Zofia Iwanowska-Płoszko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zofia Ossendowska
Ilustracja
Zofia Ossendowska (stoi) z mężem Ferdynandem Ossendowskim (siedzi z prawej) i dziennikarzem rosyjskim L. Liniewiczem na wczasach. Kosów Huculski k. Kołomyi. (Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji)
Imię i nazwisko

Zofia Iwanowska-Płoszko-Ossendowska

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1881[1][a]
Sieradz

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

27 lipca 1942[1]
Warszawa

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

skrzypaczka, kompozytorka

Zofia Iwanowska-Płoszko-Ossendowska (ur. 14 stycznia 1881[1][a] w Sieradzu, zm. 27 lipca 1942[1] w Warszawie) – polska skrzypaczka i kompozytorka[2] i pedagog. Siostra pianistki Jadwigi Zaleskiej-Mazurowskiej, żona pisarza Ferdynanda Ossendowskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Sieradzu jako córka Ameli Witanowskiej i Feliksa Iwanowskiego. Miała pięcioro rodzeństwa: Jadwigę Zaleską-Mazurowską, Marię Chrzanowską, Tadeusza Iwanowskiego, Elżbietę Wolfke i Zygmunta Iwanowskiego[3].

Uczyła się w warszawskim konserwatorium u Stanisława Barcewicza, a następnie w Brukseli u Césara Thomsona[4].

Wcześnie wyszła za mąż za lekarza Adama Płoszko, przez co porzuciła karierę i wyjechała z nim do Baku. Adam dostał tam pracę dzięki swojemu bratu, który robił karierę jako architekt projektujący pałace kaspijskich bogaczy naftowych. Tam urodzili się ich synowie: Stanisław i Karol. Karol zginął jako ochotnik w bitwie pod Ossowem w wojnie polsko-bolszewickiej. Stanisław, który również brał udział w wojnie, po zdemobilizowaniu wstąpił do Legii Cudzoziemskiej. Zofia w tym czasie była sanitariuszką[5].

W latach 1908–1916 prowadziła w Warszawie szkołę muzyczną. Równocześnie koncertowała. Między innymi, wraz z siostrą Jadwigę Zaleską-Mazurowską dała 2 koncerty w londyńskim Bechstein Hall[6].

10 czerwca 1922 wyszła ponownie za mąż – za pisarza i podróżnika Ferdynanda Ossendowskiego, z którym wyruszyła w podróż do Afryki[5][7].

Po powrocie z wojaży małżonkowie zamieszkali w Nieszawie, gdzie przebywali aż do wybuchu II wojny światowej[8].

Zmarła po ciężkiej chorobie[9]. Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w grobie syna Karola Płoszko (1903-1920)[9] (kwatera A11 rząd 7 grób 10)[1].

Wybrane utwory na skrzypce i fortepian

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Data urodzin występująca w opracowaniach 18 lutego 1887 wydaje się błędna. Zofia Płoszko musiałaby wyjść w wieku 15 lat za mąż i w wieku 16 lat zostać matką Karola Płoszko, poległego w 1920 pod Ossowem podczas wojny polsko-bolszewickiej. Wcześniej przed wyjściem za mąż ukończyć konserwatorium warszawskie i studia w Brukseli.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Zofia Ossendowska: Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie wyszukaj grób. [dostęp 2024-03-13]. (pol.).
  2. ↑ Dorota Szwarcman: Dawno nie było tu pianisty…. Polityka, 2018-10-10. [dostęp 2019-03-17].
  3. ↑ Zofia Płoszko-Ossendowska. geni.com. [dostęp 2019-03-17]. (ang.).
  4. ↑ Maja Trochimczyk: A Romantic Century in Polish Music. Moonrise Press, 2009-12-09, s. 16.
  5. ↑ a b Witold Szirin Michałowski: Witold Szirin Michałowski: Po stronie ujarzmionych. geopolityka.org, 2014-10-10. [dostęp 2019-03-17].
  6. ↑ Kronika. „Przegląd Muzyczny: dwutygodnik poświęcony muzyce.”. 13, s. 15, 1910-07-01. 
  7. ↑ Państwo Ossendowscy w Afryce. „Goniec krakowski”. IX (40), s. 4, 1926-02-19. 
  8. ↑ GAWĘDY NIESZAWSKIE KRYSTYNY WASILKOWSKIEJ-FRELICHOWSKIEJ. WOAK Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury w Toruniu. [dostęp 2019-03-17].
  9. ↑ a b Przemysław Słowiński: Książę przygody. Biografia Ferdynanda Antoniego Ossendowskiego. Warszawa: Zona Zero sp. z o. o., 2022, s. 357. ISBN 978-83-66814-53-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zofia_Iwanowska-Płoszko&oldid=73120066”