)].
• National Portrait Gallery. npg.org.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-05)].