Ca'fer es-Sâdık - Vikipedi
İmam Ca'fer es-Sâdık İsnâaşeriyye'nin altıncı imamı İsmâiliyye'nin beşinci imamı Ca'ferî fıkhının kurucusu جعفر الصادق | |
---|---|
Ca'fer es-Sâdık ismi yazılı bir levha | |
Şia İmamı | |
Görev süresi 731-765 | |
Yerine geldiği | Muhammed el-Bakır |
Yerine gelen | Musa el-Kâzım |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | Ebû Abdullâh Ca‘fer bin Muhammed el-Bâkır bin Zeynelâbidîn 699 ya da 702 Medine, Emevi Devleti |
Ölüm | 765 Medine, Abbâsî Devleti |
Ölüm nedeni | Zehirlenme (iddia) |
Defin yeri | Baki Mezarlığı, Medine |
Milliyeti | Arap |
Ebeveyn(ler) | Muhammed el-Bakır Ümmü Ferve |
Mesleği | İmam |
Dini | İslâm |
Ca'fer es-Sâdık (Arapça: جعفر الصادق; d. 699 veya 702, Medine - ö. 765, Medine) İsnâaşeriyye'nin altıncı, İsmâiliyye'nin beşinci imamı, Caferilik fıkhının kurucusu.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]699 veya 702 senesinde Medine'de doğdu. Babası Ali'nin torunu Zeynelâbidîn oğlu Muhammed el-Bakır annesi ise Ebu Bekir'in torunu Kâsım bin Muhammed'in kızı Ümmü Ferve'dir. Künyesi büyük oğlunun İsmail olmasından dolayı Ebu İsmail'dir ancak oğlunun kendisinden önce ölmesinden dolayı daha çok Ebu Abdullah olarak anılmıştır. En meşhur lakabı Sadık olmakla birlikte Tahir, Sabir, Âtır ve Fazıl lakaplarıyla da zikredilmiştir. İlk eğitimini dedesi Zeynelâbidîn ve babasından aldı. Şiilere göre babasının ölümünden sonra imamet görevini 34 yıl devam ettirdi.
Şiîlikteki önemi
[değiştir | kaynağı değiştir]Makale serilerinden |
Şiîlik’te On İki İmâmların altıncısı olan "Câʿfer es-Sâdık," İsmâil bin Câ'fer el-Mûbarek ile Musa el-Kâzım'ın da babasıdır. Şiî öğretisine göre Câʿfer-i Sâdık'ın en büyük özelliği ise tam bir rehber öğretmen olmasıdır.
Ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]Şiîlik öğretisine göre, 8 Aralık 765 tarihinde Abbâsî Hâlifesi Ebû Câʿfer "el-Mansûr"'un emriyle zehirletilerek öldürülmüştür.[1] Medine'de meşhur Bâki Mezarlığı'nda yatmaktadır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Campo, Juan E. (2009). Encyclopedia of Islam (Encyclopedia of World Religions). ABD: Facts on File. s. 386. ISBN 978-0-8160-5454-1. 9 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2013.