یوهانس اشتارک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یوهان اشتارک
زادهٔ	۱۵ آوریل ۱۸۷۴ فرایهونگ، امپراتوری آلمان
درگذشت	۲۱ ژوئن ۱۹۵۷ (۸۳ سال) تروان‌اشتاین، آلمان غربی
ملیت	آلمان
محل تحصیل	دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ
شناخته‌شده برای	کشف اثر دوپلر (اثر اشتارک) در پرتوهای مجرایی
جوایز	جایزه نوبل فیزیک (۱۹۱۹)
پیشینه علمی
شاخه(ها)	فیزیک
محل کار	دانشگاه گوتینگن دانشگاه هانوفر دانشگاه فنی آخن دانشگاه گرایفسوالد دانشگاه وورتسبورگ
استاد راهنما	اویگن فن لمل

یوهان اشتارک (به آلمانی: Johannes Stark) (زاده ۱۵ آوریل ۱۸۷۴ – درگذشته ۲۱ ژوئن ۱۹۵۷) فیزیکدان آلمانی (فیزیک تجربی) بود که در ۱۹۱۹ جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.

در ۱۸۹۷ مدرک دکتری خود را دانشگاه مونیخ گرفت.

در ۱۹۰۵ اثر دوپلر در پرتوهای مجرایی را کشف کرد.

در ۱۹۱۴ شکافتگی خطوط طیفی در اثر میدان الکتریکی را کشف کرد که این پدیده بعدها به نام خود او به اثر اشتارک معروف شد. در ۱۹۱۹ به خاطر این دو کشف جایزه نوبل فیزیک به او داده شد. بعد از به قدرت رسیدن نازیها او رهبری حرکت «فیزیک آلمانی» در مقابل «فیزیک یهودی» را به عهده گرفت و با نظریه نسبیت مخالفت کرد که به همین علت با ورنر هایزنبرگ مشاجراتی انجام داد.

بعد از جنگ در سال ۱۹۴۷ توسط دادگاه ضدنازی به چهار سال حبس محکوم شد.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ یوهانس اشتارک موجود است.

• خلاصه زندگینامه علمی دانشمندان، احمد بیرشک، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی/بنیاد دانشنامه بزرگ فارسی، ۱۳۷۴ تهران