زبان‌های زازا-گورانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زازا-گورانی
پراکنش:عراق، ایران، ترکیه
تبار:هندواروپایی
زیرگروه‌ها:
زبان گورانی (هورامی)
گلاتولوگzaza1244[۱]

زازا-گورانی یکی از گویش های زبان کردی میباشد[۲].که در ترکیه و اورامانت تکلم میشود.


زازا-گورانی به عنوان زیرشاخه‌ای مستقل از زبان‌های ایرانی شمال غربی دسته‌بندی شده‌است، اما نزدیکی‌هایی میان این زبان‌ها با زبان‌های حاشیه دریای خزر که زیرشاخۀ دیگر زبان‌های ایرانی شمال غربی هستند مشاهده شده‌است.[۳]

دانشنامه اتنولوگ از چند زبان در این شاخه نام می‌برد: گورانی، باجلانی، شبکی، سارلی، هورامی و زازاکی.

زازاکی ها امروزه در میانه‌های آناتولی[۴][۵][۶] و گورانی‌ها و هورامی ها و بقیه در استان کرمانشاه ایران و کردستان عراق ساکن اند.[۷][۸]

. تفاوت‌های در زازا-گورانی و زبان‌های کردی از لحاظ ساختار دستور زبان وجود دارد ولی از لحاظ ساختار واژه و فرهنگ واژه به تاثیرات کردی و زازا-گورانی بر هم با هم شباهت ها و نزدیکی های فراوانی دارند.[۹][۱۰]

نقشه گویشوران زازاکی در آناتولی

منابع

[ویرایش]
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "زازا-گورانی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  2. «گویش های کردی».
  3. دانشنامۀ‌ ایرانیکا: دِملی، نوشتۀ گارنیک آساتریان، منتشرشده در ۱۵ دسامبر ۱۹۹۵؛ بازدید در ۲۹ اوت ۲۰۲۱.
  4. http://www.zazaki.net/haber/the-zazas-a-kurdish-sub-ethnic-group-or-separate-people-1131.htm
  5. http://members.tripod.com/~zaza_kirmanc/research/paul.htm
  6. https://www.quora.com/Kurdistan/Is-the-zaza-people-in-Turkey-actually-kurds
  7. "Kurdish language." Encyclopædia Britannica. 2010. Encyclopædia Britannica Online. 23 Nov. 2010
  8. Edmonds, Cecil. Kurds, Turks, and Arabs: politics, travel, and research in northeastern Iraq, 1919-1925. Oxford University Press, 1957.
  9. Izady, Mehrdad R. (1992). The Kurds: A concise Handbook. London: Taylor and Francis. p. 170.
  10. «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۸.

کتاب‌شناسی

[ویرایش]
  • MacKenzie, DN, Kurdish dialect studies. London 1961