Chesapeake (zatoka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chesapeake
Chesapeake Bay
Ilustracja
Zatoka Chesapeake – fotografia satelitarna Landsat
Państwo

 Stany Zjednoczone

Powierzchnia

11 600 km²

Wymiary

ok. 322 × 48 km

Głębokość
• maksymalna


14 m

Cieki wodne uchodzące

m.in.: Susquehanna
Choptank River
Nanticoke River
Pocomoke River
Patapsco
Patuxent
Potomak
Rappahannock River
James

Mapka zatoki
Dorzecze zatoki
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej znajduje się punkt z opisem „Chesapeake”
Ziemia36°59′45″N 75°57′34″W/36,995833 -75,959444

Chesapeake (ang. Chesapeake Bay) – zatoka na Oceanie Atlantyckim, największe estuarium w Stanach Zjednoczonych, położone w stanach Wirginia i Maryland. Ma powierzchnię ok. 11 600 km², długość ok. 300 km (od ujścia rzeki Susquehanna na północy do Atlantyku na południu), a jej największa szerokość wynosi ok. 50 km w pobliżu ujścia rzeki Potomak. Jej dorzecze ma powierzchnię ponad 166 tys. km². Od Atlantyku oddziela ją półwysep Delmarva.

W północnej części zatoki, niedaleko miasta Annapolis w stanie Maryland, szerokość zatoki wynosi tylko 6,9 km i w tym miejscu przebiega przez nią most, William Preston Lane Jr. Memorial Bridge, otwarty w 1952 r.

Zatoka łączy się z Atlantykiem wejściem o szerokości 37 km, między południowym końcem półwyspu Delmarva a miastem Norfolk w stanie Wirginia. Przez wejście zbudowano tunel-most autostradowy Chesapeake Bay Bridge-Tunnel, otwarty w 1964 r.

Do zatoki uchodzi około 150 rzek i strumieni. Największe z nich to: Susquehanna, Potomak, James, Appomattox, Rappahannock, Patuxent, Choptank i York.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]