گویش افشاری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبان ترکی افشاری
زبان بومی درایران، افغانستان، آذربایجان، سوریه، عراق، ترکیه
منطقهزنجان ، قزوین ، آذربایجان غربی ، کرمان، همدان، کابل، فارس، اصفهان
قومیتافشارها، بچاقچی‌ها
ترکی
  • اغوز
    • اغوز جنوبی
      • زبان ترکی افشاری
عربی، لاتین
کدهای زبان
ایزو ۲–۶۳۹tr (B)
[[ISO639-3:|]] (T)
ایزو ۳–۶۳۹
گلاتولوگafsh1238[۱]
زبان‌شناسیpart of 44-AAB-a

زبان ترکی افشاری زبانی از شاخه اوغوز جنوبی از خانواده زبان‌های ترکی است که در ایران و قسمت‌هایی از افغانستان رایج است. اکثر متکلمین این زبان در استان کرمان هستند، افشارها و بچاقچی‌های استان کرمان به این زبان تکلم می‌کنند.[۲] اکثریت ساکنین شهرستان بافت و ارزوئیه و تعداد قابل توجهی از مردم شهرستان‌های سیرجان، بردسیر و حاجی‌آباد هرمزگان نیز به این زبان تکلم می‌کنند.[۳]

تعداد متکلمین این زبان ۶۰۰ هزار نفر برآورد شده است.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "زبان ترکی افشاری". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  2. زبان افشاری در ویکی‌پدیای انگلیسی.
  3. سیری در تاریخ، فرهنگ و زبان ترکان کرمان، اصغر پورمراد، ص610-612.
  4. ترکان در گذر تاریخ، بهنام محمد پناه، ص 109.

جستارهای وابسته

[ویرایش]