Zenon Moszner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zenon Moszner
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1930
Chorzów

Data i miejsce śmierci

25 września 2021
Kraków

Profesor nauk ścisłych i przyrodniczych
Specjalność: matematyka
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1957
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1963
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

1969

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Rektor WSP
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Zenon Moszner (ur. 16 maja 1930 w Chorzowie, zm. 25 września 2021 w Krakowie) – polski matematyk, rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie w latach 1971–1975 i 1981–1983.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1951 uzyskał tytuł magistra matematyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1957 doktoryzował się (promotorem doktoratu był Stanisław Gołąb[1]) i w 1963 uzyskał habilitację na tej samej uczelni. Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk matematycznych został mu nadany w 1969, a profesora zwyczajnego w 1978[2].

W Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie sprawował funkcje: rektora (1971–1975 i 1981–1983), dziekana Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Technicznego (1965–1968) oraz dyrektora Instytutu Matematyki (1975–1981 i 1984–1989). W 1996 uczelnia ta nadała mu tytuł doktora honoris causa. Na emeryturę przeszedł w 2000.

Od 1960 należał do Polskiego Towarzystwa Matematycznego. W latach 1971–1981 i 1985–1993 był członkiem zarządu jego Oddziału Krakowskiego. Był także członkiem Komitetu Nauk Matematycznych PAN i japońskiego towarzystwa naukowego Tensor. W latach 1980–1985 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Matematyki AGH[3].

Razem z Anną Krygowską współinicjował piątą serię roczników Polskiego Towarzystwa Matematycznego pt. Dydaktyka Matematyki, od 1990 do 1992 był jej redaktorem naczelnym. Należał też do komitetu redakcyjnego pisma Aequationes Mathematicae. Przewodniczył Jury Konkursu im. Marka Kuczmy na najlepszą polską pracę z równań funkcyjnych.

Napisał około 150 prac naukowych (opublikowanych m.in. w „Aequationes Mathematicae”, „Annales Polonici Mathematici”, „Bulletin des Sciences Mathématiques” i „Annales Scientifiques de l’École Normale Supérieure”[4]) dotyczących teorii obiektów geometrycznych, teorii równań funkcyjnych, w tym równania translacji i jego zastosowań oraz problemów kształcenia nauczycieli i nauczania matematyki. Wypromował 17 doktorów, z których 3 (w tym Stanisław Midura i Józef Tabor) uzyskało tytuł profesora. Jest uważany za jednego z twórców polskiej szkoły równań funkcyjnych[5].

Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Komandorskim i Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej[6]. Pięciokrotnie otrzymał nagrodę Ministra Edukacji Narodowej (w 1965, 1970, 1975, 1977 i 1984)[7].

Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC1-3-2)[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zenon Moszner - The Mathematics Genealogy Project [online], genealogy.math.ndsu.nodak.edu [dostęp 2022-10-29].
  2. Matematycy i Informatycy Podkarpacia | Portal wiedzy i nauki [online], mip.ur.edu.pl [dostęp 2022-10-29].
  3. Pożegnaliśmy profesora Mosznera
  4. Zenon Moszner - Author Profile - zbMATH Open [online], zbmath.org [dostęp 2022-10-29].
  5. Sylwetka Profesora
  6. Zmarł Profesor Zenon Moszner
  7. Zenon Moszner
  8. Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2022-10-22].